Δεν έχει άμεση σχέση με το Euro, αλλά νωρίτερα η ΕΡΤ είχε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Ερίκ Καντονά για το ποδόσφαιρο στη Βραζιλία και ιδίως στο Ρίο (Looking for Rio). Λεπτομερέστατη εξέταση πολλών κοινωνικών, οικονομικών και ιστορικών πτυχών του ποδοσφαίρου, ωραίες αναλύσεις από ντόπιους, διανοούμενους και μη, πολύ υλικό παλαιοτέρων εποχών.
Έμαθα για παράδειγμα ότι το ποδόσφαιρο αρχικά ήταν με διαφορά το πιο αριστοκρατικό άθλημα στη Βραζιλία, έμαθα για τα κύματα ρατσισμού εναντίον των μαύρων ποδοσφαιριστών (από τον πρώτο που αγωνίστηκε τη δεκαετία του 1920 και τον ανάγκαζαν να βάφεται με ριζάλευρο έως τον τερματοφύλακα του Μουντιάλ του 1950, οπότε ο τερματοφύλακας της γηπεδούχου Βραζιλίας κατηγορήθηκε ότι έκανε το μοιραίο λάθος που οδήγησε στην ήττα επειδή ήταν μαύρος) και θαύμασα για άλλη μια φορά τον μεγάλο Γκαρίντσα, που από τα λίγα που έχω δει σε ντοκιμαντέρ μου φαίνεται μάλλον ο μεγαλύτερος τεχνίτης της μπάλας που υπήρξε ποτέ: ένας ιστορικός έλεγε ότι αν ο Πελέ ήταν ο ορισμός του Απολλώνιου παίκτη, γυμνασμένος, μεθοδικός, υπάκουος στον προπονητή, στοχοπροσηλωμένος, ο Γκαρίντσα ήταν ο ορισμός του Διονυσιακού παίκτη, προκαλώντας αυθόρμητο χειροκρότημα, όντας απείθαρχος, απρόβλεπτος και παίζοντας για τη χαρά του παιχνιδιού.
Αν το πετύχετε ξανά στο πρόγραμμα μην το χάσετε, όσοι αγαπάτε την μπαλίτσα.
