Πολύ σωστά τα λες, πιο-γρήγορη-από-τη-σκιά-σου, Παλάβρα, με μια μικρή ένσταση, όμως.
Ο beneficiary δεν είναι ιδιοκτήτης των περιουσιακών στοιχείων του trust, δεν έχει δηλαδή την legal ownership, το title, την τυπική, νόμιμη κυριότητα που αναγνωρίζει το common law, αλλά την equitable ownership την οποία αναγνωρίζει και προστατεύει η equity. Και ακριβώς γι' αυτό είναι ο beneficial owner, έχει την beneficial ownership/interest
(τώρα, βέβαια, τι στα λέω, έλα παππού να σου δείξω τ' αμπέλια σου, αλλά τεσπάντων)
Συνεχίζω σεντόνι, προσοχή, διαβάζετε με δική σας ευθύνη:
Ο θεσμός του trust βασίζεται ακριβώς σε αυτήν τη διχοτόμηση της κυριότητας που αναγνωρίζει το common law και η equity και όχι η οικογένεια των ρωμαιογερμανικών δικαίων, και η οποία διακρίνει μεταξύ:
α) της νόμιμης ή τυπικής κυριότητας του common law (legal ownership/legal title/legal interest), και
β) της ουσιαστικής κυριότητας της equity η οποία προστατεύει τον cestuis que use, αυτόν δηλαδή που έχει δικαίωμα να απολαμβάνει τα οφέλη ενός πράγματος. Η equity αφενός αναγνωρίζει ότι είναι δικαιούχος των ωφελειών ή ωφελούμενος (και άρα beneficial owner ή beneficiary), και αφετέρου προστατεύει τα δικαιώματά του επί των περιουσιακών στοιχείων του trust όχι μόνο έναντι του trustee, αλλά και έναντι τρίτων στους οποίους ενδεχομένως μεταβιβάσει καταχρηστικά τα περιουσιακά στοιχεία ο trustee, οπότε δημιουργείται μια ιδιότυπη "κυριότητα" του beneficiary επί των περιουσιακών στοιχείων του trust η οποία λέγεται equitable (beneficial) ownership.
Η τυπική, νόμιμη κυριότητα, η legal ownership, ανήκει στον trustee. Όμως τα περιουσιακά στοιχεία του trust συνιστούν χωριστή, αυτόνομη οντότητα η οποία είναι διακριτή από την προσωπική περιουσία του trustee. Αυτό σημαίνει λόγου χάρη ότι τα περιουσιακά στοιχεία του trust δεν περιέρχονται στους κληρονόμους του trustee. Και επίσης, ο trustee έχει την υποχρέωση, για την οποία λογοδοτεί, να διοικεί τα περιουσιακά στοιχεία του trust σύμφωνα με τους όρους της πράξης σύστασης του trust.
Τα 3 γνωρίσματα του trust, δηλαδή ότι α) τα περιουσιακά στοιχεία συνιστούν διακριτή οντότητα από την προσωπική περιουσία του trustee, β) ότι ο τίτλος κυριότητας ανήκει τυπικά στον trustee ή σε άλλο πρόσωπο που ενεργεί για λογαριασμό του, και γ) ότι ο trustee βαρύνεται με υποχρέωση διαχείρισης υπό εμπιστοσύνη, περιγράφουν τα express trusts, αυτά δηλαδή που ιδρύονται ρητώς με δικαιοπραξία, και περιγράφονται στη Σύμβαση της Χάγης της 1.7.1985, η οποία ωστόσο, δεν κάνει ρητή αναφορά στη διχοτόμηση της κυριότητας για να διευκολύνει την επικύρωσή της από τις έννομες τάξεις του civil law που αγνοούν τον θεσμό.
(πηγή και σούμα από: Trust & Καταπίστευση Συγκριτική Θεώρηση, Χριστίνα Δεληγιάννη-Δημητράκου, Β Έκδοση, Εκδόσεις Σάκκουλα)