Για το "αλλού", εσύ έχεις το ψαλίδι και την κόλλα. Εγώ τώρα απαντώ εδώ. Όταν ο κύριος Van Τάδε διασχίζει τον Ατλαντικό σαν μετανάστης και εγκαθίσταται στις ΗΠΑ, η προφορά του ονόματός του αλλάζει με βάση τη φωνητική αξία του συγκεκριμένου γράμματος στη γλώσσα της νέας του πατρίδας, αφού και οι δύο γλώσσες χρησιμοποιούν το ίδιο αλφάβητο. Αν επέλεγε να κρατήσει την προφορά, θα μπορούσε να γράψει το όνομά του Fan Buren ή ό,τι άλλο. Όταν όμως διασχίζει τα Μπαλκάνια, τότε εξαρτάται. Εάν μεν είναι Ολλανδός που εγκαθίσταται στην Ελλάδα και μένει μόνιμα εδώ (=μετανάστης), όταν μεταγράψει το επώνυμό του στα ελληνικά θα αποφασίσει αυτός πώς θα το μεταγράψει, και πάει και τελείωσε. Όταν όμως τα Μπαλκάνια τα διασχίζει απλά ένα όνομα, μία λέξη, τότε το τι συμβαίνει στην περίπτωση της Αμερικής, όπου δεν έχουμε αλλαγή αλφαβήτου, δεν μας δεσμεύει εμάς. Σ' εμάς μπαίνει θέμα αντιστοίχισης ενός ξένου γράμματος προς ένα ελληνικό γράμμα. Αλλιώς, πώς εξηγείται και πώς διευθετείται η διαφορά ανάμεσα στο von και στο van; Είναι υποθέτω σαφές πως η διαφορετική απόδοση οφείλεται στη γνώση της προφοράς στην πρώτη περίπτωση, οπότε V = Φ, και στην άγνοια της προφοράς στη δεύτερη, οπότε V = B. Στην ουσία, στη δεύτερη περίπτωση έχουμε ενός είδους γαλλισμό.
