Η Αμερική απειλείται...

[Palavra]

Μα εννοείται ότι συμφωνώ με όλα αυτά. Αυτό στο οποίο εστίασα είναι η υπερκατανάλωση: για να εξυπηρετούνται ας πούμε οι ανάγκες της Δύσης να έχουμε ξερωγώ 10 καινούρια ρούχα τη σαιζόν σε οικονομικές τιμές, οι δουλειές μεταφέρονται στην Ανατολή. Για να έχει ο Τζο από τη Γιούτα υποστήριξη για το κινητό του 24 ώρες το 24ωρο και να μην πληρώνει 1.000 δολάρια το μήνα συνδρομή, ο υπάλληλος που του απαντάει βρίσκεται στην Ινδία.

Ε, εκεί εντοπίζεται μεγάλο μέρος του προβλήματος. Αν αυτό μπορεί να λυθεί με την τεχνολογία, καλώς. Μέχρι τότε όμως, ο Τζο από τη Γιούτα που ψήφισε Τραμπ θα βγάζει λιγότερα χρήματα και δεν θα του φταίνε οι παλιοΔημοκρατικοί που αφήνουν τους κακοί ξένοι να έρχονται στη χώρα του.

Επίσης, η τεχνολογία μπορεί να έχει τη δυνατότητα να λύσει πολλά προβλήματα που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος, ωστόσο αυτό αντιβαίνει σε διάφορα οικονομικά συμφέροντα, πράγμα που σημαίνει ότι η επίλυση των προβλημάτων δεν θα είναι ποτέ άμεση. Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να σταματήσουμε να καίμε ορυκτά καύσιμα, δεν νομίζω όμως οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες να πουν ναι παιδιά, κανένα πρόβλημα, κλείνουμε και προχωρήστε με τις ανεμογεννήτριες.

Και τέλος, για την κατανάλωση: φυσικά δεν είπα πουθενά ότι πρέπει να λιγουρευόμαστε το ηλεκτρικό πλυντήριο. Αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε όμως είναι να αλλάζουμε ηλεκτρικό πλυντήριο κάθε χρόνο επειδή το καινούριο έχει πιο ωραίο ντιζάιν και τα κουμπάκια του πάνε πιο καλά με το χρώμα της κουζίνας μας. Ούτε να μην αγοράζουμε καινούριο τζιν μέχρι το παλιό να γίνει ξεσκονόπανο επειδή πρέπει να είμαστε αντιυλιστές. Να μην αγοράζουμε όμως 10 τζιν το χρόνο επειδή φέτος είναι της μόδας τα στρας και πώς θα βγω στο δρόμο με το παλιό.

Υπάρχει δηλαδή μεγάλη απόσταση από το ένα άκρο στο άλλο, μεταξύ της τεχνοφοβίας, του αναχωρητισμού και της εθνικής περιχαράκωσης από τη μία και της κατασπατάλησης των πόρων του πλανήτη χωρίς λόγο από την άλλη.

 

[Hellegennes]

Να θυμηθούμε λίγο ότι η Αμερική έχει ανεργία της τάξης του 6%, όχι τίποτα τρομερό που χρειάζεται άμεση σωτηρία.

 

[drsiebenmal]

Διάλειμμα (σάμαλι, φιστίκια, πασατέμπο, κοκ):

http://www.boredpanda.com/funny-barack-obama-joe-biden-tweets/?page_numb=1

 

[panadeli]

A letter to the US

 

[nickel]

Πού το ξέθαψαν πάλι αυτό; Θα 'ναι η πέμπτη φορά που το βλέπω, οπότε αυτή τη φορά αποφάσισα να στραφώ στους ειδικούς:

http://www.snopes.com/politics/soapbox/revocation.asp

 

[nickel]

Και δεν προλαβαίνω να διαβάσω τι έχει γραφτεί στο νήμα, όλα μαζί και μπαγιάτικα θα τα δω, αλλά διάβασα αυτό στο κρεβάτι και μου φάνηκε χρήσιμο (πρέπει να φτιάξουμε τη Λεξιλογία να διαβάζεται στο κρεβάτι).

Η συνωμοσία του κακού
Μιχάλης Μητσός | Τα Νέα 15/11/2016

Τον τελευταίο χρόνο, μόλις έφευγαν οι δημοσιογράφοι και έκλειναν οι πόρτες, όλοι οι ξένοι ηγέτες που επισκέπτονταν τον Ομπάμα τον ρωτούσαν αν υπήρχε περίπτωση να κερδίσει ο Ντόναλντ Τραμπ την προεδρία. Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: «Not a chance» (Καμιά περίπτωση).
Την πληροφορία αναφέρει στο χθεσινό φύλλο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο Γκάρντινερ Χάρις, ένας από τους ανταποκριτές της εφημερίδας στον Λευκό Οίκο. Και δείχνει κάτι που θα στενοχωρήσει χωρίς αμφιβολία όλους εμάς που πιστέψαμε, αγαπήσαμε και παθιαστήκαμε με τον ηγέτη που επισκέπτεται σήμερα την Αθήνα. Εκτός από τον διευθυντή του FBI, τους ρώσους χάκερ και τους υποψηφίους των Πρασίνων και των Ελευθεριακών, πέρα από τα λάθη, τις αδυναμίες και την αλαζονεία της ίδιας της Χίλαρι, ένα μέρος της ευθύνης για την εκλογή του Τραμπ φέρει και ο Μπαράκ Ομπάμα. Γιατί νόμιζε ότι η χώρα του είχε μεταμορφωθεί επειδή είχε τολμήσει να εκλέξει έναν μαύρο στο ανώτατο αξίωμα. Νόμιζε, κατά συνέπεια, ότι αν κυβερνούσε με έντιμο, μαχητικό και αποφασιστικό τρόπο, και περνούσε όσο το δυνατόν περισσότερες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, η πολιτική του κληρονομιά ήταν εξασφαλισμένη. Πίστεψε κι αυτός στη συνωμοσία του καλού. Αλλά έκανε λάθος.

Ξέραμε ότι η δύναμη του Τραμπ είναι οι λευκοί ψηφοφόροι με απολυτήριο Γυμνασίου. Πράγματι, σε αυτή την κατηγορία έλαβε 72%. Οπως έδειξαν όμως οι δημοσκοπήσεις, τον ψήφισαν και οι περισσότεροι λευκοί με πανεπιστημιακό πτυχίο (54%), μια κατηγορία που θεωρητικά θα μπορούσε να έχει προσεγγίσει ο Ομπάμα. Δεν το έκανε. Οπως δεν έκρινε σκόπιμο να ασχοληθεί και με τους χαμένους της παγκοσμιοποίησης, τους λεγόμενους «left behind», στις «σίγουρες» πολιτείες. Τα σίγουρα τέλειωσαν όμως. Τα αυτονόητα δεν είναι πλέον αυτονόητα. Ολα ξεκινούν από την αρχή.
Σύμφωνα με τον Σάιμον Σάμα, έναν από τους μεγαλύτερους άγγλους ιστορικούς, το μοιραίο λάθος της Χίλαρι Κλίντον ήταν πως πίστεψε ότι ένα μενού ξερών προτάσεων μπορεί να υποκαταστήσει την ένθερμη υπεράσπιση της νεωτερικότητας. Αν θέλουμε να σταματήσουμε την επέλαση του φασισμού, το λάθος αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί.​

 

[SBE]

Δικαιολογείσαι που παραθέτεις αυτό, καθώς λες ότι δεν έχεις διαβάσει τί έχει προηγηθεί. Νομίζω δεν χρειάζεται να πω ότι διαφωνώ ολοκληρωτικά με το άρθρο.
Τώρα, κάτι άλλο που άκουγα στο μπιμπισί: ο νεοεκλεγείς πρόεδρος θα πρέπει μέχρι την ημέρα που αναλαμβάνει τα καθήκοντά του να έχει διορίσει 4000 άτομα που θα αναλάβουν την νέα κυβέρνηση. Σε αντίθεση με την πρακτική της Ευρώπης που οι ανώτεροι ΔΥ δεν αλλάζουν με την αλλαγή των κυβερνήσεων, στις ΗΠΑ οι θέσεις αυτές είναι πολιτικές. Κάποιοι από αυτούς τους διορισμούς πρέπει να εγκριθούν από τη Γερουσία, οπότε συνήθως υποβάλλονται την επόμενη των εκλογών ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία σε δυο μήνες (με αργίες).
Ο Τραμπ λέει δεν είχε ετοιμάσει τίποτα από αυτά, και το επιτελείο του δεν ήξερε ότι πρέπει να βρει 4000 άτομα.
Είμαι βέβαια ότι θα συνδράμει το ρεπουμπλικανικό κόμμα, το οποίο μάλλον έχει έτοιμες λίστες με ονόματα, αν και δεν ξέρω κατά πόσο ο Τραμπ έχει εμπιστοσύνη στο κόμμα του (δεν φαίνεται να έχει και τόσο). Και προφανώς δεν θα χρειαστεί να τους γνωρίσει και τους 4000 και να τους κάνει συνέντευξη.
Επειδή πολλοί έλεγαν ότι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας έιναι ό,τι πρέπει για μια τέτοια θέση, αναρωτιέμαι ποιός επιχειρηματίας χρειάστηκε ποτέ να γεμίσει 4000 θέσεις σε δυο μήνες από το μηδέςν.

 

[panadeli]

Πού το ξέθαψαν πάλι αυτό; Θα 'ναι η πέμπτη φορά που το βλέπω, οπότε αυτή τη φορά αποφάσισα να στραφώ στους ειδικούς:

http://www.snopes.com/politics/soapbox/revocation.asp

Hoaxed I was. Underestimate the power of the dark side I did.

 

[Palavra]

Η συνωμοσία του κακού
Μιχάλης Μητσός | Τα Νέα 15/11/2016

Τον τελευταίο χρόνο, μόλις έφευγαν οι δημοσιογράφοι και έκλειναν οι πόρτες, όλοι οι ξένοι ηγέτες που επισκέπτονταν τον Ομπάμα τον ρωτούσαν αν υπήρχε περίπτωση να κερδίσει ο Ντόναλντ Τραμπ την προεδρία. Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: «Not a chance» (Καμιά περίπτωση).
Ξέραμε ότι η δύναμη του Τραμπ είναι οι λευκοί ψηφοφόροι με απολυτήριο Γυμνασίου. Πράγματι, σε αυτή την κατηγορία έλαβε 72%. Οπως έδειξαν όμως οι δημοσκοπήσεις, τον ψήφισαν και οι περισσότεροι λευκοί με πανεπιστημιακό πτυχίο (54%), μια κατηγορία που θεωρητικά θα μπορούσε να έχει προσεγγίσει ο Ομπάμα. ​

Τα νούμερά του είναι λάθος, σύμφωνα με τα exit polls των New York Times. 51% έλαβε σε αυτήν την κατηγορία.
Διαβάζοντας αναλυτικά το αποτέλεσμα, βλέπουμε ότι τον ψήφισαν σε πολύ μεγάλο βαθμό λευκοί απόφοιτοι πανεπιστημίου, εννοείται άντρες, από 45 ετών και πάνω, και μάλιστα όχι μεσαίου εισοδήματος, αλλά υψηλού και πολύ υψηλού.

Αυτό ταιριάζει και με τη συνέντευξη που άκουσα στο ραδιόφωνο του Σκάι αυτήν την εβδομάδα, όπου μίλησε ένας κύριος Παπαδόπουλος, γιατρός ομογενής, πατέρας του περίφημου Τζορτζ Παπαδόπουλου συνεργάτη του Τραμπ. Το πρόβλημα λοιπόν αυτής της κατηγορίας ψηφοφόρων, που είναι μεγάλη, είναι το Obamacare που τους αύξησε τις ασφαλιστικές δαπάνες και γενικώς ο Ομπάμα που τους αύξησε τους φόρους. Φυσικά και οι παράνομοι μετανάστες, που όπως είπε και εκείνος, παίρνουν τις δουλειές από τους νόμιμους χαμηλόμισθους μετανάστες.

Σε γενικές γραμμές δηλαδή τείνω να πιστέψω πως οι αναλύσεις που αφορούν τους φτωχούς αμόρφωτους λευκούς έχουν πέσει εντελώς έξω. Επίσης, είμαι πια βέβαιη πως ένας από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους δεν εξελέγη η Χίλαρι είναι πως είναι γυναίκα.

Επειδή πολλοί έλεγαν ότι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας έιναι ό,τι πρέπει για μια τέτοια θέση, αναρωτιέμαι ποιός επιχειρηματίας χρειάστηκε ποτέ να γεμίσει 4000 θέσεις σε δυο μήνες από το μηδέςν.

Σιγά τον πετυχημένο επιχειρηματία (και δεν το λέω για σένα, SBE, καθώς σίγουρα το ξέρεις): όχι μόνο κληρονόμησε την περιουσία του από τον μπαμπά του (που με τη σειρά του την κληρονόμησε από τον δικό του μπαμπά), αλλά αρκετές εταιρείες του έχουν πτωχεύσει - για την ακρίβεια, τις έχει πτωχεύσει ο ίδιος και διάφορα άρθρα μιλούν μέχρι και για δόλια χρεοκοπία.

 

[rogne]

Πάντως δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές αναλύσεις που να μιλούν για φτωχούς αμόρφωτους λευκούς ψηφοφόρους του Τραμπ. Μικροαστούς ή μικρομεσοαστούς αμόρφωτους λευκούς, ναι, αλλά υπάρχει διαφορά. Και σε αυτή την περίπτωση είναι αποκαλυπτικό το άρθρο της καθηγήτριας που έριξε κάπου παραπάνω ο daeman, για την υπόγεια "ταύτιση" μικροαστών και πλούσιων (θεωρώ δεδομένο ότι στην Αμερική "λευκοί άνω των 45 με πτυχίο πανεπιστημίου" = "πλούσιοι").

 

[Palavra]

Μικροαστούς ή μικρομεσοαστούς αμόρφωτους λευκούς, ναι, αλλά υπάρχει διαφορά.

I stand corrected :) Το πρόβλημα, επομένως, δεν είναι καθόλου -ή, τέλος πάντων, είναι σε πολύ μικρότερο βαθμό- οικονομικό. Εξάλλου μιλάμε για μια χώρα που έχει πια 4 κόμμα κάτι ανεργία. Τέσσερα κόμμα κάτι.

Μα πραγματικά, αν βρω το ηχητικό του Σκάι από κάπου που να έχω πρόσβαση, θα σας τον φέρω να τον ακούσετε αυτόν τον κύριο. Ήταν πολύ αποκαλυπτικός.

 

[rogne]

Συμφωνώ, δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα, με τη στενή έννοια του όρου τουλάχιστον. Ταξικό-ταυτοτικό θα το έλεγα: η "εξέγερση" της white pride, του διαβόητου αμερικάνικου Μίντγουεστ, των αποβιομηχανοποιημένων πολιτειών όπου οι λευκοί μπορεί να μην πεινάνε, αλλά τα θέλανε π.χ. τα εργοστάσιά τους και τις πατροπαράδοτες δουλειές τους γιατί τους έδιναν ταυτότητα, "ανδρισμό" κλπ. Θα είχε ίσως ενδιαφέρον να συγκρίνει κανείς τη στάση αυτών των περιοχών με την αντίστοιχη των περιοχών στο ΗΒ που ψήφισαν υπέρ του Μπρέξιτ αν και έπαιρναν τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις απ' την ΕΕ: μήπως κι εκεί είχαν χάσει πατροπαράδοτες δουλειές, ρόλους, ταυτότητες; Με αυτή την έννοια, τη δέχομαι κι εγώ τη διάσταση του φύλου, αλλά όχι επειδή απλώς η Κλίντον είναι γυναίκα. Και η Πέιλιν π.χ. γυναίκα είναι, αλλά κάτι μου λέει πως δεν θα τους πείραζε αυτό τους (περισσότερους) ψηφοφόρους του Τραμπ.

 

[Palavra]

Εντοπίζω ένα σημείο που διαφοροποιούμαι από αυτήν την ανάλυση: το Μιντγουέστ έπαιξε ρόλο, αλλά όχι τόσο καθοριστικό όσο νομίζουμε, κτγμ. Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του είναι πλούσιοι - και δεν χρησιμοποιώ την έννοια «αστοί» καθώς η οικονομική επιφάνεια δεν συμβαδίζει οπωσδήποτε με μόρφωση, ενασχόληση με τις επιχειρήσεις κλπ.

Μια διάσταση επίσης που δεν έχει συζητηθεί επαρκώς είναι η θρησκευτική ταυτότητα των ψηφοφόρων του Τραμπ: χριστιανοί όλων των δογμάτων και, κυρίως, born-again (πώς τους λέμε αυτούς στα ελληνικά; ) και ευαγγελιστές, δηλαδή οι συντηρητικότεροι των συντηρητικότερων. Που ίσως ψήφιζαν τη Σάρα Πέιλιν, γιατί είναι αμόρφωτη θρήσκα. Η Κλίντον όμως είναι μια γυναίκα πετυχημένη, πλούσια, μορφωμένη και αυτοδημιούργητη* (ή σκύλα, όπως συχνά αποκαλούν πολλοί τέτοιες γυναίκες) και ως εκ τούτου, σε αντίθεση με την Πέιλιν, απειλεί τον ανδρισμό των συντηρητικών ψηφοφόρων.



_____________
*Ας βάλω εδώ και τα disclaimers περί του ποιού της, δεν εστιάζω εκεί όμως αλλά στο τι αντιλαμβάνεται μερίδα του εκλογικού σώματος.

 

[rogne]

Δε βλέπω πού διαφοροποιείσαι: "απειλούμενοι" λευκοί μικροαστοί και πλούσιοι του Μίντγουεστ (με την πολιτισμική περισσότερο έννοια, της "μέσα" Αμερικής, όχι με τη στενά γεωγραφική) μια χαρά τα βρίσκουν μεταξύ τους. Ομοίως για την "απειλή στον ανδρισμό" των ψηφοφόρων: τώρα έτυχε να την εκπροσωπεί η Κλίντον, αλλά θα μπορούσε να την εκπροσωπήσει κι ένας άντρας, με αντίπαλο δέος μια γυναίκα που θα τον κανάκευε τον απειλούμενο ανδρισμό των εν λόγω.

Για τη θρησκεία, νομίζω ήταν εξαρχής δεδομένο πώς θα επηρέαζε την ψήφο. Το ενδιαφέρον είναι να βρεθούν οι παράγοντες που δεν είχαν ληφθεί υπόψη όσο έπρεπε πριν. Είναι σίγουρα πιο δύσκολο να ταυτοποιηθεί αυτό το... ταξικοεμφυλοταυτοτικό σύμπλεγμα, αλλά νομίζω είναι καιρός να ξεπεραστούν οι πιο παραδοσιακές και μονοσήμαντες κατηγορίες, γιατί ο διάβολος μοιάζει να κρύβεται στις διασταυρώσεις.

 

[Earion]

born again : αναγεννημένοι χριστιανοί

 

[Duke_of_Waltham]

Μιλώντας για τη θρησκευτική ψήφο, θυμάμαι την περίοδο που οι κωλοτούμπες Τραμπ περί αμβλώσεων δημιούργησαν ανησυχία σε μέρος αυτού του χριστιανικού ακροατηρίου. Δεν ξέρω πώς ψήφισαν τελικά, αλλά φαντάζομαι ότι τελικά ξεπέρασαν τις αμφιβολίες τους (όπως συχνά συμβαίνει) και υποστήριξαν τον Τραμπ ως την καλύτερη επιλογή. Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί αν το Κογκρέσο περάσει νόμο που αυστηροποιεί το σχετικό καθεστώς και αυτός αρνηθεί να τον υπογράψει... Είναι δύσκολο να ξέρει κανείς πραγματικά τι πιστεύει ο Τραμπ για το οτιδήποτε: συνήθως λέει ό,τι τον βολεύει εκείνη τη στιγμή, και με πολλά θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν έναν επίδοξο πολιτικό δεν ασχολήθηκε ποτέ— αλλά παλαιότερα εξέφραζε ανεκτικότερες απόψεις για τις αμβλώσεις.

Το ότι είπε πολλά πράγματα την περασμένη χρονιά μόνο και μόνο για να εκλεγεί είναι δεδομένο (το έχει άλλωστε παραδεχτεί και ο ίδιος). Θέλω να δω πού θα αποκλίνει από τις προεκλογικές εξαγγελίες του επειδή ήταν ανεδαφικές ή απλώς έτσι του κάπνισε, και επίσης εκεί που θα προχωρήσει με την ατζέντα των Ρεπουμπλικάνων σε ποιες περιπτώσεις θα το κάνει λόγω πιέσεων ή συμφωνιών, ακόμα και αν διαφωνεί προσωπικά. Βέβαια αυτό μπορεί να αργήσουμε να το μάθουμε, καθώς, και πάλι, αγνοούμε τις πραγματικές του απόψεις για τα περισσότερα πράγματα. Ακούγεται συχνά ότι μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά, και αυτό ισχύει για τον ίδιο: θα πρέπει να ασχοληθεί με πολλά θέματα που αγνοούσε μέχρι πρότινος, και να αποκτήσει απόψεις και πολιτική για αυτά. Η προεδρία είναι μια δύσκολη θέση σε κάθε περίπτωση· για έναν Πρωτέα όπως ο Τραμπ, ίσως αποδειχθεί εξαιρετικά άβολη. Σε τέσσερα χρόνια, όσο απίθανο και να ακούγεται τώρα ότι μπορεί να επανεκλεγεί, μπορεί να μην το θέλει ούτε και ο ίδιος.

Από την άλλη, όπως ένας βασιλιάς που ενδιαφέρεται μόνο για το ευχάριστο κομμάτι των καθηκόντων του, μπορεί να απολαύσει τα θετικά, να ασχοληθεί στενά με εκείνα που τον ενδιαφέρουν, και να καταλήξει να αφήσει τα υπόλοιπα σε συνεργάτες του (παίρνοντας τα εύσημα ο ίδιος). Αν το modus operandi του τα τελευταία χρόνια είναι να βαφτίζει τα κτήρια και τα προϊόντα άλλων, μπορεί άνετα να το πράξει και για πτυχές τής προεδρίας του· δεν δυσκολεύομαι να φανταστώ ανθρώπους από τον στενό του κύκλο να αποκτούν μεγάλη επιρροή σε μια τέτοια κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπ' όψιν και την έλλειψη εμπιστοσύνης του προς το ρεπουμπλικανικό κατεστημένο. (Ίσως η συμπερίληψη των παιδιών του στην επιτροπή μετάβασης δεν είναι απλώς νεποτισμός, αλλά δείχνει και την ανάγκη του για άτομα που να μπορεί να εμπιστευτεί.) Ο συνδυασμός απειρίας, τεράστιας αυτοπεποίθησης (ειδικά μετά τις εκλογές, που ήταν εν πολλοίς προσωπικό επίτευγμα) και έλλειψης ευρέος κύκλου συνεργατών μπορεί ίσως να τον καταστήσει εύκολα ελεγχόμενο, τουλάχιστον σε θέματα που δεν κατανοεί, από μια φιγούρα τύπου Τσέινυ.

Ή ίσως και όχι. Ο Τραμπ, άλλωστε, είναι γεμάτος εκπλήξεις. Αν είναι τόσο εργασιομανής και ενθουσιώδης όσο θέλει να περνιέται (και νομίζω πως πρόκειται όντως για νυχτοπούλι), μπορεί να επιδοθεί με μεγάλο ζήλο στην εκμάθηση του νέου του ρόλου. Αυτό δεν σημαίνει ότι η έλλειψη εμπειρίας δεν θα φανεί, βέβαια, και δεν είμαι σε θέση να κρίνω σε τι βαθμό η πιθανή ημιμάθειά του σε κάποιους τομείς θα τον αναγκάσει να βασιστεί υπερβολικά σε συμβούλους ή να αγνοήσει τις καλύτερες συμβουλές τους επειδή έκρινε πως γνωρίζει το θέμα καλύτερα τώρα. Υποθέτω πως μέχρις ενός σημείου αυτό είναι το πρόβλημα με όλους τους πολιτικούς, οι οποίοι από τη φύση τους οφείλουν να είναι γενικιστές και να ασχολούνται με όλα.

Πού το ξέθαψαν πάλι αυτό; Θα 'ναι η πέμπτη φορά που το βλέπω, οπότε αυτή τη φορά αποφάσισα να στραφώ στους ειδικούς:

http://www.snopes.com/politics/soapbox/revocation.asp

Θα απογοητευόμουν αν ήταν όντως του Κληζ, γιατί δεν το βρήκα και τόσο αστείο. Το πολύ συντομότερο πρωτότυπο, από την άλλη, μου φάνηκε πετυχημένο.

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων: αυτοί που δεν θέλουν να περάσουν οι άλλοι αυτά που πέρασαν οι ίδιοι κι αυτοί που το βλέπουν εκδικητικά και λένε "εγώ τράβηξα το Χ και το Ψ, να το τραβήξουν και οι άλλοι. Εγώ μαλάκας ήμουνα;"

Κοινώς, ο ένας βλέπει σαν αδικία να διαιωνίζεται κάτι αρνητικό κι ο άλλος βλέπει σαν αδικία να γλυτώσουν οι επόμενοι απ' αυτά που τράβηξε ο ίδιος.

Το τελευταίο παραπέμπει σε καψόνια, και παλιές νοοτροπίες τού στρατού. Μήπως όμως η ιδεολογία τής δεξιάς, και της πίστης στην αξιοκρατία τής αμερικανικής κοινωνίας (όπως στο άρθρο τής Νιου Γιορκ Τάιμς πριν από λίγες σελίδες), μάς δίνει και τρίτη εκδοχή; Ότι δηλαδή το σύστημα είναι εντάξει, και μόνο όσοι πραγματικά το αξίζουν θα ανέλθουν και θα επιβραβευθούν; Αν και θα το χαρακτήριζα κάπως αφελές, είμαι σίγουρος ότι κάποιοι το πιστεύουν αυτό —ειδικά οι αυτοδημιούργητοι, αλλά όχι μόνον αυτοί— και πολλοί άλλοι υποστηρίζουν ότι το πιστεύουν επειδή τους βολεύει.

 

[Hellegennes]

Και οι αυτοδημιούργητοι επειδή τούς βολεύει το πιστεύουν. Κι επειδή δεν τους βολεύει ψυχολογικά η πραγματικότητα, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν αυτοδημιούργητοι άνθρωποι. Είναι μια ψευδαίσθηση.

 

[Hellegennes]

Θα απογοητευόμουν αν ήταν όντως του Κληζ, γιατί δεν το βρήκα και τόσο αστείο. Το πολύ συντομότερο πρωτότυπο, από την άλλη, μου φάνηκε πετυχημένο.

Εντάξει, κάποτε οι περισσότεροι στερεύουν. Δύσκολο να είσαι δημιουργικός πάντα. Ο Χάρι Κλιν ας πούμε τα 'χει παίξει τελείως. Ο δε Αρκάς με απογοήτευσε εντελώς με Τα Μαύρα του.

 

[SBE]

Θα είχε ίσως ενδιαφέρον να συγκρίνει κανείς τη στάση αυτών των περιοχών με την αντίστοιχη των περιοχών στο ΗΒ που ψήφισαν υπέρ του Μπρέξιτ αν και έπαιρναν τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις απ' την ΕΕ: μήπως κι εκεί είχαν χάσει πατροπαράδοτες δουλειές, ρόλους, ταυτότητες;

Συνοπτικά: Ναι.
Ενδιαφέρον έχει όμως το ότι και στις δύο περιπτώσεις η ερμηνεία ήταν ότι οι αμόρφωτοι, οι άξεστοι, οι απολιτίκ κλπ ψήφισαν έτσι. Μια πολύ βολική δικαιολογία δηλαδή, που δείχνει πόσο λίγο εκτιμούν οι ηττημένοι τους νικητές, κι όχι μια σοβαρή ανάλυση.

 

[Hellegennes]

Δυσκολεύομαι πάντως να πιστέψω ότι πραγματικά μορφωμένοι άνθρωποι (για τα δικά μας δεδομένα) μπορεί να ψήφισαν Τραμπ, όσο κι αν απεχθάνονται την Κλίντον, εκτός κι αν έχουν προσωπικά συμφέροντα από την εκλογή του. Φυσικά υπάρχει απόσταση μεταξύ του "αμόρφωτο χωριατόπαιδο" από το "μεσαία αστική τάξη", αλλά πάντως όχι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται. Όχι σε θέματα παιδείας και μακροπρόθεσμης λογικής.

Δηλαδή, σαφώς ο Μπεν Κάρσον δεν είναι "αμόρφωτο χωριατόπαιδο" της επαρχίας των ΗΠΑ, αλλά σίγουρα δεν είναι μορφωμένος με την κανονική έννοια του όρου κι ούτε επιστήμονας κι ας είναι βραβευμένος νευροχειρούργος.