Όταν οι αγγλικές λέξεις governable και ungovernable υπάρχουν από τον 17ο αιώνα, σου φαίνεται περίεργο όταν συνειδητοποιείς ότι στα ελληνικά το κυβερνήσιμος είναι νεολογισμός. Δηλαδή: δεν υπάρχει στα λεξικά, δεν υπάρχει στα γκουγκλοβιβλία, η αναζήτηση του Google δεν ξέρει να την κλίνει και οι ηλεκτρονικοί διορθωτές την υπογραμμίζουν επειδή τη θεωρούν λάθος. Δεν υπάρχει καν στο slang.gr — διότι δεν είναι αργκό. Είναι μια λέξη που προστίθεται απόλυτα φυσιολογικά στο λεξιλόγιό μας, ένα πασίγνωστο ρήμα στο οποίο προσθέτουμε μια πασίγνωστη κατάληξη. Γέλασα λοιπόν όταν διάβασα στο κυριακάτικο Βήμα τον Πρετεντέρη να γράφει:
Μια ηγεσία, δηλαδή, που θα καταστήσει εκ νέου τη χώρα (συγχωρήστε μου τον νεολογισμό) «κυβερνήσιμη».
Δεν φτάνει που ζήτησε συγγνώμη, έβαλε τη λέξη και σε εισαγωγικά. Βέβαια, η λέξη κυκλοφορεί ευρύτατα στην εποχή των μνημονίων, ακόμα και σε τίτλους. Μα πρώτη φορά σκεφτήκαμε να φτιάξουμε τη λέξη; Για να μην πω ότι μάλλον πρόκειται για μεταφραστικό δάνειο: δηλαδή, χρειάστηκε για πρώτη φορά να μεταφράσουμε τόσο πολλές φορές το αγγλικό επίθετο σε ξένα έντυπα που μιλούσαν για μας.
Μια ηγεσία, δηλαδή, που θα καταστήσει εκ νέου τη χώρα (συγχωρήστε μου τον νεολογισμό) «κυβερνήσιμη».
Δεν φτάνει που ζήτησε συγγνώμη, έβαλε τη λέξη και σε εισαγωγικά. Βέβαια, η λέξη κυκλοφορεί ευρύτατα στην εποχή των μνημονίων, ακόμα και σε τίτλους. Μα πρώτη φορά σκεφτήκαμε να φτιάξουμε τη λέξη; Για να μην πω ότι μάλλον πρόκειται για μεταφραστικό δάνειο: δηλαδή, χρειάστηκε για πρώτη φορά να μεταφράσουμε τόσο πολλές φορές το αγγλικό επίθετο σε ξένα έντυπα που μιλούσαν για μας.