Να τα μας

[someone]

Καλησπέρα, συνφορουμίτες! Έχω μια απορία που ίσως φανεί λίγο γελοία σε κάποιους. Το «να τα μας» έτσι ακριβώς γράφεται; Μπαίνει πουθενά κάνα απόστροφο... ξέρω 'γω κάτι.

Επίσης, πότε ακριβώς χρησιμοποιείται;

 

[Themis†]

Κατά τη γνώμη μου, επισήμως μεν δεν χρειάζεται τίποτα (να τα μας), ανεπισήμως δε θα μπορούσε να τονιστεί το δεικτικό "να" (νά τα μας). Χρησιμοποιείται συνήθως αποδοκιμαστικά με την έννοια "Πάλι τα ίδια!" ή "Άντε πάλι!".

 

[nickel]

ανεπισήμως δε θα μπορούσε να τονιστεί το δεικτικό "να"

Επισήμως ή ανεπισήμως, τονιστεί δεν τονιστεί, αυτό το «δε» θα είναι αμφίσημο...

 

[Themis†]

Επισήμως ή ανεπισήμως, τονιστεί δεν τονιστεί, αυτό το «δε» θα είναι αμφίσημο...

Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα, αλλά το άφησα για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή υπάρχει το κλασικό σχήμα μεν/δε. Δεύτερον, επειδή όσοι μπερδευτούν θα βοηθηθούν να καταλάβουν ότι το δεν το γράφουμε δεν, εκτός εξαιρέσεων όπου αποτυπώνεται προφορικότητα χωρίς να υπάρχει αμφισημία. Αρκετά δεν παιδευτήκαμε με το ανάπηρο δε=δεν (ή, ολοένα συχνότερα, ",δε," ≠ δεν);

 

[Themis†]

Αίτηση διόρθωσης. Στο
",δε,"=δεν
το "=" είχε μπει μέχρι να μπορέσω να βρώ το σύμβολο "διάφορο του". Αλλά φευ! παρασυρθείς από την ορμή της νιότης ξεχάστηκα. Είναι βέβαια προφανές ότι, για να μπορέσει να φανεί ότι εννοείται το "δε" του "μεν/δε" και όχι το "δεν", αυτό το αμφίσημο "δε" μπαίνει εντός κομμάτων περιπλέκοντας το ζήτημα μέχρι στραμπουληγμού των οφθαλμών. Ωστόσο, καλό είναι να μη μείνει κτήμα των ανθρώπων εσαεί το λάθος. Αν κάποιος μπορέσει να βάλει το σύμβολο "διάφορο του", έχει καλώς. Αν όχι, ας μπει:
",δε,"=δε και ΟΧΙ δεν.
Γκράτσιε τάντε.

 

[nickel]

Το βρήκα μεν, δεν καλοφαίνεται δε.

 

[Themis†]

Τότε πάμε σε αναπροσαρμοσμένο plan B: ..., ήτοι ΟΧΙ δεν, ή οτιδήποτε άλλο επεξηγηματικό.

 

[nickel]

Το καλό το παλικάρι....

 

[Duke_of_Waltham]

Φορ δε ρέκορντ, υποστηρίζω τη θέση τού Θέμη. Το δε ως δεν (ή μάλλον το δεν γραμμένο ως δε) μόνο προβλήματα δημιουργεί.

 

[nickel]

Καλό μήνα. Σε σκόρπια μέρη, εδώ μέσα ή αλλού, θα βρεις ότι ταυτίζομαι με την άποψη του Θέμη. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν σκέφτονται και οι άλλοι σαν εμάς. Αν βάλουμε ένα δε (=μάλιστα) σε παρεξηγήσιμη θέση, κάποιος που δεν έχει τακτοποιήσει τα πράγματα το ίδιο καλά με εμάς είναι πιθανό να μπερδευτεί ή να κοντοσταθεί μέχρι να το ξεμπερδέψει. Οπότε, γράφω πάντα δεν το αρνητικό μόριο, δε μόνο εκεί που δεν παρεξηγείται (π.χ. στο #6) και μάλιστα στις άλλες περιπτώσεις.

Όταν θα γράψω θεατρικό, πάντως, θα βάζω «δε».
— Δε σε θέλω, σου λέω. Δεν!

 

[Duke_of_Waltham]

Ω, βέβαια, υπάρχει άλλωστε και κόσμος που αγνοεί το δε και που δεν θα υποψιαστεί εύκολα την παρουσία του (ειδικά αν δεν συνοδεύεται από μεν μπροστά).

Μου αρέσει η ιδέα για το μάλιστα, πάντως, θα την έχω υπ' όψιν.