Δεν έχω καταλήξει ακόμα κατά πόσο ένα δημοψήφισμα για τις σχέσεις μας με την Ευρώπη θα ήταν υπεύθυνη και δημοκρατική ενέργεια ή μια ανοησία με ολέθριες συνέπειες. Για τη σχετική έμπνευση του ΓΑΠ είχα εκφραστεί με τα χειρότερα λόγια, αλλά δεν ήταν από μια μεριά να με ακούσει.
Από το βράδυ που ανέφερε και ο πρωθυπουργός το δημοψήφισμα στην εκπομπή του Χατζηνικολάου εξετάζεται πιο σοβαρά το ενδεχόμενο από τους αρθρογράφους. Αν είναι βέβαια να γίνει δημοψήφισμα με τη λογική του κ. Φλαμπουράρη («οι εταίροι θα πρέπει να δεχτούν τη νέα ετυμηγορία των Ελλήνων»), μάλλον δεν διδαχτήκαμε τίποτα από την απήχηση που είχε το επιχείρημα «Μα αυτά ψήφισε ο ελληνικός λαός». Ποιος θα εξηγήσει στην κυβέρνηση ότι γίνονται τουλάχιστον γραφικοί κάθε φορά που επικαλούνται αυτό το επιχείρημα έξω από την Ελλάδα;
Ενδιαφέρον είχε η άποψη του Κ. Ζούλα στην Καθημερινή:
Σε άρθρο του Κ. Γιαννακίδη με τίτλο «Να ζήσω ή να πεθάνω σε ένα φλαμέγκο επάνω;» (εδώ) ανακάλυψα νήμα του τουίτερ όπου υποβάλλονται ιδέες για το ερώτημα του δημοψηφίσματος, αλλά δυστυχώς δυσκολεύεσαι να βρεις αρκετές χιουμοριστικές ιδέες εκεί.
Πριν από δύο εβδομάδες ο Ρίτσαρντ Ντόκινς έγραψε στο τουίτερ «Tory promised referendum on Europe is DEEPLY irresponsible. Absurd to trust the UK public to weigh up such a serious, complex economic issue» και δέχτηκε αρκετές επιθέσεις για την άποψή του.
https://twitter.com/richarddawkins/status/589880064436789248
Ποιες συνθήκες θα επέτρεπαν ένα δημοψήφισμα στη χώρα μας με τρόπο που δεν θα μας διέλυε ακόμα περισσότερο;
Από το βράδυ που ανέφερε και ο πρωθυπουργός το δημοψήφισμα στην εκπομπή του Χατζηνικολάου εξετάζεται πιο σοβαρά το ενδεχόμενο από τους αρθρογράφους. Αν είναι βέβαια να γίνει δημοψήφισμα με τη λογική του κ. Φλαμπουράρη («οι εταίροι θα πρέπει να δεχτούν τη νέα ετυμηγορία των Ελλήνων»), μάλλον δεν διδαχτήκαμε τίποτα από την απήχηση που είχε το επιχείρημα «Μα αυτά ψήφισε ο ελληνικός λαός». Ποιος θα εξηγήσει στην κυβέρνηση ότι γίνονται τουλάχιστον γραφικοί κάθε φορά που επικαλούνται αυτό το επιχείρημα έξω από την Ελλάδα;
Ενδιαφέρον είχε η άποψη του Κ. Ζούλα στην Καθημερινή:
Θέλω να διαβάσετε το ερώτημα που ακολουθεί και να το απαντήσετε αφού το σκεφτείτε για μερικά δευτερόλεπτα. «Θα εξουσιοδοτούσατε την κυβέρνηση να υπογράψει μια νέα συμφωνία με τους δανειστές, ακόμη και αν αυτή απέβαινε εις βάρος των ασθενέστερων οικονομικά ομάδων;» Υποθέτω ότι ένας μεγάλος αριθμός, ίσως οι περισσότεροι, θα απαντούσε «όχι». Δείτε, όμως, πώς θα άλλαζε η απάντησή σας αν στην ίδια ερώτηση έμπαινε και η εξής προσθήκη: «Θα εξουσιοδοτούσατε την κυβέρνηση να υπογράψει μια νέα συμφωνία ακόμη και αν αυτή απέβαινε εις βάρος των ασθενέστερων οικονομικά ομάδων ή θα προτιμούσατε την επιστροφή στη δραχμή;».
Εχετε καταλάβει το νόημα του προλόγου. Πρόκειται όχι για το αν θα γίνει το περιβόητο δημοψήφισμα, αλλά σε τι θα μας καλέσει ο κ. Τσίπρας να απαντήσουμε αν εντέλει πραγματοποιήσει τη θρασύτατη απειλή του. Την ονομάζω έτσι γιατί χρειάζεται απύθμενο πολιτικό θράσος να έχεις δώσει τόσες υποσχέσεις επί πέντε χρόνια και ύστερα από 100 μέρες στην εξουσία όχι μόνον να μην ομολογείς ότι απεδείχθησαν ανεφάρμοστες, αλλά να επιζητείς και δικαίωση για την εξόφθαλμη διάψευσή σου.
Δεν είναι, όμως, ο στόχος του παρόντος να αναδείξει πόσο παράλογο είναι η κυβέρνηση να επιζητεί νέα εντολή για να μην εφαρμόσει όσα υποσχέθηκε. Αλλού κρύβεται η παγίδα και παραδόξως δεν έχει αναδειχθεί. Στον τρόπο που θα διατυπωθεί το ερώτημα του δημοψηφίσματος.
Συνέχεια: http://www.kathimerini.gr/813665/opinion/epikairothta/politikh/gia-na-xoyme-kalo-rwthma
Εχετε καταλάβει το νόημα του προλόγου. Πρόκειται όχι για το αν θα γίνει το περιβόητο δημοψήφισμα, αλλά σε τι θα μας καλέσει ο κ. Τσίπρας να απαντήσουμε αν εντέλει πραγματοποιήσει τη θρασύτατη απειλή του. Την ονομάζω έτσι γιατί χρειάζεται απύθμενο πολιτικό θράσος να έχεις δώσει τόσες υποσχέσεις επί πέντε χρόνια και ύστερα από 100 μέρες στην εξουσία όχι μόνον να μην ομολογείς ότι απεδείχθησαν ανεφάρμοστες, αλλά να επιζητείς και δικαίωση για την εξόφθαλμη διάψευσή σου.
Δεν είναι, όμως, ο στόχος του παρόντος να αναδείξει πόσο παράλογο είναι η κυβέρνηση να επιζητεί νέα εντολή για να μην εφαρμόσει όσα υποσχέθηκε. Αλλού κρύβεται η παγίδα και παραδόξως δεν έχει αναδειχθεί. Στον τρόπο που θα διατυπωθεί το ερώτημα του δημοψηφίσματος.
Συνέχεια: http://www.kathimerini.gr/813665/opinion/epikairothta/politikh/gia-na-xoyme-kalo-rwthma
Σε άρθρο του Κ. Γιαννακίδη με τίτλο «Να ζήσω ή να πεθάνω σε ένα φλαμέγκο επάνω;» (εδώ) ανακάλυψα νήμα του τουίτερ όπου υποβάλλονται ιδέες για το ερώτημα του δημοψηφίσματος, αλλά δυστυχώς δυσκολεύεσαι να βρεις αρκετές χιουμοριστικές ιδέες εκεί.
Πριν από δύο εβδομάδες ο Ρίτσαρντ Ντόκινς έγραψε στο τουίτερ «Tory promised referendum on Europe is DEEPLY irresponsible. Absurd to trust the UK public to weigh up such a serious, complex economic issue» και δέχτηκε αρκετές επιθέσεις για την άποψή του.
https://twitter.com/richarddawkins/status/589880064436789248
Ποιες συνθήκες θα επέτρεπαν ένα δημοψήφισμα στη χώρα μας με τρόπο που δεν θα μας διέλυε ακόμα περισσότερο;