Το Game of Thrones και ο ιστορικός υλισμός

[panadeli]

Πέτυχα με καθυστέρηση αυτό το μικρό διαμάντι, γιατί μου το έδειξε ο αδελφός μου μόλις σήμερα. Είναι αδικαιολόγητος, το ξέρω.

Μια άλλη «ανάγνωση» της γνωστής τηλεοπτικής σειρας.

Μην με ψέξετε για τα εισαγωγικά, δεν φταίω εγώ, το άρθρο ξεχειλίζει από την πιο άστοχη χρήση εισαγωγικών που έχω συναντήσει.
Σταχυολογώ:
«προκλητική» υπερπαραγωγή
τηλεοπτικό «γεγονός»
το «ράφι» των «φανταστικών» ιστοριών
ένα τεράστιο τείχος στα βόρεια της «χώρας»
προϊόντων που παράγει ο καθένας «μόνος» του
προϊόντα που παράγει ο «άλλος»
Η «οικονομία», όμως, ήταν μόνο η υλική βάση των μεγάλων αλλαγών…
η ματιά στα τηλεοπτικά «κορμιά» και στο «σεξ»
μορφή «παραμυθιού»

... και άλλα πολλά.

Πέρα όμως από το γλωσσικό, η κριτική έχει άλλα πολύ πιο ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, για όποιον βλέπει τη σειρά και δεν το έχει καταλάβει, ας μάθει ότι στην πραγματικότητα περιγράφει τον μετασχηματισμό της φεουδαρχικής κοινωνίας στην καπιταλιστική:

Στη σειρά συμπυκνώνεται μια ολόκληρη εποχή σοβαρότατων αλλαγών μέσα στο φεουδαρχικό σύστημα, οι οποίες με τη σειρά τους επρόκειτο να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των υλικών όρων που θα οδηγούσαν αργότερα στην ανατροπή της φεουδαρχίας και στην αντικατάστασή της από ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό, τον καπιταλιστικό.

Δυστυχώς όμως το άρθρο έχει κι ένα μελανό σημείο. Ύστερα από μια μαγευτική κοινωνικοοικονομική ανάλυση βασισμένη στα έργα του Μαρξ και του Ένγκελς (και με παράθεση της σχετικής βιβλιογραφίας φυσικά), ο συντάκτης προχωρεί σε ένα ανεπίτρεπτο ατόπημα, χωρίς καν να προειδοποιήσει τον δύσμοιρο αναγνώστη με ένα spoiler alert. Όσοι λοιπόν δεν θέλουν να τους χαλάσω το φινάλε ας μη διαβάσουν παρακάτω, γιατί ο συντάκτης του Ριζοσπάστη ξέρει ήδη πώς τελειώνει η σειρά, πριν από τον ίδιο τον Μάρτιν:

SPOILER ALERT - CONTINUE AT OWN RISK

Πώς «τελειώνει» το Game of Thrones; Αναφέρεται πως ο συγγραφέας του έργου, Τζ. Μάρτιν, δεν έχει καταλήξει ακόμα στο πώς τελειώνει το έργο του, τη συγγραφή του οποίου ξεκίνησε το 1996. Ανεξάρτητα από τη λύση που θα δώσει ο συγγραφέας, η απάντηση έγκειται στο ότι η ίδια η εξέλιξη της κοινωνίας δείχνει το τέλος της σειράς: Ενας συγκεκριμένος κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός θα αντικατασταθεί από έναν ανώτερο. Η μόνη δε μέθοδος για να αναγνωστεί αυτή η απάντηση είναι ο ιστορικός υλισμός.

Ο συγγραφέας μπορεί να έχει στα χέρια του την πένα, αλλά ο καλός σύντροφος κατέχει το εργαλείο που μπορεί να προβλέψει τι θα γράψει ο συγγραφέας προτού το γράψει!

 

[dharvatis]

Spoiler

Μπορεί, αλλά με τους ρυθμούς που ακολουθεί ο Μάρτιν, το πιο πιθανό τέλος για το βιβλίο είναι να σφαχτούν όλοι οι χαρακτήρες μέχρις ενός...

 

[nickel]

Το άρθρο θα μπορούσε να κάνει και διεθνή καριέρα. Τώρα το έχουν μεταφράσει και στα αγγλικά:
http://www.thepressproject.net/arti...-Sickle-A-Marxist-Analysis-of-Game-of-Thrones

Στο μεταξύ, στο εξωτερικό είχαν ήδη ξεκινήσει παρόμοιες συζητήσεις:
http://www.reddit.com/r/socialism/comments/1gigx3/game_of_thrones_promoting_socialist_ideals/

Δυστυχώς, δεν μπορώ να βοηθήσω στην αξιολόγηση. Δεν είχα αντιληφθεί το subtext και δεν παρακολούθησα την τελευταία σεζόν. Λυπάμαι, κυρίως γιατί ήθελα να δω πώς «οι γυναίκες [...] αποτυπώνουν τις μεταβατικές φάσεις του κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού».

 

[Earion]

Συγχωρήστε με, εγώ δεν βρίσκω τίποτε το ευφυές στην ανάλυση αυτή του μέλους του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ. Αλλά και για το Παίγνιο του Θρόνου δεν έχω καλά λόγια να πω. Ως προς αυτό που θέλει να είναι, δηλαδή μια μυθοποιητική ανάπλαση ενός πολιτισμού τοποθετημένου σε ένα φανταστικό παρελθόν (με συχνές και σκόπιμες παραπομπές σε στερεότυπα που συγκρατεί η σημερινή συλλογική μνήμη από ένα υπαρκτό, ιστορικό παρελθόν), για μένα είναι αποτυχημένο. Δεν με έλκυσε ούτε μια στιγμή. Αν το κύριο στοιχείο γύρω από το οποίο δομείται είναι, όπως διαβάζω, οι γυναίκες, αυτό θα το απέδιδα στην έξυπνη εξυπηρέτηση των υπόρρητων σεξουαλικών φαντασιώσεων ενός αντρικού κατά βάση κοινού, δηλαδή σε μια επιτυχημένη εφαρμογή της γνωστής πανταχού παρούσας συνταγής —χολιγουντιανής προέλευσης— «αίμα και σπέρμα» στις σωστές τους δόσεις.

Αν κανείς από τους ευγενικούς μας αναγνώστες θέλει να αντιπαραβάλει την πορνογραφική απατεωνία του Γκέιμ οβ Θρόουνς με κάτι ειλικρινές (γιατί η κινηματογραφική βιομηχανία μπορεί, άμα θέλει, να πλησιάσει με ειλικρίνεια την ιστορία), ας δει την ωραιότερη κατ' εμέ (ή μία από τις ωραιότερες) ιστορική ταινία, το The War Lord, με τον Τσάρλτον Ήστον. Θα δει εκεί τον φεουδαλισμό στην ακμή του να συγκρούεται με παλιότερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, τη σύγκρουση αρσενικού-θηλυκού, και τη δύναμη της γυναίκας σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.

Up until this film, most Hollywood representations of feudal life were glamorized. The War Lord attempts to portray the 11th Century in a more accurate fashion as dirty, violent and ruled by brute force. The social stratification imposed by feudalism governed every human relationship, with power devolving from the duke, to the knight, to the men at arms, the church and the peasantry at the very bottom. (Wikipedia)
​

 

[panadeli]

Ρε γαμώτο, πάλι ξέχασα να βάλω φατσούλα;

 

[AoratiMelani]

Συγχωρήστε με, εγώ δεν βρίσκω τίποτε το ευφυές στην ανάλυση αυτή του μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ.

Εάν έβρισκες, θα έπρεπε να ανησυχήσουμε όλοι!

Παρεμπ, διάβασα έναν τόμο της σειράς, στα ισπανικά μάλιστα (έτυχε να πέσει στα χέρια μου).
Πραγματικά κι εγώ πιστεύω ότι θα σφαχτούν όλοι μα όλοι - οι δύο τελευταίοι θα αλληλοσκοτωθούν εν μέσω μιας πεδιάδας σπαρμένης πτωμάτων (σικ = sick και sic).

 

[azimuthios]

Εάριον, τα βιβλία Fantasy ή τα λατρεύεις ή τα μισείς. Έχω καταλάβει ότι δεν είναι η κούπα τσαγιού σου αυτό το είδος λογοτεχνίας.

Για κάποιον που είναι το τσάι του, το Γκέιμ οβ Θρόουνς είναι εξαιρετικά καλογραμμένο με μπόλικη ίντριγκα, μπόλικες ανατροπές και ναι, έχει και τη δόση αίματος και σπέρματος που λες. Με άλλα λόγια, σε κρατάει όταν το διαβάζεις και αυτό είναι σημαντικό ειδικά στη σημερινή εποχή που είμαστε εύκολοι στην απόρριψη βιβλίων στα πρώτα πέντε λεπτά ανάγνωσης, λόγω έλλειψης χρόνου ή λόγω των γρήγορων ρυθμών που έχουμε συνηθίσει να ζούμε.

Είπαμε, δεν θα έκανα τη σύγκριση με τον Οδυσσέα του Τζόυς ή άλλων αριστουργημάτων της λογοτεχνίας, αλλά έχω μάθει να κατηγοριοποιώ αυτά που διαβάζω και να μην τα βάζω στο ίδιο τσουβάλι αδικώντας και τα φάντασι, αλλά και πολύ περισσότερο τα άλλα.

Και το ίδιο σε προτρέπω κι εσένα να κάνεις, που ξέρω πως διαβάζεις πολύ και ποιοτικά. Σύγκρινέ τα με άλλα φάντασι και δες το αποτέλεσμα. Ίσως και να έχεις την ίδια γνώμη μετά, ίσως και όχι.

Καλημέρα! :)

 

[sarant]

Δεν ήξερα την ταινία που πρότεινε ο Εάριον, παρόλο που είναι της εποχής μου, οπότε θα την αναζητήσω. Το Γκέιμ κτλ. δεν το έχω δει ποτέ, μάλιστα μέχρι πρόσφατα νόμιζα ότι είναι βιντεογκέιμ, αλλά, κατά τη γνώμη μου, η κριτική στις τοποθετήσεις ενός πολιτικού κόμματος δεν έχει θέση εδώ, αλλά στην ενότητα της πολιτικής, όπου anything goes. Παρακαλώ τους διαχειριστές να μεριμνήσουν για τη μεταφορά.

 

[Earion]

Αζιμούθιε, έχω μείνει άναυδος. :s Τα λες αυτά σε κάποιον που έχει για χρηστώνυμο μια λέξη από τη γλώσσα των ξωτικών; Πώς κατέληξες σε αυτό το συμπέρασμα; Ρωτώ σχεδόν αυτοματικά, όχι σαν απάντηση σε αυτά που λες, και αναρωτιέμαι αν χρειάζεται να επιστρατεύσω τα φαιά μου κύτταρα για να συντάξω επεξηγηματικό σημείωμα!

 

[AoratiMelani]

Νομίζω ότι ο Αζιμούθιος παρασύρθηκε από την απαξίωσή σου για την "ανάλυση" του Game of thrones που ποστάρισε ο panadeli ή/και από την απαξίωσή σου για το ίδιο το Game of thrones και νόμισε ότι απαξιώνεις συλλήβδην τα βιβλία αυτού του τύπου.

Εγώ πάντως συμφωνώ απολύτως μαζί σου και στην κριτική σου της ανάλυσης, και για την κριτική του Game of thrones. Και φυσικά λατρεύω τον Τόλκιν - έτερον εκάτερον.

(Νομίζω επίσης ότι εσύ πήρες υπερβολικά στα σοβαρά το ποστ του panadeli - είναι ηλίου φαεινότερον ότι το ποστάρισε για πλάκα, ακριβώς επειδή η "ανάλυση" αυτή είναι για μπάτσες.)

 

[Marinos]

Μπορείτε να με κυνηγήσετε αλλά εμένα (που είμαι παιδιόθεν φαν του Τόλκιν αλλά δεν έχω δει/διαβάσει ποτέ Game of Thrones) η ανάλυση δεν μου φαίνεται εντελώς άτοπη. Η φαντασία τέτοιου είδους δεν γεννιέται εν κενώ, και μάλιστα όσο πιο αληθοφανής (δηλαδή: ιδωμένη σαν μια εναλλακτική ιστορία της ανθρωπότητας, ας πούμε -- αν δεν κάνω λάθος δεν υπάρχει το υπερφυσικό στοιχείο στη σειρά) τόσο πιο πετυχημένη. Οπότε μια τέτοια ανάλυση είναι σαν reverse engineering: αναπαράσταση της φεουδαρχίας μέσα από την εξέταση ενός λογοτεχνήματος (κλπ) που εμπνέεται από τη φεουδαρχία.

Το γιατί η φεουδαρχία αποτελεί προνομιακό πεδίο του fantasy,* αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα.

*Τουλάχιστον όσο μιλάμε για τον 20ό-21ο αιώνα· ως fantasy του 19ου έχω στο μυαλό μου τις αφρικανικές περιπέτειες (με έμπνευση από τους πολιτισμούς της αρχαιότητας) του Ράιντερ Χάγκαρντ, που είναι άλλο πράγμα.

edit: ευχαριστώ τον Ανώνυμο Διαχειριστή για τη σιωπηρή διόρθωση του *phantasy --έμαθα και κάτι!

 

[Palavra]

Υπάρχει το υπερφυσικό στοιχείο στη σειρά, απλώς δεν είναι το κεντρικό στοιχείο της:

Spoiler

Δράκοι, μάγια, γίγαντες, οι White Walkers, η Μελισάντρε κλπ.

 

[nickel]

κατά τη γνώμη μου, η κριτική στις τοποθετήσεις ενός πολιτικού κόμματος δεν έχει θέση εδώ, αλλά στην ενότητα της πολιτικής, όπου anything goes. Παρακαλώ τους διαχειριστές να μεριμνήσουν για τη μεταφορά.

Καλημέρα. Δεν θα ήθελα σ' αυτό το στάδιο να χαρακτηριστεί αμιγώς πολιτικό αυτό το νήμα, γιατί θα καταντήσει έτσι να εξορίζουμε στην ενότητα των Πολιτικών ακόμα και γλωσσικά νήματα. Και θυμίζω ότι μεταχειριζόμαστε τα Πολιτικά λίγο σαν παρακατιανά, αφού δεν εμφανίζονται καν στον κεντρικό πίνακα νέων μηνυμάτων, οπότε μπορεί να δυσαρεστηθούν οι εξορισμένοι.

Αν εξελιχθεί το νήμα σε τοποθέτηση πάνω στην αξία του ιστορικού υλισμού ως ερμηνευτικού εργαλείου ή θεωρήσουμε ότι η δημοσίευση ενός αρκετά πρωτότυπου άρθρου στον Ριζοσπάστη αποτελεί τοποθέτηση ενός πολιτικού κόμματος και ο σχολιασμός του άρθρου κριτική στο κόμμα, θα ξανασκεφτώ την εξορία του νήματος στα Πολιτικά. Νομίζω ωστόσο ότι μικροπολιτικές αιχμές υπάρχουν και θα πρέπει να μπορούν να υπάρχουν σε όλα τα νήματα χωρίς να βαφτίζονται τα νήματα πολιτικά.

Κατά τ' άλλα, κάθε συζήτηση για το Game of Thrones θα έπρεπε να ανήκει στο All play and no work — αλλά αυτό το έγραψα για να πειράξω τον azi. :)

 

[nickel]

αν δεν κάνω λάθος δεν υπάρχει το υπερφυσικό στοιχείο στη σειρά

Υπάρχει και ήταν το πρώτο πράγμα που με έδιωξε. Υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό απ' όσο μπορούσα να αντέξω. Το δεύτερο ήταν οι πολλοί χαρακτήρες (είναι αυτό που με έδιωξε και από την Ιστορία ).

 

[sarant]

Καλημέρα. Δεν θα ήθελα σ' αυτό το στάδιο να χαρακτηριστεί αμιγώς πολιτικό αυτό το νήμα, γιατί θα καταντήσει έτσι να εξορίζουμε στην ενότητα των Πολιτικών ακόμα και γλωσσικά νήματα. Και θυμίζω ότι μεταχειριζόμαστε τα Πολιτικά λίγο σαν παρακατιανά, αφού δεν εμφανίζονται καν στον κεντρικό πίνακα νέων μηνυμάτων, οπότε μπορεί να δυσαρεστηθούν οι εξορισμένοι.

Αν εξελιχθεί το νήμα σε τοποθέτηση πάνω στην αξία του ιστορικού υλισμού ως ερμηνευτικού εργαλείου ή θεωρήσουμε ότι η δημοσίευση ενός αρκετά πρωτότυπου άρθρου στον Ριζοσπάστη αποτελεί τοποθέτηση ενός πολιτικού κόμματος και ο σχολιασμός του άρθρου κριτική στο κόμμα, θα ξανασκεφτώ την εξορία του νήματος στα Πολιτικά. Νομίζω ωστόσο ότι μικροπολιτικές αιχμές υπάρχουν και θα πρέπει να μπορούν να υπάρχουν σε όλα τα νήματα χωρίς να βαφτίζονται τα νήματα πολιτικά.

Κατά τ' άλλα, κάθε συζήτηση για το Game of Thrones θα έπρεπε να ανήκει στο All play and no work — αλλά αυτό το έγραψα για να πειράξω τον azi. :)

Δεν ξέρω, εμένα ορισμένες αιχμές μου φάνηκαν αμιγώς πολιτικές και με φέρνουν σε αδυναμία να απαντήσω διότι δεν βρίσκομαι στο πολιτικό τμήμα, στο οποίο δεν θέλω να βρεθώ βέβαια. Τέλος πάντων, προφανώς δεν συμφωνούμε, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απέχω από τις συζητήσεις, όπου έτσι κι αλλιώς δεν πολυσυμμετέχω, ώσπου να χαθεί το νήμα αυτό από την επικαιρότητα. ;)

 

[azimuthios]

Όχι, μη συντάξεις επεξηγηματικό σημείωμα! Και το χρηστώνυμό σου μπορεί να μου δείχνει κάτι, αλλά η γενική σου τοποθέτηση για βιβλία και οι αναρτήσεις σου σχετικά με τη λογοτεχνία, μάλλον με έχουν οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια σκέψης ως προς τις επιλογές σου. Ζητώ συγγνώμη αν σε πρόσβαλα... :scared:

Κατά τ' άλλα μάλλον έπαθα αυτό που λέει η Μελάνη...

 

[azimuthios]

Α, και οι υπόλοιποι εκτός από τον νίκελ (που δεν θα του αρέσει) διαβάστε λίγο Τέρι Μπρουκς, λίγο Νιλ Γκάιμαν, λίγο Ρόμπερτ Τζόρνταν ή Ντέιβιντ Γκέμελ να στρώσετε... ή απλώς να ξαναγίνετε παιδιά αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία σας ξεφεύγοντας από υλισμούς, πραγματισμούς, ρεαλισμούς και λοιπούς κνησμούς! :lol:

 

[Palavra]

Τώρα εδέησα και κλίκαρα το λίνκο του Παναντέλη.

Spoiler

Ταυτόχρονα, όλοι οι φεουδάρχες έχουν οικοδομήσει ένα τεράστιο τείχος στα βόρεια της «χώρας» που χωρίζει τον «πολιτισμένο» κόσμο τους από τους «βάρβαρους» που ζουν βόρεια του τείχους.
​

Δεν χωρίζει τον πολιτισμένο κόσμο από τους βάρβαρους μόνο, χωρίζει και τους ανθρώπους από υπερφυσικά τέρατα που σε μετατρέπουν σε ζόμπι. Φαντάζομαι ότι όσο κι αν αγαπάς τον άλλον, αν αυτός ο άλλος είναι Άλλος και σε σκοτώσει για να σε προσθέσει στη στρατιά των απέθαντων που σκοτώνουν όποιον βρουν μπροστά τους ε, δεν μπορεί, θα έχεις ένα μικρό προβληματάκι.

Ο τηλεθεατής μπορεί να διακρίνει αυτήν την ανάπτυξη των υλικών προϋποθέσεων σε κάθε οίκο, αν παρατηρήσει πρώτα απ' όλα προσεκτικά τα σφυρηλατημένα όπλα. Η φράση «σπαθί από βαλυριανό ατσάλι», που επανέρχεται συχνά στη σειρά, είναι σαφής ένδειξη του επιπέδου ανάπτυξης μιας ορισμένης δεξιότητας στην κατεργασία του σιδήρου, που προφανώς δεν περιοριζόταν μόνο στα σπαθιά.​

Ναι, προφανώς, μόνο που καμία σχέση:

When it comes to the weapons of Westeros, Valyrian Steel is the material that all warriors want. Of course, this mythic metal is long-since lost after the fall of Old Valyria, so these potent swords are not common, even among the noble houses.​

http://www.medievalcollectibles.com/c-887-game-of-thrones.aspx

Εν προκειμένω, ο άρχοντας που με το χρήμα είχε τη δυνατότητα να αγοράζει αρχικά στρατό, και στο πέρασμα των χρόνων, εργατική δύναμη, προηγείτο στον αγώνα για την απόλυτη εξουσία.​

Στην «εργατική δύναμη» μετράνε και οι δράκοι του Aegon και της Daenerys; Γιατί αυτούς δεν τους αγοράζεις απλώς, πρέπει να το έχεις και στο αίμα σου να μπορείς να τους χειριστείς (αυτό κι αν είναι δώρο γάμου!)

η Ντενέρις, όταν αρρώστησε ο τρομερός σύντροφός της Καλ Ντρόγκο δεν θα διστάσει να τον σκοτώσει και να πάρει η ίδια τα ηνία της φυλής των Δοθράκι και να διεκδικήσει το θρόνο.​

Η Ντενέρις σκότωσε τον Ντρόγκο από οίκτο και φυσικά δεν πήρε τα ηνία της φυλής!

Τέλος πάντων, το άρθρο είναι αστείο. Σε ορισμένα σημεία μάλιστα, προσαρμόζεται και η πλοκή στις ανάγκες του άρθρου. Πού να προχωρήσει και η σειρά, δηλαδή, να νεκραναστηθεί η Κέιτλιν. Μπορεί να θεωρηθεί και tribute στη νεκρανάσταση της μητριαρχίας.

Το σεξ γιατί το βάζει σε εισαγωγικά;

 

[nickel]

ή απλώς να ξαναγίνετε παιδιά

Εμένα μου αρκεί να ξαναγίνω έφηβος, όπου ήδη ήμουν σαφώς υπέρ της επιστημονικής φαντασίας.

 

[azimuthios]

OK, nickel, fair enough. Children, adolescents, you know what I mean... :)

Είδες; Υπάρχει πάντα ο δικομματισμός και στη λογοτεχνία! ΕΦ ή Φ, ιδού η απορία... χαχα!