Ας μου επιτραουν μια-δύο επισημάνσεις.
1. Ως προς το the avatar = "το άβαταρ" (το γνωστό εικονίδιο των φόρουμς) που τονίζεται στην προπαραλήγουσα λόγω αγγλικής προελεύσεως:
Όπως, αρχικά παρατηρήθηκε, συμβαίνει να υπάρχει σανσκριτική λέξη "αβατάρα".
Πληροφορώ ότι στις βόρειες περιοχές της Ινδίας (όπου συνήθως κόβουν το "α" της λήγουσας των λέξεων) προφέρουν "αβατάρ". Π.χ. τον Ράμα τον λένε "Ραμ", τις Πουράνας τις λένε "Πουράν" κ.λπ. κ.λπ. Εξ ου η κουρεμένη ονομασία του εικονιδίου "the avatar".
2. Το σχετικό εικονίδιο που κάποτε εμφανίστηκε στα διάφορα φόρουμ αποτελεί ένα κάποιο είδος "badge", (οικόσημο) αυτό που ο Νικελ αποκαλεί "περσόνα", του εκάστοτε μέλους. Λίγο πολύ σαν κάποια μπλουζάκια ή μπουφάν με συνθήματα, φιγούρες κ.λπ. (π.χ. του Τράγκα) που κάποιοι αρέσκονται να φοράνε. Κάτι που μπορεί και να παρέχει αίσθηση ασφάλειας σε ανασφαλή άτομα. Όπως και να το κάνουμε το μέλος ταυτίζεται με το εικονίδιο που επέλεξε με δική του προτίμηση.
Συνεπώς, επειδή μιλάμε για ονομασία συγκεκριμένου εικονιδίου "το άβαταρ" (the avatar) νομίζω πως μάλλον θα 'πρεπε να παραμείνει "το άβαταρ" χωρίς την ελληνοποίηση που προτάθηκε. Είναι όπως η περίπτωση του "hobbit" που δεν φαντάζομαι κάποιοι να το αποδίδουν ως "καλικάντζαρο" ή δεν ξέρω τι άλλο. Εντάξει κάποιοι θα το πούνε αβατάρ η αβατάρι, τι πειράζει;
3. Τώρα ως προς τη σανσκριτική λέξη. Όντως σημαίνει θεϊκή "κάθοδος", δηλ. "ενσάρκωση". Ένα λινκ που έδωσε ο Αμβρόσιος δίδει εκτενέστατες πληροφορίες για τις πλούσιες ινδικές μυθολογικές διαστάσεις του θέματος που ξεκινάει από κάτι πολύ απλό. Υπάρχει μια εκπληκτική δημιουργική δύναμη που κινεί τον σύμπαντα κόσμο όπου τα πάντα έχουν κυκλική ημερομηνία λήξεως. Οι Ινδοί υποστασιοποίησαν μυθολογικά τις διεργασίες της κυκλικής δημιουργίας, συντήρησης και καταστροφής του σύμπαντος, αποδίδοντάς τες στους Μπραχμά (Δημιουργό), Βίσνου (Συντηρητή) και Σίβα (Καταστροφέα), όπως περιγράφονται λεπτομερώς στις Πουράνας (τις εκλαϊκευτικές γραφές). Αυτά βέβαια έχουν θρησκευτικές, κοινωνικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις. Παρενθετικά, ας θυμηθούμε και τη θεολογοφιλοσοφική έννοια της Τριάδας στο Χριστιανισμό όπου έχουμε μόνο μια "κάθοδο".
Μέσα στην ιστορία λοιπόν, λένε οι Ινδικές πηγές, εμφανίζονται κατά καιρούς κάποια ξεχωριστά εμπνευσμένα πρόσωπα που δίδαξαν την ανθρωπότητα φιλοσοφικά και θρησκευτικά -- πέραν από τις πρωτόγονες φυσιολατρίες, φυλετικούς μάγους κ.λπ. Είναι η μία και μόνη δημιουργική δύναμη που ‘ενσαρκώνεται’, δεν είναι διαφορετικά "πρόσωπα" όπως μπορούν να ισχυριστούν κάποιες προσωπολατρευτικές δοξασίες στα πιστεύω τους.
Αυτή η ιδέα της μίας ουσίας ήδη υπάρχει σε ένα Βεδικό εδάφιο "ekam sat viprah bahudha vadanti", δηλαδή «Η αλήθεια είναι μια αλλά οι σοφοί μιλάνε γι' αυτήν διαφοροτρόπως». Αυτό το εδάφιο είναι το μυστικό που εξηγεί τη δεδομένη βασική ανεξιθρησκεία των Ινδών, που αποδέχονται τη συνύπαρξη διαφορετικών απόψεων για χρήση ατόμων με διαφορετικές θρησκευτικές και φιλοσοφικές προτιμήσεις. Οι Ινδοί δεν είναι ειδωλολάτρες, επικαλούνται τη μία δημιουργική δύναμη του σύμπαντος μέσω ενός πάνθεου -- κάτι όπως π.χ. γίνεται εδώ π.χ. με τις φανουρόπιτες και άλλες επικλήσεις.
Έτσι και ο Βούδας θεωρείται από τους mainstream Ινδουιστές ως θεία ενσάρκωση -- κι όχι μόνο από τους Βισνουιστές. Ακόμα κι ο άνθρωπος είναι "ενσάρκωση" της παγκόσμιας δύναμης.