Καλημέρα! Γκραν σουξέ το τσιτάτο του Ζάζουλα με την μαία της κατανόησης (και είναι όντως καλό, θα το υιοθετήσω κι εγώ--χωρίς πλάκα). Ναι, έχω κάποια ράμματα για τη γούνα των αντιφασιστών, εδώ όμως αυτό είδα, αυτό σχολίασα.
Να σας πω, χρόνια και χρόνια ακούμε σε όλους τους τόνους (και δικαίως) για την ξύλινη γλώσσα της αριστεράς που αποκαλεί φασισμό οποιαδήποτε συμπεριφορά δεν της αρέσει και πάει λέγοντας. Ε, όπως θέλουμε να είμαστε προσεχτικοί όταν μιλάμε για χούντα, ας είμαστε και όταν μιλάμε για φασισμό. Εγώ θα χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο μόνο για το πολύ συγκεκριμένο φαινόμενο (τι να κάνουμε, ιστορικός είμαι) που έχει πολιτικό πρόσημο, ιστορικές προϋποθέσεις, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: μιλιταρισμό και απόλυτη υπακοή στον Αρχηγό, θεοποίηση της δύναμης, απολυταρχική και ρατσιστική ιδεολογία, αντικοινοβουλευτικό και αντικομμουνιστικό λόγο, βίαιο ακτιβισμό με μαζικά πογκρόμ κλπ. Για το πακέτο μισαλλοδοξία-φανατισμός κλπ. ας βρούμε μια άλλη λέξη. Φανατισμός ξερωγώ, γιατί όχι; Χουλιγκανισμός, αν προτιμάτε; Κάτι τέτοιο. Όσο για τον προπηλακισμό, που πάντα μου γύρναγε τ' άντερα, έχει πολλές βαθμίδες και δεν μπορώ με τίποτα να εξομοιώσω (έστω και με διαφορά βαθμού) τις επιθέσεις με καδρόνια με το σμπρώξιμο και τα "άντε φύγε ρε από δω" που εικάζω από τα ρεπορτάζ ότι ακούστηκαν στον Κορυδαλλό. Αλλιώς η διαφορά βαθμού μου θυμίζει τα επιχειρήματα "από τον καπνό στη φούντα κι από κει στην ηρωίνη" ή, όπως λέγαμε στα φοιτητικάτα μου, "από την πίτσα έφτασα στις αμφεταμίνες".
Παρεμπιπτόντως, διάβασα το άρθρο του Δήμου: ωραία τα λέει, αλλά δεν βλέπω τίποτα απ' όσα γράφει που να προσιδιάζει ειδικά στην Ελλάδα. Σχεδόν όλα όσα ακούμε τους τελευταίους μήνες σε κάθε ευρωπαϊκή γλώσσα εντάσσονται σ' αυτό το ασπρόμαυρο σχήμα: και μόνο η αναφορά στον Πούτιν (που κάνει και ο ίδιος ο Δήμου) αρκεί.