Το ευωδίαζε είναι, ας το πω έτσι, η λόγια μορφή. Αντίθετα, οι μορφές των «από» και «σε» με απόστροφο είναι πιο προφορικές. Συνεπώς (και πολύ περισσότερο αν πρόκειται για παραμύθι, που έχει μια αφηγηματική φύση και μουσικότητα στη διήγηση) μπορεί να είναι πιο ταιριαστό να πεις «ευώδιαζε απ’ άκρη σ' άκρη». Εσύ κρίνεις, από το ύφος του κειμένου και του λόγου σου.
Να δώσω μερικά παραδείγματα:
Σε ποίηση:
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Απόγευμα:
Φυλλορροούσε η ακακία κι ευώδιαζε το γιασεμί
και μες στην τάπια τα παιδιά παίζαν κρυφτούλι
και τα κορίτσια γύρναγαν σκοινί
Γιάννης Ρίτσος, Εαρινή συμφωνία
[...]που ’χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ’χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.
σε στίχο:
Λευτέρης Παπαδόπουλος, Σπίτι παλιό, 1980:
Είχε αυλή που ευώδιαζε ασβέστη /
κι ήταν γλυκιά σαν το μέλι η χαρουπιά.
και σε πεζό:
Νίκος Καζαντζάκης, Η κραυγή
[...]Έφυγα. Άρχισα να ανεβαίνω το βουνό. Κουδούνια, πρόβατα ακούστηκαν, σα νερά που κατεβαίνουν. Το δάσος ευώδιαζε ρετσίνα, η θάλασσα άστραψε ξαφνικά, πνοή γλυκύτατη φύσηξε και δρόσισε τα μελίγγια μου.[...]
Σπύρος Κοκκίνης, Ο περίπλους της Φλώρας
[...]Τα μαλλιά της - τα χέρια της - τα χείλη της - τα μάτια της είχανε κυλήσει στις χούφτες μου. Ευώδιαζε κανέλα. Της ψιθύρισα «Φλώρα, μωρό μου!». Γέλασε. [...]