Είναι εύκολη η σχολή της Αγγλικής φιλολογίας;

[dimitsos]

Καλησπέρα σας.

Είμαι 24 ετών και μετά από 4 χρόνια παραμονής στη σχολή του χημικού Αθήνας, αποφάσισα να πάρω διαγραφή. Ο λόγος είναι ότι δε μου άρεσε καθόλου τελικά το τμήμα και οι καθηγητές ήταν μερικώς έως παντελώς αδιάφοροι. Έτσι, μετά από τόσα χρόνια, αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλαδικές για να περάσω σε ένα άλλο τμήμα, έτσι ώστε να μπορέσω να σπουδάσω κάτι.

Αποφάσισα να μπω στο τμήμα της Αγγλικής Φιλολογίας Αθήνας.
Παρότι μπήκα στο site της σχολής, μου έχουν μείνει μερικές απορίες.

Θα ήθελα, αν έχετε φυσικά κι εσείς χρόνο και προθυμία, να μου απαντήσετε σε μερικές κρίσιμες για μένα ερωτήσεις:

1.Είναι εύκολο το τμήμα της Αγγλικής Φιλολογίας?? Πώς είναι τα μαθήματα?? Εύκολα?? Δύσκολα??
2.Πώς είναι οι καθηγητές εκεί μέσα?? Γιατί στο χημικό ήταν τελείως για τα πανηγύρια.
3.Έχει καταργηθεί η μεταφραστική εργασία στη σχολή σας?? Χρειάζονται προαπαιτούμενες γνώσεις στο τμήμα ή αρχίζετε τα Αγγλικά από πολύ χαμηλό επίπεδο?? Η αλήθεια είναι ότι έχω πάρει το Proficiency. Στο παρελθόν, είχα πάρει μία μέθοδο εκμάθησης αγγλικών την οποία ξεφύλισα για λίγο και όταν την πρωτοείδα, μπορώ να πω ότι μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα γλώσσα και στη γραμματική και στο συντακτικό!!!
4.Πιστεύετε ότι αξίζει να ξαναδώσω πανελλήνιες για να γίνω φιλόλογος της Αγγλικής?? Βλέπετε, παρότι ήμουν από θετική κατεύθυνση, στα φιλολογικά ήμουν πάντα πολύ καλός και ειδικά στη γραμματική των αρχαίων, αλλά και στην έκθεση.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Δημήτρης Παπαδημητρίου

 

[nickel]

Καλημέρα και καλωσήρθες, Δημήτρη. Θα ήθελα κι εγώ απαντήσεις στα ερωτήματά σου. Δεν ξέρω κάποιον που να πέρασε πρόσφατα από το τμήμα, αλλά δεν αποκλείεται να υπάρχει. Οι περισσότεροι μεταφραστές εδώ δεν προέρχονται από το ΤΑΓΦ. Και μερικοί είναι... από το Χημικό. Αλλά, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: άλλο αγγλική φιλολογία και άλλο μετάφραση. Μπορεί να μην έχουν και καμιά σχέση (υπερβάλλω). Εσύ προς τα πού έχεις στραμμένη τη ματιά σου;

Λεπτομέρεια: Κάποιοι γκρινιάρηδες εδώ μέσα δεν έχουν καθόλου καλή γνώμη για τα αγγλικά ερωτηματικά σε ελληνικό κείμενο.

 

[bernardina]

Γεια σου, συνάδελφε!

Εγώ έχω τελειώσει το τμήμα αγγλικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Αθήνας, αλλά έχουν περάσει αρκετούτσικα χρόνια από τότε ;) κι έτσι δεν ξέρω τι και πόσα έχουν αλλάξει.
For the record, στην εποχή μου όλα τα μαθήματα -παραδόσεις και εξετάσεις προφορικές και γραπτές, γίνονταν στα αγγλικά, και μόνο τα μαθήματα επιλογής στα ελληνικά (ή στην αντίστοιχη ξένη γλώσσα, αν είχες επιλέξει μάθημα γλώσσας). Οι παρουσίες (δυστυχώς) δεν ήταν υποχρεωτικές. Είχαμε, φυσικά, εργασίες και αρκετή ύλη προς εξέταση. Προσωπικά, πέρασα σε σχετικά καλή σειρά με απλές γνώσεις lower (όπως λεγόταν τότε), το οποίο είχα πάρει τρία χρόνια νωρίτερα, και έκτοτε δεν είχα ασχοληθεί με τα αγγλικά!

Για νεότερες πληροφορίες, ρίξε καταρχάς μια ματιά εδώ. Και δώσε προσοχή σ' αυτό που σου λέει ο Νickel: άλλο αγγλική φιλολογία, άλλο μετάφραση. Μπορεί να είσαι ένας άριστος δάσκαλος αλλά καθόλου καλός μεταφραστής, και τούμπαλιν. Ή να τα έχεις και τα δυο, όμως θα χρειαστεί να το ανακαλύψεις. ;)

 

[sarant]

Εγώ τυχαίνει να έχω τελειώσει και τα δύο, πρώτα χημμηχ-εμπ και μετά Αγγλική φιλολογία (εδώ), αλλά πολύ παλιά. Καλύτερα θα ήταν να έπαιρνες πρώτα το πτυχίο σου από το Χημικό, αλλά δεν ρωτάς αυτό.

Η σχολή της ΑγγλΦιλολογίας μου είχε φανεί πάρα πολύ εύκολη για κάποιον που ξέρει αγγλικά. Εγώ πήγαινα μόνο στις εξετάσεις (τα δύο πρώτα χρόνια άλλωστε ήμουν φαντάρος) και τελικά πήρα πτυχίο με άριστα, ενώ στο πολυτεχνείο μας έβγαινε το λάδι. Αλλά για τις εξετάσεις διάβαζα. Είχα μάθει καλά τους ρομαντικούς, και τους έβαζα οπουδήποτε -και αυτό πιάνει. Και ένα γραπτό χωρίς γλωσσικά λάθη, πάντα κερδίζει.

Αλλά προφανώς από τότε θα έχουν αλλάξει πολλά.

 

[dimitsos]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.
Η αλήθεια είναι πως κλίνω περισσότερο προς αγγλικη φιλολογία παρά στη μετάφραση. Έχω μπει στο site της σχολής κι έχω κατεβάσει και τον οδηγό σπουδών του τμήματος, απλά θα ήθελα να μάθω αν είναι εύκολη η σχολή σε σχέση με το χημικό, το οποίο φτύνω αίμα για να το τελειώσω και στην ουσία το έχω παρατήσει.
Κι εμένα μ'αρέσουν πολύ τα αγγλικά κι έχω πάρει το Proficiency, απλά έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε που το πήρα και πιστεύω πως τα έχω κάπως ξεχάσει.
Λέτε να μην μπορέσω να τα καταφέρω και τελικά να μη σπουδάσω τίποτα??

 

[drsiebenmal]

Γεια σου, dimitsos.

Βλέπω ότι, πολύ σωστά, προβληματίζεσαι για το μέλλον σου. Καθόλου περίεργο για έναν νέο άνθρωπο στις μέρες μας.

Αυτή τη στιγμή, που έχεις ξεκινήσει και έχεις κάνει κάποια μαθήματα, έχεις δώσει κάποιες εξετάσεις στο Χημικό, το συγκριτικό σου πλεονέκτημα είναι να τελειώσεις πρώτα αυτό το πτυχίο. Όσο και αν δυσκολεύεσαι με το Χημικό, ένα νέο ξεκίνημα σε έναν τομέα που δεν τον είχες επιλέξει εξαρχής, όπου φοβάσαι ότι τα όπλα σου μπορεί και να έχουν σκουριάσει, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα σου είναι πιο εύκολο. Άλλωστε, σε τι ακριβώς προσβλέπεις από την αγγλική φιλολογία; Σε ένα χαρτί από έναν τομέα που δεν ήταν καν η πρώτη επιλογή σου; Σε έναν διορισμό, κάποτε, στο Δημόσιο;

Η πρότασή μου, ενός ανθρώπου με πολύ περισσότερα χρόνια από τα δικά σου, που έχει κάνει πάρα πολλά λάθη στη ζωή του, είναι να αγωνιστείς και να ολοκληρώσεις αυτό που έχεις ξεκινήσει. Δεν ξέρω το πώς και σίγουρα δεν μπορώ και δεν πρέπει να σου κάνω συστάσεις, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα σου είναι πολύ πιο εύκολο από ένα νέο ξεκίνημα. Άλλωστε, κανείς δεν σε εμποδίζει να κάνεις και ένα δεύτερο πτυχίο αργότερα, αφού τελειώσεις πρώτα αυτό όπου έχεις ήδη επενδύσει τόσον χρόνο.

Και να ξέρεις ότι το χειρότερο ύστερα από μια μεγάλη αλλαγή ρότας είναι ότι σε κάθε δυσκολία θα βρίσκεις πρώτο αντίπαλο τον εαυτό σου και τις αμφιβολίες σου αν έκανες καλά. Γι' αυτό, προχώρα τις σπουδές σου και ταυτόχρονα εξέταζε τις μελλοντικές επιλογές σου. Μπορεί να ανακαλύψεις και κάτι άλλο, που δεν το έχεις φανταστεί καν, για όταν τελειώσεις το Χημικό.

 

[Earion]

Συμφωνώ με τον Δόκτορα. Μην αφήνεις τόσο κεφαλαιώδη πράγματα στη ζωή σου μισοτελειωμένα. Σφίξε τα δόντια και συνέχισε. Δες το πτυχίο του Χημικού σαν κεφαλαιοποίηση του «χαμένου» σου χρόνου.

Όταν μου κάνουν ανάλογες ερωτήσεις παιδιά της ηλικίας σου, τους απαντώ: «Πάρε το πρώτο πτυχίο σου, και μετά μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις. Και χορεύτρια».

 

[Zazula]

Δημήτρη, χαίρομαι ιδιαίτερα (δεν μπορείς να φανταστείς πόσο!) που βλέπω άνθρωπο να μην πέφτει στη γνωσιακή πλάνη τού μη-ανακτήσιμου κόστους:

• http://en.wikipedia.org/wiki/Sunk_cost_fallacy
• http://en.wikipedia.org/wiki/Sunk_costs#Loss_aversion_and_the_sunk_cost_fallacy

Πάρε τις αποφάσεις σου με βάση την καλύτερη δυνατή ανάλυση που μπορείς να κάνεις με τα στοιχεία που έχεις στη διάθεσή σου κι όσα άλλα αξιόπιστα μπορείς να μαζέψεις, κι όχι με βάση αποφάσεις σου του παρελθόντος που δεν σε εκφράζουν.
Το Χημικό το επέλεξε ο Δημήτρης τού 2009, όχι ο Δημήτρης τού σήμερα.
Θα άκουγες τον Δημήτρη τού 2009 όσον αφορά τις συμβουλές του για πανεπιστημιακή κι επαγγελματική πορεία;
Θα συνιστούσες ΣΗΜΕΡΑ τον Δημήτρη τού 2009 σε κάποιον για να λάβει σωστές, αξιόπιστες, συγκροτημένες συμβουλές για την πανεπιστημιακή και επαγγελματική του πορεία;
Και, αν απάντησες «όχι» στην πιο πάνω ερώτηση, αν δεν θα έλεγες σε κάποιον άλλον ΣΗΜΕΡΑ να ακούσει τις συμβουλές τού Δημήτρη τού 2009, τότε γιατί στον λύκο να τον ακούσεις εσύ;
Απαραίτητη προϋπόθεση: Να μην είναι η αλλαγή πορείας πλεύσης μια εκλογικευμένη υπεκφυγή, εντάξει;
Καλές αποφάσεις εύχομαι! :)

 

[SBE]

Εγώ βρίσκομαι κάπου στη μέση σε αυτό το θέμα. Από τη μια υπάρχει η επιθυμία να συνεχίσεις ό,τι ξεκίνησες για να το τελειώσεις κι από την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος της εκλογικευμένης υπεκφυγής που λέει ο Ζαζ.
Μιλώντας όχι σαν φιλόλογος, ούτε σαν χημικός αλλά με τις γνώσεις που απόκτησα σε ηλικία μικρότερη από τη δική σου όταν ξεκίνησα μεταπτυχιακά σε νέα χώρα, με νέες συνήθειες και με χίλια δυο προβλήματα και ύστερα από λίγους μήνες αποφάσισα να τα παρατήσω και να ξαναρχίσω από την αρχή αλλού:
Εγώ για πολλά χρόνια το είχα καημό ότι δεν τελείωσα εκείνες τις σπουδές μου και θεωρούσα ότι ήταν μελανό σημείο στο βιογραφικό μου. Μου πέρασε όταν πριν μερικά χρόνια έκανα αίτηση για πανεπιστημιακή θέση στο τμήμα από το οποίο είχα φύγει και στη συνέντευξη είχα απέναντί μου τρεις, εκ των οποίων οι δύο ήταν παλιοί μου καθηγητές, αλλά δεν με θυμόντουσαν. Κι εγώ πάνω στην κουβέντα τους είπα ότι το ξέρω το τμήμα γιατί ήμουνα φοιτήτρια εκεί μια δεκαετία νωρίτερα, αλλά δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Και τι ακολούθησε; ΤΙΠΟΤΑ. Συνεχίσαμε να συζητάμε ελαφρά και φιλικά. Δεν επηρέασε καθόλου το αποτέλεσμα της συνέντευξης.
Οπότε μην σε απασχολούν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των επιλογών σου.

Τώρα, για τις βραχυπρόθεσμες: είσαι ήδη τέσσερα χρόνια στο Χημικό, που έχει τετραετείς σπουδές. Αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι είσαι κοντά στο τέλος, οπότε ναι, θα ήταν κρίμα να τα παρατήσεις στο τελευταίο εξάμηνο. Εκτός αν χρωστάς 20-30 μαθήματα και δεν υπάρχουν ελπίδες να τα περάσεις στο εγγύς μέλλον.
Τώρα, αυτό που θα πρέπει να σκεφτείς είναι το αν θα θέλεις σε τέσσερα χρόνια να βρεθείς στην ίδια ακριβώς θέση σε κάποια άλλη σχολή. Και κρίνοντας από το πώς χαρακτηρίζεις το Χημικό στην αρχή και την ερώτηση αν είναι εύκολη σχολή η Αγγλική Φιλολογία, σκέφτομαι μήπως το πρόβλημα δεν είναι το είδος των σπουδών αλλά οι σπουδές οι ίδιες και η διάθεση να σπουδάσεις. Δηλαδή η διάθεση να τρυπήσεις μερικά παντελόνια από το στρώσιμο στο γραφείο, που έλεγε η γιαγιά μου. Δυστυχώς, χωρίς στρώσιμο και διάβασμα δε γίνεται τίποτα. Αυτό το λέω όχι για να σου κάνω παρατήρηση, είναι δικαίωμα του καθενός να αποφασίζει με τι θα ασχοληθεί και το να μην έχεις πτυχίο δεν σε κάνει κατώτερο από κάποιον πτυχιούχο.
Επίσης εγώ είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχουν εύκολες και δύσκολες σπουδές γιατί σε κάθε κλάδο της επιστήμης μπορείς να εμβαθύνεις όσο θέλεις, ακόμα και σαν φοιτητής. Κι αυτό που φαίνεται εύκολο στον έναν ίσως να φαίνεται δύσκολο στον άλλο.
Εγώ θα σου πρότεινα αν δεν είσαι σίγουρος να διαλέξεις διάλειμμα. Ούτε Χημικό, ούτε Αγγλική Φιλολογία. Τάιμ άουτ. Πήγαινε κάνε τη θητεία σου αν δεν την έχεις κάνει. Η απομάκρυνση από το συνηθισμένο περιβάλλον ίσως σε βοηθήσει να δεις τα πράγματα πιο καθαρά. Ελπίζω να μη φοβάσαι το στρατό και να θέλεις τις σπουδές για την αναβολή μόνο.
Τέλος, άμα αυτό δεν σε συγκινεί, βρες μια ΜΚΟ που σου αρέσει και πήγαινε να περάσεις το επόμενο τρίμηνο να ασχολείσαι με ανθρώπους που σε χρειάζονται ή να σώσεις τις φώκιες ή να πας ομαδάρχης σε κατασκήνωση. Ή να χτίσεις μονοπάτι ανάμεσα σε δυο χωριά. Και στην Ελλάδα υπάρχουν τέτοια, κι αλλού. Κι ίσως χρησιμοποιήσεις τις ξένες γλώσσες σου. Το ζητούμενο είναι η απομάκρυνση από το συνηθισμένο περιβάλλον και η ενασχόληση με κάτι διαφορετικό.

 

[SBE]

Κάτι ακόμα: αν το πρόβλημά σου ήταν μεταξύ άλλων η αδιαφορία των καθηγητών του Χημικού, μην περιμένεις περισσότερο ενδιαφέρον από τους αγγλοφιλόλογους. Έτσι είναι τα πανεπιστήμια. Αν θες πιο προσωπικές σχέσεις με τους καθηγητές, διάλεξε ένα επαρχιακό πανεπιστήμιο. Εγώ π.χ. σπούδασα στην Ξάνθη που όχι μόνο ήξερα όλους τους συμφοιτητές μου αλλά και φοιτητές από άλλα έτη και τμήματα, και τους καθηγητές τους συναντάγαμε στο δρόμο, στο σινεμά, στα εστιατόρια της πόλης και ξέραμε και τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους κλπ. Και σε αντίθεση με γνωστούς μου που σπούδασαν σε Αθήνα- Πάτρα κοντά στα σπίτια τους, οι φιλίες ήταν πιο βαθιές και λίγο- πολύ παρακινούσε ο ένας τον άλλον στο διάβασμα.

 

[SBE]

Α, κι ένα τελευταίο πριν κατεβάσω τα ρολλά για σήμερα:
Οι σπουδές γίνονται για κάποιον λόγο. Προτείνω μια άσκηση που μπορεί να σε βοηθήσει:
Πού θες να βρίσκεσαι στα 30 σου;
Τι δουλειά θέλεις να κάνεις;
Πόσα λεφτά θέλεις να βγάζεις;
Σκέψου το και βρες σοβαρές και ρεαλιστικές απαντήσεις. Π.χ. αν έχεις αχρωματοψία δεν πρόκειται να γίνεις πιλότος. Το λαχείο δεν πρόκειται να το κερδίσεις, οπότε μην σχεδιάζεις με βάση αυτό. Φυσικά μπορείς να είσαι όσο φιλόδοξος θες.
Και μετά ψάξε να δεις τι προσόντα θα χρειαστείς για να γίνεις αυτό που θες και πήγαινε απόκτησέ τα.
Θες σε πέντε χρόνια να είσαι ανθοπώλης; Βρες πώς γίνεται κανείς ανθοπώλης και πώς διαχειρίζεται κανείς επιχείρηση.
Θες να γίνεις ο επόμενος ΓΓ του ΟΗΕ; Δες τι ζητάει ο ΟΗΕ για να προσλάβει προσωπικό και πήγαινε μάθε το και μετά κάνε αίτηση στον ΟΗΕ.
Αν επομένως αντιληφθείς ότι στα 30 θέλεις να είσαι καθηγητής αγγλικών, ε, ξέρεις τι να κάνεις.

 

[dimitsos]

Ειλικρινά, ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.

Απλά επειδή έχω άσχημες εμπειρείες από το χημικό αθηνών(αδιάφοροι καθηγητές, τελειωμένες εγκαταστάσεις και πολύ δύσκολα μαθήματα, από τα οποία χρωστάω τα μαλλιά της κεφαλής μου), ρώτησα ποια είναι η πιο εύκολη σχολή για να μπορέσω να σπουδάσω επιτέλους κάτι και να ζήσω επιτέλους τη ζωή μου. Τόσα χρόνια έχω σαπίσει στο διάβασμα και δεν έχω βρει αντίκρυσμα πουθενά. Γι'αυτό και έκανα την παραπάνω ερώτηση...

Είμαι ανάμεσα σε Αγγλική Φιλολογία και ΦΠΨ.

 

[Palavra]

Νομίζω ότι το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσεις πρώτα είναι το τι θέλεις να κάνεις αργότερα, όπως σου λέει η SBE παραπάνω, όχι το ποια σχολή είναι πιο εύκολη.

Εξάλλου, το τελευταίο ερώτημα είναι τελείως υποκειμενικό: κάποιοι θα σου πουν το χημικό, άλλοι το ΦΠΨ, άλλοι φυσιοθεραπεία κτλ. Επίσης, μην περιμένεις μεγάλη αλλαγή από σχολή σε σχολή. Γενικώς στην Ελλάδα οι καθηγητές που δείχνουν ενδιαφέρον είναι λίγοι, οι κτιριακές εγκαταστάσεις είναι προβληματικές (εγώ, ας πούμε, σπούδασα σε σχολή στην οποία μια χρονιά είχαμε καταρρεύσεις ταβανιού, δίναμε εξετάσεις καθισμένοι στο πάτωμα κτλ.), και γενικώς τα πανεπιστήμια υποφέρουν από τα συνηθισμένα προβλήματα: απεργίες, καταλήψεις, καθυστερήσεις, συχνά αναξιοκρατία και τέτοια.

Το θέμα, κατά τη γνώμη μου, είναι αν σου αρέσει το αντικείμενο της εκάστοτε σχολής καθώς και τι σκοπεύεις να το κάνεις όταν την τελειώσεις: σου αρέσει το αντικείμενο αρκετά ώστε να εμβαθύνεις σε αυτό, να αντιμετωπίσεις αργότερα τις συνθήκες εργασίας που υπάρχουν στον εκάστοτε τομέα; Μην ξεχνάς ότι η δουλειά που κάνουμε απασχολεί μεγάλο μέρος της ημέρας μας, οπότε είναι σημαντικό κατά τη γνώμη μου να σου αρέσει αρκετά ώστε να σε γεμίζει και να θέλεις να γίνεις δημιουργικός.

 

[bernardina]

Δημήτρη, να σε ρωτήσω κάτι πολύ απλό -και μην το πάρεις στραβά: είσαι σίγουρος ότι θέλεις ένα πτυχίο ΑΕΙ; Γιατί φοβάμαι ότι πελαγοδρομείς και δεν σε βγάζει πουθενά. Αν, όπως λες, θέλεις απλώς να σπουδάσεις κάτι και να ζήσεις επιτέλους τη ζωή σου (που υποψιάζομαι ότι το δεύτερο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα, και πολύ σωστά), ενδεχομένως θα ήταν πιο πρακτικό να αλλάξεις τελείως οπτική γωνία. Ξέρεις, το πτυχίο του πανεπιστημίου δεν είναι κανένα σούπερ ντούπερ ουάου φετίχ που μας κάνει καλύτερους ή εξυπνότερους από τους άλλους ανθρώπους. Αναρωτήθηκες ποτέ τι θα σε έκανε πραγματικά ικανοποιημένο (δεν λέω ευτυχισμένο για να μη γίνω νιου έιτζ μελό); Για παράδειγμα, ξέρω άνθρωπο που σπούδασε γιατρός επειδή επέμενε η οικογένειά του, αλλά τις ελεύθερες ώρες του ασχολιόταν με κάθε λογής μηχάνημα επειδή το δικό του όνειρο ήταν να γίνει μηχανικός. Μη ρίχνεις μπαλωθιές στα τυφλά. Άκου τι σου λέει και η SBE πιο πάνω: κάνε ένα διάλειμμα (έτσι κι αλλιώς τώρα παραδέρνεις και δεν σε βγάζει πουθενά), ασχολήσου με πράγματα που σου αρέσουν πραγματικά και, πού ξέρεις, ίσως κάποιο από αυτά γίνει το αυριανό σου επάγγελμα. Όμως, φίλε μου, πάρε μια ανάσα γιατί σε βλέπω εντελώς πελαγωμένο.

 

[bernardina]

Εντάξει, και γι' άλλη μια φορά γράφαμε τα ίδια πράγματα την ίδια στιγμή.

 

[dimitsos]

Ίσως σας φανεί περίεργο, αλλά δουλεύω ήδη σε μία επιχείρηση.
Παρόλα αυτά όμως, έχω βάλει ως προσωπικό στόχο να τελειώσω ένα ΑΕΙ και ας μην εξασκήσω το επάγγελμα.
Απλά να το έχω σαν εναλλακτική λύση, σε περίπτωση που τύχει καμια στραβή. Είναι αυτό που λένε, μάθε τέχνη κι ασ'την.

Ίσως να μη σκέφτομαι σωστά.
Μπορεί να σκέφτομαι εντελώς ανόητα και παιδικά.

Έχετε δίκιο.
Μάλλον πρέπει να κάνω ένα διαλειμματάκι και να ξεφύγω λίγο με την καλή έννοια.

 

[Palavra]

Εντάξει, και γι' άλλη μια φορά γράφαμε τα ίδια πράγματα την ίδια στιγμή.

Ήθελα να προσθέσω στα παραπάνω που λέει η Μπέρνι -και με όλο το θάρρος κι εγώ- ότι είναι συχνά χρήσιμη η αναζήτηση κάποιου ανθρώπου με τον οποίο μπορεί κανείς να συζητήσει πράγματα που τον απασχολούν ώστε να αποφασίσει καλύτερα ο ίδιος μετά τι θέλει να κάνει. Τώρα, αν ο άνθρωπος αυτός θα είναι φίλος μας, Λεξιλόγος, σύμβουλος σπουδών ή ψυχοθεραπευτής, είναι εντελώς υποκειμενική και προσωπική απόφαση. Χρειάζεται όμως καμιά φορά αυτό που λέμε στο χωριό μου sounding board (:)), ένας άνθρωπος δηλαδή που βοηθάει να ακούσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.

 

[Palavra]

Κατ' αρχάς, να πω ότι δεν νομίζω ότι σκέφτεσαι ανόητα ή παιδικά. Ίσως απλώς να έχεις κουραστεί και να χρειάζεσαι μια απόσταση προτού πάρεις την απόφασή σου.
Ωστόσο, γι' αυτό

Είναι αυτό που λένε, μάθε τέχνη κι ασ'την.

νομίζω πως το «άστην» δεν είναι πια και πολύ αποδοτικό επαγγελματικά. Για να είναι κανείς καλός στο αντικείμενό του, χρειάζεται να έχει επαφή με αυτό καθημερινά, να συναναστρέφεται συναδέλφους, να παρακολουθεί τις εξελίξεις, τέτοια. Θέλω να πω, ίσως είναι πιο χρήσιμο να στραφεί κανείς κάπου όταν έχει πια πάρει την απόφαση να αλλάξει επάγγελμα. Αλλά γι' αυτό είναι χρήσιμο να έχει μια εικόνα για το πού θέλει να πάει.

Για να το φέρω και στο σινάφι μας, υπάρχουν εξαιρετικοί μεταφραστές που δεν έχουν πτυχίο ΑΕΙ, όπως και κακοί, κάκιστοι μεταφραστές που έχουν. Φαντάζομαι πως αυτό θα ισχύει και σε άλλα επαγγέλματα, με κάποιες λίγες εξαιρέσεις.

 

[bernardina]

Να συμπληρώσω στα όσα λέει η Παλ ως προς το "άστηνα". Στην εποχή μας που οι εξελίξεις σε όλους τους τομείς τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, πόσο χρήσιμο θα σου είναι ένα οποιοδήποτε πτυχίο ύστερα από Χ χρόνια όταν η ενασχόλησή σου με το αντικείμενο θα έχει σταματήσει Χ χρόνια πριν; Ακόμα και για το "αμαρτωλό" δημόσιο, ενδέχεται να ανακαλύψεις πως θα πρέπει να ξαναπιάσεις το νήμα από εκεί που το άφησες, να προσθέσεις καμιά δεκαριά πόντους ακόμα και μόνο τότε να προχωρήσεις. Εκτός αν παράλληλα με ό,τι κάνεις, παρακολουθείς και τις εξελίξεις στην "αφημένη" τέχνη σου. Το βρίσκεις εφικτό;

Και πόσο πρακτικό είναι να αναλώνεσαι σε ένα plan b πριν καν ολοκληρώσεις ένα plan a;
Λέξη κλειδί; Focus!

 

[nickel]

Εμένα μη μου δίνετε σημασία, έχω δική μου «ατζέντα»:
http://lexilogia.gr/forum/showthrea...αφικές-απορίες&p=185696&viewfull=1#post185696