@5: Nickel, νομίζω ότι η λ. αποδιαλεγούδια / αποδιαλόγια / αποδιαλέγματα κλπ χρησιμοποιείται σαφώς μειωτικά και υποτιμητικά γι' αυτό που περιγράφει, χρήση η οποία είναι και η συνηθέστερη έννοια με την οποία αντιλαμβανόμαστε τα απομεινάρια — τα οποία ναι μεν δεν είναι εντελώς άχρηστα (για τη σκοπούμενη αποστολή[SUP]1[/SUP]) όπως είναι τα ξακρίδια, τα γρέζια και το σκραπ, αλλά είναι σαφώς δευτεροτρίτης ποιότητας (ακόμη κι αν αυτό είναι κάτι σχετικό ή μόνο στο μυαλό μας τελικά[SUP]2[/SUP]).
.
__________
[SUP]1[/SUP] Δλδ ξακρίδια και σκραπ ναι μεν πάνε για ανακύκλωση, αλλά δεν μπορούν να έχουν την επιθυμητή χρήση που έχει το προϊόν, ενώ ένα αποδιαλεγούδι μήλο, πάλι μήλο είναι και τρώγεται.
[SUP]2[/SUP] «Σχετικό» υπό την έννοια πως σε εμάς αρκεί για ν' αντιλαμβανόμαστε την υποβάθμιση και μόνο το γεγονός ότι δεν επιλέξαμε πρώτοι, όπως θα έκανε λ.χ. το κυρίαρχο ζώο σε μια αγέλη. Συχνά δεν έχουμε καν εικόνα τού ποια κομμάτια έχουν ξεδιαλεχτεί και λείπουν, ούτε τη σε απόλυτο μέγεθος ανωτερότητά τους σε σχέση με ό,τι ξέμεινε — ιδίως με βάση τα δικά μας κριτήρια επιλογής. Εκεί είναι που το μάρκετινγκ μπαίνει για να τουμπάρει αριστοτεχνικά αυτήν τη φυσική μας τάση να μην τρέχουμε στα καλάθια και τελευταίοι, με το να το παρουσιάζει αντισταθμιζόμενο ως λ.χ. «έξυπνη κίνηση» ή «οικονομική σύνεση» ή ακόμη και κάτι σαν «κυνήγι θησαυρού».
