Στα παιδαγωγικά, που είναι η κατηγορία που μαλλον ενδιαφέρει τον JHRoss έχουμε:
reflective practitioner = ο δάσκαλος που σκέφτεται τί έκανε και μαθαίνει για την επόμενη φορά. Διαφέρει απο το meta-cognition, αλλά δεν είμαι σίγουρη πώς, μάλλον γιατί δεν είναι τόσο βαρύ κι ασήκωτο κι ακατανόητο.
self-reflective learner = ο μαθητής που κάνει το ίδιο. Η δουλειά του δασκάλου είναι να βοήθησει τον μαθητή να γίνει τέτοιος μαθητής.
I encourage my students to become independent, self-reflective learners. Στάνταρ φρασεολογία της SBE όταν μιλάει για δουλειά.
reflection, self-reflection = η διαδικασία. Για παράδειγμα, βάζω τους φοιτητές μου να μου γράψουν μια-δυο παραγράφους που να μου λένε τί μάθανε απο το μάθημα (το module, όχι το lesson). Δεν τους ζητάω να μου γράψουν ό,τι θα γράφανε σε ένα γραφείο παραπόνων ή να κάνουν κριτική του μαθήματος, ζητάω να μου πουν τι νομίζουν οι ίδιοι ότι έμαθαν, αν υπήρχε κάτι που δεν το περίμεναν κλπ. Κι αυτό όχι γιατί με ενδιαφέρει, αλλά γιατί υπάρχουν μελέτες που λένε ότι μαθάινουμε άμα καθήσουμε να σκεφτούμε τι μάθαμε, και ως επιστήμονας εφαρμόζω την έρευνα.
Προφανώς υπάρχει ορολογία για όλα αυτά και στα ελληνικά, και έχω δει μέρος της ορολογίας σε κάτι εγχειρίδια σεμιναρίων επιμόρφωσης καθηγητών ΜΕ, αλλά ούτε τα έχω πρόχειρα, ούτε τα έχω μελετήσει.
