SBE
¥
Αν το πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά υφίστανται πλύση εγκεφάλου για ορισμένα πράγματα, δε νομίζω ότι πρόκειται για περίεργο πρόβλημα. Τα παιδιά εκτίθενται στις μονομερείς απόψεις της οικογένειας και της κοινωνίας ούτως ή άλλως. Το σχολείο διδάσκει τα κοινώς αποδεκτά, όμως δεν βγαίνουμε όλοι καρμπόν από το σχολείο.
Θα ήθελα πολύ να δω τι οδηγίες παίρνουν οι βαθμολογητές του κειμένου και πόσο λεπτομερείς είναι. Τους στέλνει δηλαδή το υπουργείο τη "σωστή" έκθεση και τους λέει βαθμολογήστε με βάση την ομοιότητα ή τους στέλνει κάποια γενικά κριτήρια για το τι να κοιτάξουν και τους λέει βαθμολογήστε με τα κριτήρια; Το δεύτερο σύστημα περιλαμβάνει ένα μικρό ποσοστό προσωπικής κρίσης του βαθμολογητή, αν και η πείρα μου από τη βαθμολόγηση φοιτητικών εργασιών δείχνει ότι όσοι παίρνουν κακό βαθμό δεν τον παίρνουν γιατί έχουν πει τη γνώμη τους, αλλά γιατί γράφουν άτσαλα, ανοργάνωτα και μονόπλευρα. Τα "με έκοψε γιατί δεν της άρεσαν οι απόψεις μου" είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Τώρα, δεν ξέρω πώς διδάσκεται το μάθημα πλέον, γιατί εγώ είμαι της εποχής που γράφαμε έκθεση τη μια βδομάδα και την άλλη την συζητάγαμε. Δεν κάναμε δηλαδή ποτέ την προετοιμασία που περιγράφω σε προηγούμενο μήνυμα, και θεωρητικά δεν ξέραμε τι θέμα έκθεσης θα κάνουμε κάθε φορά. Το πολύ πολύ αν τύχαινε να κάνουμε παράλληλα στα νέα Ελληνικά κάποιο λογοτεχνικό κείμενο που προσφερόταν, να γράφαμε έκθεση σε σχετικό θέμα. Ποτέ των ποτών δεν μας έδωσε φιλόλογος φωτοτυπίες από βοηθήματα με ιδέες που έπρεπε να μάθουμε απ' έξω π.χ. (ενώ ο γιος των φίλων μου εδώ στην Αγγλία έτσι κάνει έκθεση). Όσοι το κάνανε το κάνανε στα φροντιστήρια, όχι στο σχολείο.
Όπως το περιγράφεις αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει κάποιο σχολικό βιβλίο γλώσσας που διδάσκει κάποια θεματολογία κοινωνικο-φιλοσοφικό-ηθική και οι μαθητές διδάσκονται αυτή τη θεματολογία σα να πρόκειται για ιστορία ή βιολογία, χωρίς να υπάρχει καμιά απόκλιση μέσα στην τάξη, και μετά εξετάζονται σε αυτή. Αυτό μου φαίνεται περίεργο, γιατί δεν έχει σχέση με τη γλώσσα και την ικανότητα χειρισμού της. Τώρα, οι ενθουσιώδεις φιλόλογοι που νομίζουν ότι βοηθάνε με αυτό τον τρόπο, προφανώς πλανιούνται, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με τις εξετάσεις.
Θα ήθελα πολύ να δω τι οδηγίες παίρνουν οι βαθμολογητές του κειμένου και πόσο λεπτομερείς είναι. Τους στέλνει δηλαδή το υπουργείο τη "σωστή" έκθεση και τους λέει βαθμολογήστε με βάση την ομοιότητα ή τους στέλνει κάποια γενικά κριτήρια για το τι να κοιτάξουν και τους λέει βαθμολογήστε με τα κριτήρια; Το δεύτερο σύστημα περιλαμβάνει ένα μικρό ποσοστό προσωπικής κρίσης του βαθμολογητή, αν και η πείρα μου από τη βαθμολόγηση φοιτητικών εργασιών δείχνει ότι όσοι παίρνουν κακό βαθμό δεν τον παίρνουν γιατί έχουν πει τη γνώμη τους, αλλά γιατί γράφουν άτσαλα, ανοργάνωτα και μονόπλευρα. Τα "με έκοψε γιατί δεν της άρεσαν οι απόψεις μου" είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Τώρα, δεν ξέρω πώς διδάσκεται το μάθημα πλέον, γιατί εγώ είμαι της εποχής που γράφαμε έκθεση τη μια βδομάδα και την άλλη την συζητάγαμε. Δεν κάναμε δηλαδή ποτέ την προετοιμασία που περιγράφω σε προηγούμενο μήνυμα, και θεωρητικά δεν ξέραμε τι θέμα έκθεσης θα κάνουμε κάθε φορά. Το πολύ πολύ αν τύχαινε να κάνουμε παράλληλα στα νέα Ελληνικά κάποιο λογοτεχνικό κείμενο που προσφερόταν, να γράφαμε έκθεση σε σχετικό θέμα. Ποτέ των ποτών δεν μας έδωσε φιλόλογος φωτοτυπίες από βοηθήματα με ιδέες που έπρεπε να μάθουμε απ' έξω π.χ. (ενώ ο γιος των φίλων μου εδώ στην Αγγλία έτσι κάνει έκθεση). Όσοι το κάνανε το κάνανε στα φροντιστήρια, όχι στο σχολείο.
Όπως το περιγράφεις αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει κάποιο σχολικό βιβλίο γλώσσας που διδάσκει κάποια θεματολογία κοινωνικο-φιλοσοφικό-ηθική και οι μαθητές διδάσκονται αυτή τη θεματολογία σα να πρόκειται για ιστορία ή βιολογία, χωρίς να υπάρχει καμιά απόκλιση μέσα στην τάξη, και μετά εξετάζονται σε αυτή. Αυτό μου φαίνεται περίεργο, γιατί δεν έχει σχέση με τη γλώσσα και την ικανότητα χειρισμού της. Τώρα, οι ενθουσιώδεις φιλόλογοι που νομίζουν ότι βοηθάνε με αυτό τον τρόπο, προφανώς πλανιούνται, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με τις εξετάσεις.
