Γιατί;
Ναι, γιατί; Η αντιπαράθεση γύρω από τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα μού θυμίζει το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Γενετική τροποποίηση κάνει και η ίδια η φύση από διάφορα "ατυχήματα". Γιατί αυτά τα δεχόμαστε; Είναι θέλημα Θεού, ενώ όταν στο εργαστήριο ένας επιστήμονας καταφέρνει να φτιάξει κάποιο φυτό που θα είναι πιο ανθεκτικό στη Χ μάστιγα, ώστε να έχουν να φάνε τα εκατομμύρια των ανθρώπων που λιμοκτονούν στην Αφρική, είναι επέμβαση ανθρώπου, άρα εκ προοιμίου κάτι κακό; Μα ο άνθρωπος κάνει γενετική τροποποίηση μέσω της επιλεκτικής διασταύρωσης εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Με δουλεύεις, φαίνεται. Εσύ όταν αγοράζεις μπανάνες ή κακάο λχ, γνωρίζεις πώς παράχθηκαν εκεί όπου παράχθηκαν, αν πείνασε κόσμος επειδή δεν καλλιεργείται στα χωράφια εκείνα κάτι για να φάει ο τοπικός πληθυσμός, αν τα προϊόντα μαζεύτηκαν από παιδικά χέρια κλπ; Ή όλα τα made in China που 'χεις σπίτι ξέρεις πώς πήραν τη μορφή του προϊόντος με την οποία τα αγόρασες;
Για το αν υπάρχουν μελαμίνες στο γάλα, προφανώς και πρέπει να ελέγχονται όλα τα τρόφιμα και γι' αυτό υπάρχουν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Αλλά σοβαρά τώρα, όταν αγοράζεις κάτι στο σουπερμάρκετ ή στην κινέζικη αγορά της γειτονιάς σου ή ακόμα και στο ακριβό μαγαζί του Κολωνακίου με τα επώνυμα ρούχα, ελέγχεις ποτέ το θέμα παιδικής και καταναγκαστικής εργασίας ή το fair trade; Αν υποπέσει κάτι στην αντίληψή σου για κάποια εταιρεία, πιθανόν την επόμενη φορά να μην ξαναγοράσεις το συγκεκριμένο επώνυμο προϊόν, αλλά πόσο συχνά βασίζεις τις επιλογές σου σ' αυτά τα κριτήρια;
Διάβαζα πρόσφατα στα νέα της ΕΕ ότι επειδή αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό για τους πολίτες των κρατών-μελών και επειδή η κοινοτική νομοθεσία δεν είναι τόσο αυστηρή όσο θα ήθελαν, η ΕΕ πρόκειται να δώσει στα κράτη μέλη το ελεύθερο να έχουν όσο αυστηρή νομοθεσία θέλουν, αρκεί να τηρούνται τα κοινοτικά ελάχιστα όρια. Εδώ βέβαια δεν έχουμε καταφέρει καν τους αγρότες να κάνουν σωστή χρήση των φυτοφαρμάκων και να μην καταλήγουν στο νερό που πίνουμε, οπότε τι σας λέω τώρα.
Για το πρώτο, υποτίθεται ότι αυτό είναι κάτι που πάντα το επιδιώκουμε. Και υπάρχουν κανόνες για το πώς αυτό ελέγχεται.
Γι' αυτό υπάρχει έντονη (αλλά όχι γενικευμένη) πίεση προς τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στους πιο ύποπτους, ας πούμε, κλάδους να γράφουν ότι είναι slave free τα προϊόντα τους. Ειδάλλως, αγοράζεις fair trade ή προϊόντα που παράγονται σε χώρες όπου υπάρχουν έλεγχοι - όσο μπορείς. Και δεν αγοράζεις φράουλες Μανωλάδας (που μετά το αίσχος το προπέρσινο έχουν μετονομαστεί σε «Ηλείας»).
Δεν είπε κανείς ότι λείπουν οι επιλογές (για όσους ψάχνονται) — είπαμε ότι μέχρι στιγμής αυτά αφήνονται στην πρωτοβουλία του ατόμου και τα κράτη (πέρα ίσως από κάποια ευχολόγια, προς το παρόν) δεν έχουν απαγορεύσει την εισαγωγή τέτοιων προϊόντων. Κι όλοι/ες χαιρόμαστε όταν βρίσκουμε ένα μπλουζάκι με 9,99€...: