Εσείς τι κάνατε την ώρα του μαθήματος;

[Earion]

Το Μικρό Κόκκινο Σχολικό Βιβλίο και οι περιπέτειές του (δηλαδή τα σαράντα κύματα που πέρασε) από τότε που γράφτηκε, το μακρινό 1969, από τους δύο Δανούς εκπαιδευτικούς, απασχολούν την Κίττυ Ξενάκη στη στήλη της Ιστορίες, στα Νέα (9 Ιουλίου 2014).

Αχ, τα νιάτα ... Που δεν πρόλαβαν το Κόκκινο βιβλιαράκι των μαθητών. Που δεν ξέρουν τι ήταν.

Αλλά δεν θέλω να φωνάξω πολύ, γιατί η Κίττυ γράφει το όνομά της στη γενική λιγάκι πιο ελληνικά (της Κίττυς) κι αυτό με συγκινεί.

---

Η κουβέντα ξεκίνησε από την επισήμανση του λάθους στον τίτλο, εδώ.

 

[daeman]

www.scribd.com/doc/84919513/Το-κόκκινο-βιβλιαράκι-των-μαθητών

 

[Alexandra]

Δηλαδή, έγραψε ολόκληρο άρθρο για το Κόκκινο Βιβλιαράκι των Μαθητών και δεν σκέφτηκε (δεν ήξερε) να ψάξει αν έχει εκδοθεί στην Ελλάδα και με ποιο τίτλο; Και φταίει ότι είναι "νιάτο" και δεν είχε ζήσει το βιβλιαράκι; Δηλαδή, όσοι δεν το έχουν ζήσει ή όσοι δεν το ήξεραν (όπως εγώ) έχουν δικαίωμα να εφευρίσκουν καινούργιο τίτλο για βιβλίο που υπάρχει από το 1975 στην Ελλάδα;

 

[Lina]

Εγώ απαντώ στην ερώτηση του τίτλου.

Λοιπόν, στο δημοτικό άκουγα το δάσκαλο, γιατί έλεγε κα-τα-πλη-κτι-κές ιστορίες και είχε πολύ χιούμορ. Θυμάμαι μας είχε αφηγηθεί το μύθο του Οιδίποδα, εκτός ύλης, και χτύπησε το κουδούνι προτού τελειώσει. Δεν κουνήθηκε κανείς από τη θέση του, δεν έβγαλε κανείς κιχ, ο δάσκαλος μας είπε να βγούμε κι εμείς τον παρακαλούσαμε να συνεχίσει.

Στο γυμνάσιο-λύκειο στην παράδοση ενίοτε πρόσεχα στο μάθημα, αλλά συχνότερα το μυαλό μου ταξίδευε. Έχω γράψει κι εγώ τα σημειωματάκια μου, μπόλικη ζωγραφική, στίχοι από τραγούδια στο πρόχειρο κλπ. Α, και σκεφτόμουν τους έρωτές μου!

Θυμάστε όταν μας έπιανε νευρικό γέλιο και δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε;

 

[Hellegennes]

Εγώ έγραφα ποιήματα. Ποιήματα, ποιήματα, ποιήματα. Ενίοτε και πεζά. Μερικές φορές ζωγράφιζα. Όταν πρόσεχα στο μάθημα, ήμουν ο εφιάλτης των καθηγητών, ιδίως των φιλολόγων. Πάντα είχα δική μου άποψη για την ερμηνεία ενός κειμένου και ειδικά ποιημάτων. Σχεδόν καβγάδιζα με την φιλόλογο στο γυμνάσιο*. Στους φυσικούς και χημικούς έκανα αλλόκοτες ερωτήσεις, όπως "τι θα γινόταν αν ένα αντικείμενο έπεφτε από μεγάλο ύψος και δεν υπήρχε τριβή". Με τους μαθηματικούς δεν τα πήγαινα καλά ποτέ. Έπεφτα συνέχεια σε κακούς μαθηματικούς. Στην ώρα τους πάντα ζωγράφιζα βλακείες, συνήθως γελοιογραφίες.

* τις ασκήσεις για το σπίτι τις έκανα σπάνια όταν πήγαινα γυμνάσιο. Μια μέρα η φιλόλογος τα πήρε στο κρανίο και μου είπε ότι είμαι σαν μια υπέροχη τούρτα, γευστικότατη, με στολίδια και κερασάκια, που μένει στο ψυγείο και δεν την τρώει κανείς. Αφού περίμενα δύο δευτερόλεπτα, την ρώτησα: "τι γεύση;"

 

[SBE]

Έλλη, προφανώς ήσουνα ο μαθητής που δεν ήθελε να έχει κανείς.
Εγώ στο σχολέιο σχεδίαζα κολεξιόν μόδας στις πίσω σελίδες του πρόχειρου. Ολόκληρη γκαρνταρόμπα, πλήρως παρουσιασμένη, με μπρος- πισω-ανφάς-προφίλ κλπ κλπ. Ζωγράφιζα και κανένα εξωτικό τοπίο ή κανένα γενικό μοτίβο, κοινώς ντουντλ.

 

[Hellegennes]

Μπα, τον περισσότερο χρόνο ήμουν πολύ ήσυχος. Με είχαν αποβάλει από την τάξη μόνο μια φορά, που με είχε πιάσει νευρικό γέλιο. Κατά τα άλλα τον περισσότερο καιρό ήταν σαν να μην υπήρχα. Είχα μυωπία, δεν φορούσα γυαλιά και ως εκ τούτου ήταν περιττό να προσέχω στον πίνακα. Ήμουν πολύ μέτριος μαθητής στο γυμνάσιο.

 

[oliver_twisted]

Μια μέρα η φιλόλογος τα πήρε στο κρανίο και μου είπε ότι είμαι σαν μια υπέροχη τούρτα, γευστικότατη, με στολίδια και κερασάκια, που μένει στο ψυγείο και δεν την τρώει κανείς. Αφού περίμενα δύο δευτερόλεπτα, την ρώτησα: "τι γεύση;"

Αχαχαχα! Πολύ γέλασα με αυτό! Εμείς, Χέλε, στο γυμνάσιο παίζει να ήμασταν κολλητοί! (Αν και εγώ με την ποίηση είμαστε μάλλον τσακωμένοι )

 

[daeman]

...
The Little Red Schoolbook: An Honest Vintage Guide to Teenage Sexuality, Education Reform, and Independent Thinking