Πόσο αιθεροβάμονες είναι οι δραχμολάτρες;

[drsiebenmal]

Σημερινή δημοσίευση του υπουργού και καθηγητή Δ. Μάρδα στο ΦΒ:

Lost in space no 2

Σε συνάντηση που έγινε σε ξενοδοχείο των Αθηνών της «Αριστερής Πλατφόρμας» ο κος Λαφαζάνης και οι πέριξ αυτού δραχμιστές διατύπωσαν διάφορες απόψεις αναφορικά με την επιστροφή της χώρας στη δραχμή. Λόγω έλλειψης ενός γραπτού κειμένου αρκούμαστε στα όσα έχουν διαρρεύσει στο πλαίσιο των σχετικών ρεπορτάζ.

Ακούστηκε λοιπόν ότι κατά τη διαδικασία επιστροφής στη δραχμή, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για πληρωμή μισθών και συντάξεων, τα 20 περίπου δις ευρώ που βρίσκονται στις αποθήκες της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) και ανήκουν φυσικά στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Υποθέτουν οι υποστηρικτές τέτοιων λύσεων ότι η ΕΚΤ θα μείνει απαθής αν κάτι τέτοιο πράγματι συμβαίνει, κάτι φυσικά που δεν είναι αληθές. Η απάντηση της ΕΚΤ θα είναι απλή: Αν πράγματι χρησιμοποιήσουμε τα υποτιθέμενα 20 δις ευρώ που βρίσκονται σε κάποιες αποθήκες της ΤτΕ, την επόμενη ημέρα η ΕΚΤ θα αρχίσει να τυπώνει νέα χαρτονομίσματα για την υπόλοιπη ΕΕ, ακυρώνοντας στην πράξη τα ευρώ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Οπότε οι Έλληνες θα έχουν στα χέρια τους απλά σκουπίδια! Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα, από τη στιγμή που δεν υπάρχει αυτή η παρακαταθήκη των 20 δις της ΕΚΤ στην ΤτΕ. Στην περίπτωση αυτή, τα διαβόητα 20 δις ευρώ είναι απλά τίτλοι του Δημοσίου, που οφείλει το κράτος σε Ταμεία, Οργανισμούς κ.λπ.

Άλλες ερωτήσεις και δεν είναι οι μόνες φυσικά: Τις εισαγωγές μας θα τις πληρώνουμε με δραχμές; Και τέλος, από πού συνάγεται ότι θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας εξαιτίας των υποτιμήσεων/ διολισθήσεων της νέας δραχμής; Μήπως από το παρελθόν της δραχμής και την χρόνια απαξίωσής της, εξελίξεις που δείχνουν άλλα από αυτά που υποστηρίζουν οι δραχμιστές; (Βλ συνημμένο άρθρο)

 

[Alexandra]

Οι σημερινοί δραχμιστές νομίζω ότι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:
1) Παιδάκια που δεν έχουν δει στη ζωή τους τι θα πει πληθωρισμός και αδύναμο νόμισμα.
2) Άτομα διανοητικών ικανοτήτων επιπέδου Ραχήλ Μακρή και Άντζης Σαμίου.
3) Συνειδητοποιημένους θιασώτες της επανάστασης για να καταστραφούν όλα και να χτίσουμε τον κομμουνισμό, όπως ο Λαφαζάνης.

Δεν μπορώ να σκεφτώ λογικό άνθρωπο σήμερα που να μπορεί να υποστηρίζει ότι θα είμαστε καλύτερα αν παρατήσουμε το ευρώ και υιοθετήσουμε εθνικό νόμισμα χωρίς να έχουμε διορθώσει καμία από τις διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας.

 

[nickel]

2.246.064 ψηφοφόροι, κουρασμένοι από τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων, έδωσαν την ψήφο τους στον Σύριζα. Ο «δημοκρατικότατος» κύριος Λαφαζάνης έχει διαβάσει εντελώς λάθος το μήνυμα. Η πιο έντιμη λύση για τον ίδιο και την παρέα του είναι να επιστρέψουν στο σπίτι τους και τα βιβλία τους. Απόψε κιόλας.

 

[drsiebenmal]

Εναλλακτικές λύσεις από τους διαφωνούντες βουλευτές ζήτησε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με όσα μετέδωσε η ΕΡΤ, κυβερνητική πηγή ανέφερε ότι «η μόνη εναλλακτική λύση που ακούστηκε στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πρόταση του Κώστα Λαπαβίτσα για αποδοχή του σχεδίου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε».

Ως γνωστόν, ο κ. Σόιμπλε πρότεινε η Ελλάδα να μείνει για 5 χρόνια έξω το ευρώ και να της δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια.

Πηγή: Ο Λαπαβίτσας βρήκε εναλλακτική: Την πρόταση Σόιμπλε | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/21741...enallaktiki-tin-protasi-soimple#ixzz3fywMayn5

 

[Earion]

Νά η απάντηση για τον rogne (#19).

Υ.Γ. Όχι οι κομουνιστές! Ο Κουτσούμπας αρνείται τη λύση της δραχμής (στη Βουλή, τώρα).

 

[SBE]

Αν παραιτηθεί η ομάδα των λαφαζανιστών, τότε τί θα έχει μείνει από το Συριζα; Το Πασόκ;

Και ναι, πέρα από όλα τα άλλα, το να ομολογείς ότι είχες σχέδιο να εισβάλεις στο νομισματοκοπείο και να συλλάβεις τον πρόεδρο της ΤτΕ κι εμένα σαν πραξικοπηματική κίνηση μου ακούγεται, αλλά είναι τόσο γελοία που μάλλον κανένας δεν την παίρνει σοβαρά.

 

[drsiebenmal]

Υ.Γ. Όχι οι κομουνιστές! Ο Κουτσούμπας αρνείται τη λύση της δραχμής (στη Βουλή, τώρα).

Ο Κουτσούμπας έκλεισε την ομιλία του με αναφορές στους ήρωες της πατρίδας με τη γαλανόλευκη.

 

[rogne]

Και ναι, πέρα από όλα τα άλλα, το να ομολογείς ότι είχες σχέδιο να εισβάλεις στο νομισματοκοπείο και να συλλάβεις τον πρόεδρο της ΤτΕ κι εμένα σαν πραξικοπηματική κίνηση μου ακούγεται, αλλά είναι τόσο γελοία που μάλλον κανένας δεν την παίρνει σοβαρά.

Ισχύει ότι ο Λαφαζάνης εξήγησε πως αστειευόταν για την εισβολή, πως απλώς απάντησε προβοκατόρικα σε μια προβοκατόρικη ερώτηση του τύπου "και πώς θα μπείτε στο Νομισματοκοπείο;" (με μια απάντηση του στιλ: "Δίπλα είναι το Πεντάγωνο, παίρνω ένα τανκ και φτάνω αμέσως"); Μου μεταφέρθηκαν όλα αυτά από πιο συνεπείς... παρακολουθητές του Λαφαζάνη, προσωπικά δεν τον έπαιρνα ποτέ στα σοβαρά. Και αν είναι αυτός, που δεν παραιτείται καν απ' την καρέκλα του με καμία δύναμη, συνειδητοποιημένος επαναστάτης κομμουνιστής, αναρωτιέμαι τι ήταν όλοι εκείνοι τα τελευταία 200 χρόνια που ρίσκαραν κατιτίς παραπάνω, ζωή, ελευθερία, τέτοια πράγματα, όχι υπουργικούς θώκους.

 

[drsiebenmal]

Και αν είναι αυτός, που δεν παραιτείται καν απ' την καρέκλα του με καμία δύναμη, συνειδητοποιημένος επαναστάτης κομμουνιστής, αναρωτιέμαι τι ήταν όλοι εκείνοι τα τελευταία 200 χρόνια που ρίσκαραν κατιτίς παραπάνω, ζωή, ελευθερία, τέτοια πράγματα, όχι υπουργικούς θώκους.

Το +1 μου, βασικά επειδή αναρωτιέμαι το ίδιο.

 

[azimuthios]

2.246.064 ψηφοφόροι, κουρασμένοι από τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων, έδωσαν την ψήφο τους στον Σύριζα. Ο «δημοκρατικότατος» κύριος Λαφαζάνης έχει διαβάσει εντελώς λάθος το μήνυμα. Η πιο έντιμη λύση για τον ίδιο και την παρέα του είναι να επιστρέψουν στο σπίτι τους και τα βιβλία τους. Απόψε κιόλας.

+1 από μένα.

 

[nickel]

Άρθρο του Μιχάλη Τσιντσίνη στα Νέα:

Τζουκμπόξ

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι παλιός. Αλλά προχθές στον Πανελλήνιο σαν να είχε τρακ. Σαν να τον είχε αιφνιδιάσει το πλήθος του ακροατηρίου του. Σαν να τον έχει αιφνιδιάσει η εποχή που ήρθε και τον συνάντησε εκεί όπου ο ίδιος στεκόταν επί σαράντα χρόνια, χωρίς ποτέ του να μπορεί να ελπίσει ότι θα συναντηθεί με την εποχή του.

Τίποτε απ' όσα είπε ο επικεφαλής της Πλατφόρμας σε αυτό το τεστ κυήσεως για το κόμμα του Οχι δεν ήταν πρωτότυπο. Αντιθέτως. Ηταν σαν να διάβαζε ένα από τα πανομοιότυπα μανιφέστα που η συνιστώσα των κομμουνιστογενών του ΣΥΡΙΖΑ δεν κουραζόταν να καταθέτει στις τόσες και τόσες Κεντρικές Επιτροπές, για να ζητήσει κοινωνικοποίηση τραπεζών, εθνικό νόμισμα, σοσιαλισμό. Κι όμως. Ολα αυτά που έμοιαζαν να φθάνουν στα αφτιά της κοινωνίας παιγμένα από το λιωμένο τζουκμπόξ του περιθωρίου έχουν ξαφνικά γίνει σλόγκαν. Συνθήματα που γεμίζουν γήπεδα.

Δεν έγινε ο Λαφαζάνης της μόδας. Εγινε η μόδα λαφαζανική. Βοήθησε σε αυτό μια πενταετία αγανακτισμένου αντιμνημονιακού λόγου, κατά την οποία ο πατροπαράδοτος αντικαπιταλισμός ζυμώθηκε με τον νέο εθνικιστικό απομονωτισμό, ως απάντηση στην «αποικιοκρατία» των δανειστών. Βοήθησε πρωτίστως η νομιμοποίηση αυτού του λόγου από τη νέα εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο αρνήθηκε να τον εγκαταλείψει στα πρώτα της βήματα, αλλά τον καταξίωσε και εκλογικά με το δημοψήφισμα. Με μια δημοψηφισματική καμπάνια που άλεσε σε ένα μετωπικό μείγμα όλες τις εκφάνσεις της αντιμνημονιακής οργής.

Εμφανιζόμενος ως ο νόμιμος κληρονόμος του Οχι, ο Λαφαζάνης είχε προχθές απέναντί του όχι την κοινωνία, αλλά την οργανωμένη βάση των συνιστωσών της δραχμής. Ολα εκείνα τα σχήματα εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ που ποτέ δεν έκρυψαν την ατζέντα τους, ποτέ δεν διεκδίκησαν εκλογική μοίρα μέσω της προγραμματικής ασάφειας.

Σε αυτό το κοινό των οργανωμένων μπορούσε, ωστόσο, κανείς να διακρίνει τα ίχνη της δημοψηφισματικής διαίρεσης. Στη σύνθεσή του μπορούσε να διακρίνει ότι η μοιρασιά 62-38 δεν αντανακλά διαφορά πολιτικών προτιμήσεων. Αντανακλά το τέλος των μεγάλων κομμάτων, στα οποία μπορούσε κάποτε να χωρέσει όλη η ταξική γκάμα. Πλέον η διαχωριστική γραμμή που ορίζει τις κομματικές ταυτίσεις είναι αρχαϊκή: αυτή που χωρίζει όσους δεν έχουν να χάσουν τίποτε από εκείνους που έχουν ακόμη κάτι να περισώσουν.

Μπορεί ο Λαφαζάνης να μην είναι ο ηγέτης που χρειάζεται η δραχμή για να εγείρει πλειοψηφικές αξιώσεις. Μπορεί να μην έχει τσιπρικά χαρίσματα. Μπορεί ακόμη το οργανωτικό του κέλυφος - Πλατφόρμα, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιποί συγγενείς - να είναι πολύ παλαιολιθικό για να απευθυνθεί στους μη στρατευμένους.

Η δραχμή ίσως δεν έχει ακόμη βρει το κόμμα της. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει βρει τους ψηφοφόρους της.
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5262043/tzoykmpoks/​

 

[rogne]

Πλέον η διαχωριστική γραμμή που ορίζει τις κομματικές ταυτίσεις είναι αρχαϊκή: αυτή που χωρίζει όσους δεν έχουν να χάσουν τίποτε από εκείνους που έχουν ακόμη κάτι να περισώσουν.

Κατά κανόνα, αυτή η διαχωριστική γραμμή λέγεται, νομίζω, "ταξική" και δεν αντιλαμβάνομαι τι το αρχαϊκό έχει. Να 'ταν καμιά διαχωριστική γραμμή τύπου "ξενόδουλοι/ελληνόψυχοι", να το καταλάβω το αρχαϊκό (ή το αταβιστικό) του πράγματος. Having said that, εγώ δεν βλέπω παρά ελάχιστα επί τω έργω τη διαχωριστική γραμμή που βλέπει ο συγγραφέας (σε ένα κατά τ' άλλα πολύ καλογραμμένο κείμενο), και πάντως όχι με έκφραση της κάποια θέση στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή".

 

[SBE]

Rogne, κατά βάθος κολακεύομαι που με κατατάσσουν στην ανώτερη τάξη όσοι τα βλέπουν έτσι.
Να είχα και τα λεφτά και τα μέσα της ελίτ, τί καλά που θα'τανε.

Αλλάζοντας θέμα: μήπως χρειαζόμαστε έναν πιο μετριοπαθή τίτλο για το νήμα;

 

[Paradiper_Du]

Γιατί καλέ; Εδώ είμαστε στο πολιτικό υποφόρουμ. Έχουμε την άδεια.

 

[Palavra]

Πλέον η διαχωριστική γραμμή που ορίζει τις κομματικές ταυτίσεις είναι αρχαϊκή: αυτή που χωρίζει όσους δεν έχουν να χάσουν τίποτε από εκείνους που έχουν ακόμη κάτι να περισώσουν.

Αυτή η ανάλυση μου φαίνεται εντελώς λάθος. Δηλαδή άνθρωποι όπως ο Λαπαβίτσας και ο (συγκρατιέμαι) Βαρουφάκης που έχουν χρήματα έξω και πληρώνονται από το εξωτερικό, και που αν τύχει και βγούμε από το ευρώ θα έχουν να αγοράζουν τη μισή Ελλάδα, ανήκουν σε αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα; Ή μήπως ανήκουν σε καμιά τάξη μη προνομιούχων;

 

[nickel]

Δες το ολόκληρο:

Σε αυτό το κοινό των οργανωμένων μπορούσε, ωστόσο, κανείς να διακρίνει τα ίχνη της δημοψηφισματικής διαίρεσης. Στη σύνθεσή του μπορούσε να διακρίνει ότι η μοιρασιά 62-38 δεν αντανακλά διαφορά πολιτικών προτιμήσεων. Αντανακλά το τέλος των μεγάλων κομμάτων, στα οποία μπορούσε κάποτε να χωρέσει όλη η ταξική γκάμα. Πλέον η διαχωριστική γραμμή που ορίζει τις κομματικές ταυτίσεις είναι αρχαϊκή: αυτή που χωρίζει όσους δεν έχουν να χάσουν τίποτε από εκείνους που έχουν ακόμη κάτι να περισώσουν.

Κάποιοι ανήκουν στο κοινό των οργανωμένων (άσ’ τους αυτούς). Υπάρχει η δυσερμήνευτη έτσι κι αλλιώς μοιρασιά 62-38, που δεν αντανακλά πολιτικές προτιμήσεις. Πέρασε ο καιρός των μεγάλων κομμάτων που πιάνανε όλη την ταξική γκάμα. Οι ψηφοφόροι του κόμματος της δραχμής θα αλιευτούν από εκείνο το 62. Ξέρουμε ότι δεν είναι το 62, δεν είναι καν όσοι είναι οι άνεργοι. Σίγουρα όμως, στο απλό κοινό των οπαδών της δραχμής θα βρεις εκείνους που πιστεύουν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Τους αρκεί ένας κόσμος όπου θα μοιράζονται σε όλους δουλειές και κάποια χαρτάκια που θα γράφουν «Δραχμές».

 

[drsiebenmal]

Αυτά που γράφετε δεν τα καταλαβαίνω. Εκτός αν ορίσουμε την ταξική διάκριση στην Ελλάδα ως μεταξύ άμεσα ωφελούμενων από το δημόσιο (ανώτερες τάξεις), έμμεσα ωφελούμενων από το δημόσιο (μεσαίες και χαμηλές τάξεις) και λοιπών (παρίες).

 

[Earion]

Μπράβο, Δόκτορα. Εκεί είναι το μυστικό (μυστικό τόσο πασιφανές που τυφλώνει τους πάντες). Δεν αντέχει η κλασική μαρξική ανάλυση στην περιγραφή της ελληνικής κοινωνίας.

... δεν υπάρχει προλεταριάτο στην Ελλάδα, οι αληθινοί προλετάριοι είναι οι μετανάστες, δεν υπάρχει βιομηχανική τάξη, η βιομηχανία διαλύθηκε από τα 1980, δεν υπάρχει αστική τάξη, μεταπράτες είμαστε μια ζωή, ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας και ο μεγαλύτερος εργοδότης στη χώρα είναι το κράτος, έρμαιο των ολιγαρχών και των κομμάτων, που η παρουσία του και μόνο νοθεύει τον ταξικό αγώνα.

 

[rogne]

@Earion: Υποκύπτω στον πειρασμό να σου απαντήσω και σ' αυτό το νήμα ό,τι σου είχα απαντήσει και στο άλλο (και αν θες, σχολιάζεις).

Ποιον "ταξικό αγώνα" νοθεύει το κράτος, αφού δεν υπάρχει προλεταριάτο (πλην των μεταναστών) ούτε αστική τάξη; Ο ανόθευτος ταξικός αγώνας δηλαδή είναι μεταξύ των μεταναστών και των ολιγαρχών; Γιατί αυτές φαίνεται να είναι οι μόνες "πραγματικές" τάξεις στην περιγραφή σου. Νομίζω, με δυο λόγια, ότι διατυπώνεις μια φαινομενικά νόμιμη και εύλογη θέση, που στηρίζεται όμως σε πολύ σαθρές παραδοχές, με αποτέλεσμα να γίνεται αρκετά αμφίβολη και η ίδια (η θέση). Αν αντιθέτως δεχτούμε ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι, πολύ πραγματικοί και πολύ περίπλοκοι ταξικοί ανταγωνισμοί στην ελληνική κοινωνία, τα ενωτικά σχέδια για το μέλλον κλονίζονται μέχρι γκρεμοτσακίσματος.

 

[SBE]

Δεν ξέρω τί γίνεται με τα ταξικά, ξέρω όμως ότι σε ένα άρθρο που παρουσίαζε τις κυρίες των νέων υπουργών τον Ιανουάριο είχα παρατηρήσει ότι οι αντισυστημικοί κλπ του Σύριζα έχουν συζύγους βολεμένους και βολεμένες στο δημόσιο σε πολύ καλές θέσεις (ΟΚ., υπήρχαν και μερικές νοικοκυρές). Αν κρίνουμε μόνο από αυτό, μας κυβερνάνε αυτοί που κυβερνούσαν πάντα- οι μεγαλοαστοί που λυμαίνονται το δημόσιο.


ΥΓ Παλ, ανήκουν στους πεφωτισμένους ηγέτες που θα οδηγήσουν το πόπολο και θα στραφούν εναντίον της τάξης τους καθαρά από ιδεαλισμό.