normative response

[chris]

Και συνεχίζω:

Η πρόταση στην οποία εμφανίζεται ο όρος δεν θα βοηθήσει, αλλά την παραθέτω: This is dummy data for Νormative Response

Εμφανίζεται σε κείμενο σχετικό με διαδικασία αξιολόγησης εργαζομένων.

Ευχαριστώ :)

 

[nickel]

Τυποποιητική Απόκριση.

 

[chris]

Ευχαριστώ :)

 

[stathis]

Τυποποιητική Απόκριση.

Μήπως το response να το λέγαμε καλύτερα "απάντηση" ή "απαντήσεις";

 

[nickel]

Άμα βγάλεις άκρη και με το ipsative, εύκολα θα λύσουμε το response.

 

[chris]

Μετά από τη γνώμη ειδικού και λίγο ακόμη ψάξιμο, λέω να το γράψω "Απάντηση σε ερώτηση με κλίμακα διαβάθμισης". Τι λέτε;

 

[nickel]

Τώρα που ανοίξανε (πολλαπλώς) τα μάτια μας, ναι.

Για το ipsative response, εδώ.

 

[tsioutsiou†]

Μα έτσι δίνουμε περιγραφική απόδοση στον κατεξοχήν normative όρο "normative"! :)
Νομίζω θα πρέπει να προκρίνουμε κάτι σαν "κανονιστική απάντηση" (ή διαβαθμιστική, ρεαλιστική, ακόμη και φυσιολογική), αφού λέει ότι γίνεται τέτοια αξιολόγηση when trying to establish a norm.
Παρομοίως για το ipsative, "εαυτικός", "αυτοκεντρικός".
Τα άλλα είναι προαιρετικά-επεξηγηματικά, στην παρένθεση.

 

[Alexandra]

Χωρίς να είμαι ειδική, συμφωνώ με τον Tsioutsiou ότι το ipsative και normative είναι όροι που και στα αγγλικά χρειάζονται επεξήγηση, για να καταλάβει κάποιος τι σημαίνουν. Γιατί στα ελληνικά να πάμε κατευθείαν στην επεξήγηση παραλείποντας τον όρο;

 

[Ambrose]

Συν ένα κι από μένα (Tsiou & Αλεξάνδρα).

 

[nickel]

Χωρίς να είμαι ειδική, συμφωνώ με τον Tsioutsiou ότι το ipsative και normative είναι όροι που και στα αγγλικά χρειάζονται επεξήγηση, για να καταλάβει κάποιος τι σημαίνουν. Γιατί στα ελληνικά να πάμε κατευθείαν στην επεξήγηση παραλείποντας τον όρο;

Επειδή δεν καταφέραμε, ούτε με τη βοήθεια ειδικών, να βρούμε κάποιον όρο. Εγώ απλώς αντέγραψα τον όρο της ΕΛΕΤΟ για το normative. Κατά τ' άλλα, μπορώ από τα λεξικά να προσθέσω και το «ρυθμιστικός» στο στοκ των αποδόσεων. Ή να περιμένουμε να περάσει ο Ζαζ να προτείνει πεντέξι πρωτολογισμούς και λεξιπλασίες.

 

[Ambrose]

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το φιλοσοφήσουμε πάρα πολύ.

Μέχρι στιγμής, για το normative έχουμε:

1. τυποποιητική (μέθοδος/απάντηση/απόκριση)
2. κανονιστική
3. ρυθμιστική

Για το ipsative:

1. εαυτική
2. αυτοκεντρική

Σκέφτομαι και το αυτοαναφορική.

Αν ξέχασα τίποτα, συμπληρώστε το.

Νομίζω ότι τα περισσότερα από αυτά, στέκουν μια χαρά (κι έχουν και το πλεονέκτημα της αντιστρεψιμότητας).

 

[stathis]

Θα είχε ενδιαφέρον να ρωτήσουμε δέκα ψυχολόγους και άλλους επαγγελματίες που ασχολούνται με ερωτηματολόγια και κλίμακες αξιολόγησης να μας πουν τι καταλαβαίνουν με το "εαυτική/αυτοκεντρική ερώτηση".

Για τον αγγλόφωνο ειδικό, το ipsative σημαίνει κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο απ' ό,τι το "εαυτικός" για τον Έλληνα συνάδελφό του.
Είναι περίπου σαν να συναντούσαμε για πρώτη φόρα τα cookies των υπολογιστών και να τα μεταφράζαμε "μπισκότα".

 

[Ambrose]

Θα καταλάβουν ό,τι καταλαβαίνει και κάποιος ψυχολόγος ή άλλος επιστήμονας, Άγγλος ή Έλληνας, που ακούει έναν όρο για πρώτη φορά.

 

[nickel]

Το πρόβλημα της ορολογίας είναι ότι (α) όταν ο όρος δεν προέρχεται από επίσημο φορέα (κλαδικό ή άλλο) ή (β) δεν έχει διάδοση από ανεπίσημους φορείς ή (γ) δεν μας επιτρέπει η γλώσσα να καταθέσουμε κάποια ευνόητη αντιστοιχία, τότε η πρόταση για κάποιον όρο ή η επιλογή από πολλαπλές προτάσεις δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Ευτυχώς που η επεξήγηση μπορεί να είναι σύντομη. Αλλιώς, αν είναι να μαζέψουμε «δέκα ψυχολόγους και άλλους επαγγελματίες που ασχολούνται με ερωτηματολόγια και κλίμακες αξιολόγησης», καλύτερα να τους κλειδώσουμε σ' ένα δωμάτιο και να μην τους αφήσουμε να βγουν αν δεν καταλήξουν σε κάποιους όρους γι' αυτά.

 

[Ambrose]

...τότε η πρόταση για κάποιον όρο ή η επιλογή από πολλαπλές προτάσεις δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Ευτυχώς που η επεξήγηση μπορεί να είναι σύντομη.

Αυτή τη συζήτηση την έχουμε ξανακάνει όσον αφορά τις ερμηνευτικές αποδόσεις και τις πιο κυριολεκτικές λύσεις πάρα πολλές φορές. Τι παραπάνω θα έχει να προσφέρει ένας ψυχολόγος, δεν μπορώ να φανταστώ. ΟΚ, μπορεί να το μελετήσει λίγο παραπάνω και να κάνει το fine tuning, ας πούμε. Αλλά αναγκαστικά, αν μιλάμε για μετάφραση και προκειμένου να αποφευχθούν μελλοντικές συγχύσεις με άλλους συναφείς όρους και αποδόσεις τους στα Ελληνικά (π.χ. πρβλ. self-calming, self-relaxation, self-tranquilizing, self-soothing κλπ), αναγκαστικά θα πρέπει να μείνουμε κοντά στο πρωτότυπο. Όσο πιο κοντά γίνεται. Κι ας ακούγεται σόλοικο. Δεν ξέρεις, μπορεί να το συνηθίσουν και να υπάρξει διάχυση προς τα κάτω. Εκτός κι αν ο εν λόγω ψυχολόγος αποφασίσει να εφεύρει παντελώς δικό του όρο για το ίδιο πράγμα.

 

[tsioutsiou†]

Θα είχε ενδιαφέρον να ρωτήσουμε δέκα ψυχολόγους και άλλους επαγγελματίες που ασχολούνται με ερωτηματολόγια και κλίμακες αξιολόγησης να μας πουν τι καταλαβαίνουν με το "εαυτική/αυτοκεντρική ερώτηση".

Για τον αγγλόφωνο ειδικό, το ipsative σημαίνει κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο απ' ό,τι το "εαυτικός" για τον Έλληνα συνάδελφό του.
Είναι περίπου σαν να συναντούσαμε για πρώτη φόρα τα cookies των υπολογιστών και να τα μεταφράζαμε "μπισκότα".

Το απάντησε ο Ambrose. Κατά τ' άλλα, να θυμηθούμε το solipsism (solus+ipse) στα ελληνικά.