Ενδολεξιλογικά - Λεξιγέλωτες και λεξικλαυθμοί

[daeman]

Και τα βραβεία μαχαιριά δώκανε στην καρδιά μου

Ήτανε χάρμα οφθαλμών να βλέπεις τον Νίκελ κοστουμαρισμένο του κουτιού, με τα παπιγιονάκια του και τα όλα του. Επίσημη περίσταση γαρ, και ένιωθε τρόπον τινά οικοδεσπότης. Μετά από ένα κομψότατο αποφρακτικό βηχαλάκι (μη σας λέω τώρα ποια έννοια της απόφραξης εννοώ, τι λεξιλόγοι είσαστε, θα το βρείτε μόνοι σας), πέρασε στο αβάντι μαέστρο:

– Με μεγάλη μου χαρά σας βλέπω όλους μαζεμένους σήμερα ... Ζάζουλα, μπορείς σε παρακαλώ να αφήσεις ήσυχο το ποπκόρν όσο μιλάω; ... Τι έλεγα; Α, ναι. Με μεγάλη μου χαρά λοιπόν ... Ζάζουλααα! ... θα ανακοινώσω ... Δαεμάνε, η ρακή μπορεί να περιμένει! ... το βραβείο λεξιμαντινάδας, σύμφωνα με τη γνώμη που σχημάτισε ... Δόκτορα και Θέμη, αν είναι να λέτε ανέκδοτα μεταξύ σας, μπορείτε παρακαλώ να ξεκινήσετε με τα πιο κρύα; ... σύμφωνα λοιπόν με τη γνώμη της κριτικής επιτροπής που προεδρεύεται από την ειδική μαντιναδολόγα Αλεξάνδρα...

– Μαντιναδολόγο! ακούστηκε μια τρισχιλιετώς φρονηματισμένη φωνή ανεξιχνίαστης προέλευσης.

– Και γιατί όχι μαντιναδολόγα; πετάχτηκε ο Σαράντ.

– Ε, ας πούμε ειδική μελετήτρια των μαντινάδων, το αβγάτισε ο Ρογήρος.

Η απόγνωση χόρεψε δυο-τρία βαλσάκια στην έκφραση του Νίκελ, αλλά η χαλύβδινη θέλησή του άναψε πράσινο φως και η παροιμιώδης σύνεσή του παραχώρησε καλού-κακού προτεραιότητα στη συμφιλίωση.

– Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία, μπορούμε να ανοίξουμε νήμα στη Λεξιλογία να το συζητήσουμε ... Μπέρνι! Εννοούσα μετά τη μάζωξή μας, όχι τώρα. Αν αυτό το κορίτσι δεν φτάσει τα οχτώ εκατομμύρια ποστ, δεν θα ησυχάσει ... Λοιπόν, το βραβείο απονέμεται...

Το βλέμμα του Δαεμάνου καρφώθηκε στα χείλη του Νίκελ γεμάτο δικαιωματική προσμονή. Το μιμήθηκαν και άλλα βλέμματα – εκείνα με σκέτη προσμονή. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε. Σιγά-σιγά απλώθηκε σιγή στη σιγαλιά. Ώς κι ένα υπέρ του δέοντος θα μπορούσε να σουλατσάρει στην αίθουσα χωρίς να ακουστεί κιχ.

– Το βραβείο απονέμεται...

Τα δάχτυλα του Δαεμάνου σφίχτηκαν πάνω στο ρακομπούκαλο.

– ...στον Χαρβάτη!
...

A fork in the road, another leg in the trousers of time:

What's Cookin', Doc?

- It's sabotahgee! I, daeman, demand a recount.
I'll leave it to youse intelligent people in this audience whether I desoive this Oscar or not.
...
- What do you say, folks? Do I get it? Or do I get it?
- Shall we give it to him, folks?
- Yeah, let's give it to him!

Well, at least in this one I got a booby prize... ;)

Επειδή όλοι προτιμούμε τους λεξιγέλωτες από τους λεξικλαυθμούς.

 

[Themis†]

Οι Ευάριθμοι, το άπειρο και η εξαδαχτυλούσα

[Βασική βιβλιογραφία: Νήμα Εσείς έχετε "ελληνικό πόδι";, ποστ 5 και επόμενα, ιδίως ποστ 19:

Originally Posted by bernardina
Εγώ έχω μια παραλλαγή του ρωμαϊκού+ελληνικό: το τρίτο δεν έχει το ίδιο μήκος με τα άλλα δύο, που είναι ισομήκη, αλλά τα τρία επόμενα ακολουθούν αρμονικά φθίνουσα πορεία.

Originally Posted by dharvatis
Κι εγώ ακριβώς το ίδιο!

Αναρωτιέμαι τι από τα τρία συμβαίνει: Είσαστε και οι δυο εξαδάκτυλοι; Έπαψε το 3+3 να κάνει 6; Ή μήπως χρειάζομαι σέρβις;

Οι γνώσεις περί Λεξιλογιακού δεν χρειάζονται ειδική μνεία, καθότι ανήκουν στη γενική παιδεία, αλλά μπορούν να βρεθούν στο παρόν νήμα.]

– Όχι, όχι και πάλι όχι!

Η Μπέρνη έβγαζε σπίθες, ενώ οι άλλοι την κοιτούσαν με απόγνωση. Ο Νίκελ ανέλαβε να σώσει την κατάσταση:

– Μπέρνη μας, Μπερνούλα μας, Μπερνάκι μας, εγώ δεν συλλαμβάνω πλήρως τους συλλογισμούς του κόουτς, αλλά τι έχουμε να χάσουμε; Κάν’ το για μας.

– Τρελάθηκες; γούρλωσε τα μάτια η Μπέρνη. Ξέρεις από πότε έχω να περιποιηθώ τα νύχια μου; Και τα ’χα βάψει κιόλας, τρομάρα μου, και τώρα είναι να τα κλαιν οι ρέγγες. Άσε που έχω - φρικτόν ειπείν - και έναν κάλο. Νάιν!

Αν εξαιρέσεις τον Δαεμάνο, που φαινόταν να βρίσκεται στην ευδαίμονα χώρα της μαντιναδοκοκκυγίας, και τον Ζάζουλα, που αξιοποιούσε ατάραχος τα τελευταία αποθέματα πολιτισμένου ποπκόρν, οι υπόλοιποι λεξιλόγοι ξεφυσούσαν, ίδρωναν και αντάλλασσαν απεγνωσμένα βλέμματα. Μόνο ο κόουτς Χαρβάτης (ένας είναι ο κόουτς!) έδειχνε να διατηρεί την ολύμπια ψυχραιμία του.

Ιδέα κι αυτή να πάνε να εξερευνήσουν τη χώρα (και τη γλώσσα, να εξηγούμαστε) της απολίτιστης φυλής των Ευάριθμων! Νά ’τους τώρα δίπλα στο καζάνι, που η θερμοκρασία του ανέβαινε κι ανέβαινε, προσεγγίζοντας ανησυχητικά το σημείο ετοιμότητας προς υποδοχή.

Καθώς περίμεναν καρτερικά τη μοίρα τους, οι λεξιλόγοι δεν είχαν βέβαια αφήσει τον χρόνο να περνά αλεξιλόγητος. Είχαν προταθεί εύλογες απόψεις και τολμηρές εικασίες για το πώς είναι στη γλώσσα των Ευάριθμων το «βράζω», το «γδέρνω», το «σοτάρω» και άλλες βασικές λέξεις του λεξιλογίου τους. Αλλά ο ορθολογιστής κόουτς τούς είχε αφήσει άναυδους:

– Καλά όλα αυτά που λέτε, αλλά δεν έχουν σχέση με το σύστημα που θα εφαρμόσει σήμερα η ομάδα. Προσέξατε πόσο ολιγάριθμα είναι τα μέλη της φυλής των Ευάριθμων; Πέντε όλα κι όλα. Και δεν μου λέτε, πώς σας φαίνεται το τοτέμ τους, που μας κοιτάζει και ξερογλείφεται;

– Σαρανταδαχτυλούσα; πρότεινε ο Δόκτορας. Βλέπω να ξεφυτρώνουν δάχτυλα από παντού.

– Ε λοιπόν, συνέχισε ατάραχα ο κόουτς, φαίνεται να έχουν κάποιο φετιχισμό με τα δάχτυλα. Ένα το κρατούμενο. Επίσης, μου φαίνεται ότι αποκρυπτογράφησα το σύστημα αρίθμησής τους. Γκαπ, γκαπγκούπ, γκαπαγκούπ, μπόινγκ, μπιζμπόινγκ, ουάουουουου. Δύο τα κρατούμενα.

– Άι μπεγκ γιορ πάρντον, γιαβρί μου; ψιθύρισε η Παλάβρα.

– Ένα, δύο, τρία, πολλά, πάρα πολλά, άπειρα. Ή μάλλον δεν θα έπρεπε να πω άπειρα, αλλά ζιλιονοτεραστιοθαυμασιότατα. Το λένε με τόσο δέος που νομίζεις ότι βρίσκονται σε απευθείας μυστικιστική σύνδεση με το Μπιγκ Μπανγκ. Άσε που νομίζω ότι το καζάνι το έχουν για να διαχειρίζονται τα υπεράριθμα βρέφη κατά τρόπο που να μη διαταράσσει την αριθμητική τους. Αυτό όμως ας το αφήσουμε για τους ανθρωπολόγους του μέλλοντος. Δαχτυλολαγνεία και απειροέκσταση λοιπόν. Μπέρνη, είναι απλό. Τους δείχνεις τα έξι δάχτυλα των ποδιών σου, σε προσκυνάνε σαν θεά, κάνουμε τις λεξιλογικές μας έρευνες με την ησυχία μας και φεύγουμε έχοντας τσεπώσει ένα πολύτιμο τρίποντο εκτός έδρας.

– Νάιν!

Τώρα πια κανείς λεξιλόγος δεν είχε κουράγιο να προσπαθήσει να μεταπείσει τη Μπέρνη. Αν το καλοπρόσεχες, κάποια μάτια είχαν βουρκώσει. Να φύγουν απ’ τη ζωή τόσο νωρίς, ενώ είχαν ακόμα τόσα νήματα να ανοίξουν!

Ο Ζάζουλας μασούλησε το τελευταίο ποπκόρν που του απέμενε και έγειρε προς τον κόουτς.

– Ενδιαφέροντα όλα αυτά, πολύ ενδιαφέροντα, αλλά μήπως υπάρχει και κάνα πλαν μπι;

– Αμ, τί μαι ’γώ, μουσαντένιος κόουτς; Ήθελα βέβαια τη Μπέρνη, γιατί θα ενέπνεε καλύτερα τον Θέμη να γράψει κάτι να ξεσκάσουμε. Η δεσποσύνη δείχνει τα δάχτυλα των ποδιών της και τα ανήμερα θεριά γίνονται αρνάκια. Τρε κολονιάλ. Μπον πουρ λ’ οξιντάν.

– Ναι, αλλά...

– Αν όμως δεν θέλει η Μπέρνη, δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Δείχνω τα δικά μου!

 

[bernardina]

Κλαίωωωω!

 

[nickel]

Μετά από την ανάλυση τού Applause, να με λούσει αυτό;;; Πόση σημειολογία να αντέξει ο άνθρωπος μέσα σε μία ώρα; Θα ανοίξω το νήμα «Εσείς έχετε ελληνικό φιλότιμο»;

Applause, ρε!

 

[drsiebenmal]

Μέχρι να έρθει ο Δαεμάνος με άλλα:

 

[bernardina]

-Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή, μουρμούρισε σφίγγοντας τα δόντια και συνέχισε να κατεβάζει νοερά καντήλια. Ήταν έξω φρενών με τον εαυτό της. Γύρισε και έριξε μια ματιά προς τους αρσενικούς του Λεξιλογιακού που είχαν περικυκλώσει τον κόουτς και κάτι σιγομουρμούριζαν σε έντονο ύφος. Έπειτα γύρισε πάλι προς τις κοπέλες, έτοιμη να βάλει τα κλάματα από ανίσχυρη λύσσα.
Η Άλεξ την κοίταξε με στενοχώρια αλλά δεν είπε τίποτα. Ήξερε καλά το ταμπεραμέντο της Μπέρνης και φύλαγε τα ρούχα της για να έχει τα μισά, παρόλο που τα περιθώρια στένευαν ήδη τραγικά· το καζάνι κόχλαζε.
Η SBE, που τόση ώρα κλοτσούσε πέτρες και πετραδάκια με μίσος, στράφηκε απότομα προς το μέρος της, συνοφρυωμένη.
-Και σ' τα ΄λεγα εγώ! της πέταξε πικρόχολα. -Πρόσεχε τις διατυπώσεις σου, γιατί είναι κάτι εξυπνάκηδες, κάτι σχολαστικοί που τριχοτομούν την τρίχα και βρίσκουν το ένα κομμάτι λειψό κατά κάτι χιλιοστά του χιλιοστού και δεν έχουνε κανέναν ενδοιασμό να σ' το τρίψουνε κατάμουτρα, αλλά εσύ εκείείεί... ήθελες να γράψεις για το ελληνορωμαϊκό σου πόδι, καλά να πάθεις τώρα, αλλά εμείς τι φταίμε για να την πληρώσουμε μαζί σου, ε, μου λες τι φταίμε;! Σταμάτησε και πήρε βαθιά αναπνοή γιατί κόντευε να πνιγεί --με μια ανάσα τόσες προτάσεις μαζεμένες!
-Βρε κορίτσια, βρε κορίτσια... κλαψούρισε η καημένη η Όλι, που όλη αυτή η ιστορία είχε κάνει την ευαίσθητη καρδούλα της να μαυρίσει. Δεν την ένοιαζε τόσο το καζάνι που έβραζε, όσο το ότι ο λατρεμένος Λεξιλογιακός απειλούνταν με εμφύλια σύρραξη και διάσπαση. Κι αυτό την πλήγωνε αφάνταστα. -Βρε κορίτσια, ας μη χαλάμε τις καρδιές μας. Κάποια λύση θα βρεθεί. Να... ήδη ο κόουτς προσφέρθηκε να...
-Όχου, καημένη κι εσύ! την αποπήρε η Μπέρνη. Δε μας παρατάς με τον κόουτς! Το δικό μου ποδάρι θέλει ο Νίκελ --κι άμα δεν το δείξω θα μου πάρει το σκαλπ. Και μη σε παρασέρνει το καλοκάγαθο, πατρικό του ύφος!
Παρόλο που είχε την Όλι στην καρδιά της και έτρεφε γι' αυτήν τα πιο τρυφερά αισθήματα, το πρόβλημα είχε αρχίσει να βγάζει στην επιφάνεια όχι τον κακότροπο εαυτό της (άλλωστε αυτός δεν κρυβόταν και πολύ κάτω από την επιφάνεια), αλλά τον ανασφαλή. Ό,τι χειρότερο, δηλαδή.

Τι της είχε έρθει και είχε αφήσει εκείνη την ασάφεια, εκείνη την άθλια διατύπωση, να πάρει τέτοιες διαστάσεις, να γίνει κανονικός αστικός μύθος; Αφού κάτι τέτοια τα πρόσεχε και τα απέφευγε όπως ο δγιάολος το λιβάνι. Ήταν η κόπωση από το ταξίδι; Ήταν οι αλλεπάλληλοι αγώνες που δεν την είχαν αφήσει να πάρει ανάσα; Ήταν το ότι είχε έξι χρόνια να κάνει διακοπές; Ό,τι κι αν έφταιγε, μια κακιά στιγμή ήταν αρκετή για να διακυβεύεται τώρα η σωματική ακεραιότητα -όχι! η ίδια η ζωή!- των αγαπημένων της συμπαικτών. Μια δική της αβλεψία... Μια αβλεψία και η επιμονή εκείνου του Θέμη. Αααχ! Άχτι που τον είχε!
Το βάρος ήταν αβάσταχτο, οι ενοχές τής τσάκιζαν το ηθικό, έκαναν τους ώμους της να καμπουριάζουν. Και, όπως πάντα, όταν φοβόταν γι' αυτούς που αγαπούσε, μιλούσε χειρότερα κι από εκδοροσφαγέα/φορτοεκφορτωτή/λιμενεργάτη, για να κρύψει το φόβο της πίσω από το θυμό... Κι εκείνη η σαθρή δικαιολογία με τους κάλους και τα ξεφτισμένα πεντικιούρ -ούτε παιδάκι του νηπιαγωγείου δεν θα την έχαφτε, όχι οι τετραπέρατοι Λεξιλόγοι.

-Ρε σεις! Μην κάνετε έτσι! αναφώνησε έξαφνα η πολυσχιδής και πολύγλωσση και πολυμήχανη Παλάβρα. -Σιγά μη μας πάρουν τον αέρα αυτοί οι Ευάεροι... Ευήλιοι... Ευρύχωροι... πώς στην οργή τους λένε! Δε θέλω ηττοπάθειες! Μπέρνη, έλα μαζί μου!

Η Μπέρνη την κοίταξε με έκπληξη. Πάντα εκτιμούσε τα γρήγορα αντανακλαστικά της και τη no shit no nonsense στάση της σε όλα, αλλά τώρα το μάτι της Παλ γυάλιζε κυριολεκτικά από δυναμισμό και αποφασιστικότητα. She is a lady on a mission, σκέφτηκε αυθόρμητα.
Η Παλάβρα την άρπαξε από τον καρπό, την τράβηξε βιαστικά μέσα στο μικρό καλύβι που είχαν στοιβαγμένα τα πράγματά τους -στολές, λάβαρα του Λεξιλογιακού, κιντλάκια, ταμπλετάκια, λαπτοπάκια, προσωπικά είδη, μασκότ, γούρια, καλλυντικά -you name it.
Κανείς εκτός από τις δυο τους δεν έμαθε ποτέ τι ακριβώς συνέβη εκείνο το τέταρτο-εικοσάλεπτο που λείψανε. Όμως, όταν ξαναβγήκαν, η Μπέρνι φαινόταν ήρεμη, γεμάτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση και -κυρίως- ανακούφιση επειδή οι αγαπημένοι της Λεξιλόγοι δεν κινδύνευαν πια. Κι αν η Παλάβρα ήταν λιγάκι αναψοκοκκινισμένη από την προσπάθεια, άξιζε τον κόπο. Ο λόγος φάνηκε ξεκάθαρα όταν η Μπέρνη ανασήκωσε το μακρύ, φαρδύ μπατζάκι της βαμβακερής φόρμας της και φάνηκε σε όλο του το μεγαλείο, με τα ροζουλιά μανό του και με τα όλα του...

Το έκτο δάχτυλο!

 

[Themis†]

Ωραίο, Μπέρνη! Βαθμολογείσαι με έξι στα έξι :up:
Να μην πω κιόλας ότι οι εραστές της αρχαίας τραγωδίας θα ριγήσουν με την από μηχανής Παλάβρα, όσο κι αν τα καρτεσιανά πνεύματα όλο και κάτι θα βρουν να μουρμουρίσουν για την ορθολογικότητα της εξήγησης της φωτογραφίας

 

[daeman]

...
Το έκτο δάχτυλο!

Μπράβο, Θέμη, μπράβο, Μπέρνη! Τα παίζετε στα δάχτυλα κι εμείς τα παίζουμε απ' τα γέλια. Δα-χτυ-λογια-κός*!

Για να βάλω κι εγώ ένα χεράκι, όρσε ορίστε το ανώτατο παράσημο των Ευάριθμων, η Εξαδάχτυλη Πλαμούτσα**!

* -λο- απολωλός λόγω απλολωλολογίας και χάριν ευφωνίας κατά την εκφοράν του συνθήματος· δέον ούτως παρλαπειπείν.

** όχι μόνο για την πατούσα αλλά και για την παλάμη, με επέκταση σε οτιδήποτε πλατύ κάνει πλατς. Λε-ξι-λογια-κώς.

 

[daeman]

...
– Ε λοιπόν, συνέχισε ατάραχα ο κόουτς, φαίνεται να έχουν κάποιο φετιχισμό με τα δάχτυλα. Ένα το κρατούμενο. Επίσης, μου φαίνεται ότι αποκρυπτογράφησα το σύστημα αρίθμησής τους. Γκαπ, γκαπγκούπ, γκαπαγκούπ, μπόινγκ, μπιζμπόινγκ, ουάουουουου. Δύο τα κρατούμενα.

– Άι μπεγκ γιορ πάρντον, γιαβρί μου; ψιθύρισε η Παλάβρα.

– Ένα, δύο, τρία, πολλά, πάρα πολλά, άπειρα.
...

Η ευαρίθμηση εποπτικά:

...
Ή μάλλον δεν θα έπρεπε να πω άπειρα, αλλά ζιλιονοτεραστιοθαυμασιότατα.
...

Χμμμ, σε αυτή την πρόταση διακρίνονται τα πρώτα σπέρματα ενός εύρωστου υπεραπειροστικού λογισμού:

Ευαριθμεστήθημεν.

 

[Themis†]

Φαίνεται ότι δεν έχω καμιά ελπίδα να πάψω να υποκύπτω στους πειρασμούς...

Γαβροβαζελικά μυστηριώδη

Απόσπασμα υποκλαπείσας ιδιωτικής συνομιλίας (που πολύ προβληματίζει τους ειδικούς της NSA)

​

Βασική βιβλιογραφία: Νήμα Έργα και ημέρες του Κώστα Καραμανλή Β', του ελάσσονος, ποστ 124 έως 134, ιδίως ποστ 132-134:

Ευχαριστώ, παιδιά! Και τα δύσκολα δεν θα είναι στο θρήσκευμα της μικρής, αλλά στην ομάδα της, Γαβρίνα, γαρ, εγώ, βάζελος ο μπαμπάς της. Αχχ...Δράματα οι μικτές οικογένειες!

Ε, τι... ουδέν δίλημμα: το παιδί ακολουθεί τη θρησκεία της μητέρας του. Τέλος!

Γαβρίνα και βάζελος βγάζουν, όπως όλοι ξέρουμε απ' την βιολογία, γαζέλα.

... Δεν είσαι στα καλά σου, νεαρέ. Εγεννήθης χθες και μου το παίζεις Γκιλγκαμές; Εδώ υπάρχουν αξίες, υπάρχουν οικογενειακές και λοιπές παραδόσεις, περιμένεις να σου τις παραδώσω ετοιμοπαράδοτες για το εκτελεστικό απόσπασμα; Να μη με λένε Συνεστραμμένη Όλιβερ αν δεν σου βγει ξινό. Βαζέλα η κόρη ΜΟΥ; Όχι, βουβουζέλα! Χα, χα! Τρελός παπάς σε βάφτισε! Με βαζελίνη δεν τηγανίζεις γάβρο, βρεεεε! Θα βγει απ’ το τηγάνι ο θρύλος και θα σου δαγκώσει την καρωτίδα. Όχι, παίζουμε! Και μη μου παριστάνεις τον ζόρικο... Όπα! Άντρακλας γαρ, δεν με φοβάσαι, ε; Μωρέ θα σου στείλω εγώ τα γαβρολεξιλογικά κομάντα και θα πεις τον δεσπότη Παναγιώτα μπιρμπιλομάτα. Και μη μου παίρνεις το συγκαταβατικό σου και μου καγχάζεις. Νομίζεις ότι από κάζιουαλτιζ θα τη βγάλεις καθαρή, έτσι; Φαντάζεσαι ότι θα ’ρθει ο Δόκτορας να σου απαγγείλει καμιά πολιτισμένη διατριβή, και σιγά τι πάθαμε. Ένα σου λέω και βάλ’ το καλά στο μυαλό σου: διοικητής του κομάντου είναι... Καλά, σε λυπάμαι να σου το πω... Όχι, όχι, δεν αξίζεις καμιά λύπηση... Η Μπέρνη βρε, η Μπέρ-νη! Χα! Κόψανε τα γάλατα, νεσπά; Μας έπεσε η μαγκιά στο πάτωμα και σούρνεται να βρει κρυψώνα. Κυρτώσανε οι στιβαροί ώμοι του βαζελιδίου... Καλά, καλά, μην κάνεις έτσι! Εντάξει, μην κλαις. Έλα ρε, μη μου φιλάς τα πόδια. Εντάξει, μωρέ, δεν θα πω τίποτα στη Μπέρνη. Σου ορκίζομαι, βρε χαζό, τί-πο-τα. Εντάξει σου λέω, εντάξει. Σιγά μωρέ, πες ότι μήποτε γενόμενον. Άκυρο, ανυπόστατο, εξοβελιστέο. Μια κουβέντα είπαμε, σιγά τ’ αυγά, τις αυγουλιέρες και τις ωοθήκες. Η γαζέλα μας να ’ναι καλά και θα τα βρούμε...

 

[daeman]

...
Ο Βάζελος ψυχομαχεί
κι η γης τονε τρομάσσει
κι η πλάκα τον ανατριχιά
πως θα τονε σκεπάσει
γιατί από κειά που κείτεται
λόγια αντρειωμένου λέει:

Να 'χεν η γης πατήματα
κι ο ουρανός μπενάλθια
να πάτουν τα πατήματα
να 'βαζα τα γκολάκια
να 'παιρνα το πρωτάθλημα
να στρο- ε να στρογγυλοκαθίσω
να δώσω σείσμα τ' ουρανού
γάβρο, ε γάβρο να τηγανίσω


Καβάλα πάει η Τηγανιά το Βάζελο στον Άδη
κι άλλους μαζί... Κλαίει, δέρνεται τ' ανθρώπινο κοπάδι
Και τους κρατεί στου διαιτητή δεμένους τα καπούλια
της λεβεντιάς τον άνεμο, της ομορφιάς την πούλια

Και σαν να μην τον πάτησε της Μπέρνης το ποδάρι
Δαεμάνος μόνο ατάραχα κοιτάει τον καβαλάρη
«Βάζελος είμαι, Μπέρνη μου, δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ' άγγιξες και δε μ' ένιωσες στα μαρμαρένια αλώνια;»

 

[drsiebenmal]

Σαρπράιζ: red and white gazelles

 

[daeman]

...
Colours I've none, dark or light, red, white or blue
Cold is my touch, freezing

Summoned by name - I am the overseer over you
Given this command to watch o'er our miserable sphere
Fallen from grace, called on to bring sun or rain
Occasional corn from my oversight grew

Fell with mine angels from a far better place
offering services for the saving of face

 

[oliver_twisted]

Μα, καλά, δεν είναι να σας αφήνουν χωρίς επίβλεψη, εσάς τους Λεξιλόγους! Ένα βράδυ έλειψα και το στρώσατε στη σύνθεση γαβροβαζελιάδας, και να οι μαντινάδες, και να οι γαζέλες οι ερυθρόλευκες! Μα ένα βράδυ να λείψω και να χάσω τα καλύτερα;; :clap: :clap: :clap: (φτιάξατε και το κέφι του άντρα μου που είχε πάει χτες να δει το το μπάσκετ με τη Μακάμπι και γύρισε στεναχωρημένος! )

 

[azimuthios]

Ωραία τα λέτε εδώ, αλλά επειδή κι εγώ μέσα στο ΟΑΚΑ ήμουν χθες, δεν τρώγεται με τίποτα η ομάδα φέτος...

 

[Hellegennes]

Φυσικά, αφού μία είναι η ομάδα.

 

[nickel]

Φυσικά, αφού μία είναι η ομάδα.

Αυτό πια, και σαν αστείο πείραγμα και σαν ένδειξη οπαδισμού και σαν θλιβερή περιγραφή του σημερινού ελληνικού ποδοσφαίρου, καλύτερα να μην το αναφέρουμε γιατί ακόμα και οι Ολυμπιακοί δεν αισθάνονται ευτυχείς όταν το ακούνε. Οι μη άρρωστοι, τουλάχιστον.

 

[Hellegennes]

Εγώ τυγχάνει να γνωρίζω αρκετούς ασθενείς. Αλλά χάριν ελπίδος θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι θλίβονται από την εικόνα.

 

[Themis†]

Λίγο μπαγιάτικο βέβαια, αλλά η μαγιά είχε μπει. Κι ενώ εγώ την παράτησα, εκείνη δεν έπαψε να φουσκώνει. Οπότε είπα κάποια στιγμή να τη φουρνίσω.

Πυρηνική Λεξιλογική​

[Βασική βιβλιογραφία: Νήμα "Η πολιτική, η γλώσσα, η Λεξιλογία, το 2014", ποστ #10 κεξ.]


Αν τυχόν σας μπλέξουν σε καμιά δημοσκόπηση και σας ρωτήσουν «Τι κοινό έχουν ο γιαρμάς και η Λεξιλογία», δεν θα έχετε κουκούτσι μυαλό αν δεν απαντήσετε ανεπιφύλακτα: «Τον πυρήνα». Αν περάσετε επίπεδο και σας ρωτήσουν «Ποιος από τους δύο πυρήνες είναι σκληρότερος», το πράγμα καταντάει λίγο πιο περίπλοκο, καθότι όποιος δοκίμασε να σπάσει κουκούτσι γιαρμά με τα δόντια του συνεισέφερε εκών-άκων στην ευημερία της συμπαθούς τάξης των οδοντιάτρων. Χρησιμοποιήστε την ύστατη καταφυγή του περιούσιου λαού: το προαιώνιο δαιμόνιο που ’χει η φυλή μας η μεγάλη που σαν αυτήν δεν είναι άλλη. Σοβαρά τώρα, αν ήταν σκληρότερο το κουκούτσι του γιαρμά θα σας ρωτούσαν;

Αν βέβαια είχατε πρόσβαση στις συναφείς διαρροές από τη μυστική ραβινική βιβλιοθήκη (της Ζυρίχης; της Γενεύης; της Λωζάνης; της Κοζάνης; θα σας γελάσω), δεν θα σας ετίθετο ζήτημα ούτε για ένα νανοδευτερόλεπτο. Ξέρω όμως ότι προς το παρόν τα ντοκουμέντα μελετώνται από την NSA και δεν προβλέπεται να δημοσιευθούν πριν από τον Όγδοο Παγκόσμιο Πόλεμο ή την κατ’ άλλο τρόπο εξόντωση του αχρείαστου πληθυσμού της οικουμένης (μη σας πω τώρα σε τι είναι αχρείαστος, γιατί θα με πείτε κομμουνιστή). Εγώ ωστόσο είμαι σε θέση να σας αποκαλύψω ότι ο πυρήνας της Λεξιλογίας είναι αρραγής, τύπου hard core, ενώ μπροστά του ο πυρήνας του γιαρμά είναι ραγής. Και μη με ζαλίζετε με λεξιδιφικές ερωτήσεις περί του ραγούς, γιατί αυτά είναι θέματα αρμοδιότητας Σαραντάκου. Τραβάτε ρωτήστε τον. Εγώ το μόνο που δύναμαι να είπω είναι ότι κόβω το «αρραγής» να διαθέτει εμπροσθογεμώς στερητικό «αρ-». Βγάλτε το και δείτε με τα ίδια σας τα μάτια τι μένει. Εγώ φταίω;

Δυστυχώς, οι παμπόνηροι ραβίνοι δεν είχαν την τάση να μας τα δίνουν έτοιμα στο πιάτο – οι βρωμοτσιφούτηδες – και το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι οι διαρρεύσασες πληροφορίες αποβαίνουν δυσερμηνεύτως γριφώδεις ή, κατ’ αποκλίνουσα ερμηνεία, γριφωδώς δυσερμήνευτες. Δυστυχώς μπις, ο κρυφίως αποσταλείς μυστικός πράκτωρ που θα εξιχνίαζε τα δυσεξιχνίαστα εξεμέτρησε όλως αιφνιδίως το ζην στον μάταιο τούτο κόσμο, και το μήνυμα που πρόλαβε ευσυνειδήτως να αφήσει προς διαφωτισμόν της οικουμένης δεν έχει μέχρι τούδε καταστεί δυνατόν να αποκρυπτογραφηθεί. Αλήθεια, τι να σημαίνει άραγε εκείνο το «ΑΡΓΚΧΧΧ»;

Έτσι, παραμένει στο σκότος η σύνθεση του λεξιλογικού Πυρήνα. Όπως με πληροφορεί η NSA, είναι αδύνατη μέχρι στιγμής η ταυτοποίηση προσώπων, αν και υπάρχει κάποια σκιαγράφηση χαρακτήρων και ρόλων. Ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή είναι, λένε, σαφώς καλύτερο από τα αααβάδιστα (γνώμη την οποία ουδόλως συμμερίζομαι αλλά ευσυνειδήτως μεταφέρω). Όμως, εδώ που τα λέμε, τι κατάλαβε κι ο Τζέιμς Μποντ που όλο κατατρόπωνε το SPECTRE κι όλο το έβλεπε να ξαναφυτρώνει μπροστά του σαν... – πώς λέμε σπόρος της Μονσάντο; καμία σχέση.

Σεμνύνομαι (με σεμνότητα, όχι με κομπορρημοσύνες και λοιπά καταδικαστέα) ότι είμαι σε θέση να σας γνωστοποιήσω τα μέχρι τούδε πορίσματα της NSA όσον αφορά τη σύνθεση του λεξιλογικού Πυρήνα. Ιδού λοιπόν, κυρίες και κύριοι, η σκιαγράφηση ορισμένων τουλάχιστον από τις σκοτεινές φυσιογνωμίες που κινούν τα νήματα κοτζάμ Λεξιλογίας μη ορρωδούσες προ ουδενός: επιβάλλοντας, καταστέλλοντας, χειραγωγώντας, στοχοποιώντας και, για να μην πολυλογούμε, επιδιώκοντας με άσβεστο πάθος να απλώσουν τη λεξικυριαρχία τους σε απαξάπασα την οικουμένη. Δυστυχώς όμως για την απειλούμενη ανθρωπότητα, τα στοιχεία της NSA μοιάζουν περισσότερο με κουίζ. Όλο ερωτήματα, κι από απαντήσεις μην είδατε τον Παναή.

Αλήθεια, ποιος μπορεί να είναι ο Μέγας Μάγιστρος και πώς συνέλαβε και υλοποίησε σε βάθος χρόνου το σχέδιο παγκόσμιας λεξικυριαρχίας; Γιατί άραγε ακόμα κι αυτός ο αρραγέστατος Πυρήνας κόντεψε να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη όταν κυκλοφόρησαν φήμες ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έβαλαν τσιπάκια σε όλα τα παϊδάκια για να τα παρακολουθούν σε όλα τους τα βηματάκια; Τι μπορεί να ώθησε ορισμένους πυρηνομετέχοντες να θεωρήσουν ότι κάποιες ανεύθυνες ακράτειες βάζουν σε κίνδυνο την ίδια τη μη ανιχνευσιμότητα (είτε λημματογραφηθεί στο «μη» είτε στο «ανιχνευσιμότητα») του Πυρήνα; Ποια είναι άραγε η Αρχιέρεια, γιατί έχει το προσωνύμιο «αυτόματος σταθεροποιητής» και τι την ώθησε να στηρίξει τον Μεγάλο Μάγιστρο στις δύσκολες στιγμές της όξυνσης των λεγόμενων Παϊδακικών επικαλούμενη (αν είναι δυνατόν!) τον Ραχμάνινοφ; Ποιος είναι ο Επτάσοφος και ποια η θρυλούμενη συμβολή του στην εκρηκτική αύξηση της λεξιλογικής διεπιστημονικότητας; Τι ρόλο παίζει ο μυστηριώδης Μηχανικός και ποιο υπόγειο νήμα συνδέει τη ρεαλιστική θετικοεπιστημονικότητα και την υπερρεαλιστική ζαζουλότητα; Αμ η μυριοποστογόνα Μάστιγα; Πώς κατορθώνει να παρέχει νομοτεχνική υποστήριξη και ταυτόχρονα να ειδικεύεται στην εκτέλεση των αντιφρονούντων; Και για τον Δαίμονα τι να πει κανείς; Είναι άραγε εκείνος που σπέρνει τις μαντινάδες σαν κουκιά; (Τί έχεις, Δαίμονα; Μαντινάδες σπέρνω). Βρίσκεται ακόμα μέσα στον Πυρήνα ή έχει εκπυρηνωθεί λόγω εμμονικής βαζελίτιδας; Και, μια που το έφερε η κουβέντα, ποιος ο ρόλος του Επτάσοφου στη δεύτερη μεγάλη πυρηνική κρίση, στα λεγόμενα Γαυροβαζελικά; Είναι τελικά γαύρος όπως ο Αχιλλέας στη μετάφραση των Καζαντζάκη-Κακριδή ή κρυπτοβαζελίζει επιζητώντας συμβιβασμούς και, ούτως ειπείν, arrangements; Τελικά, θα μπορούσε να υπάρξει ο Πυρήνας αν δεν υπήρχε η ΚΡΣΤΛ; Ξέρετε (ή μάλλον όχι, δεν ξέρετε, αφού όπως είπαμε οι ραβινογενευοκτλ. διαρροές παραμένουν αμερικανοσφράγιστες), εκείνη με την τάχα μου αγγελική μορφή που όμως στα δύσκολα μετατρέπεται σε σφυρίζον και αεροσκίζον μαστίγιο...

Φοβάμαι ότι μπορεί να απογοητευτείτε, κυρίες και κύριοι, από την προσεγγιστική προσέγγιση της NSA. Αν είναι να μπαίνουν παντού ερωτηματικά, το ξέρετε κι εσείς, θα μου πείτε. Ποιος λοιπόν θα σώσει την ανθρωπότητα από τα κοσμοκυριαρχικά σχέδια του Πυρήνα; Αν περιμένουμε από τον Τζειμς Μποντ, σωθήκαμε, αφού ο Σην/ Σιν/ Σων/ Σον Κόννερυ/ Κόνερι το έχει ρίξει στη γκάιντα και στις σκοτσέζικες φουστίτσες και οι διάδοχοί του αδελφοχολιγουντίζουν αγρίως. Τη νιώθω την απόγνωσή σας, τη συμμερίζομαι. Έφτασε άραγε το τέλος του πολιτισμού; Είναι γραφτό να πυρηνοποιηθεί η ανθρωπότητα; Ομολογουμένως, δεν φαίνεται καμιά αχτίδα ελπίδας από πουθενά. Αλλά...

Το καλύτερο σας το φύλαξα για το τέλος. Σαρπράιζ, σαρπράιζ! Εγώ ξέρω ποιοι είναι οι λεγάμενοι και θα τους ξεσκεπάσω. Urbi et orbi, όχι παίζουμε! Να πέσουν επιτέλους οι μάσκες! Οι σκοτεινοί νηματοκινούντες και νηματοελέγχοντες να βγουν επιτέλους από τα σκοτάδια και να υποστούν γκλασνοστικό δημοκρατικό έλεγχο! Ούτως ή άλλως, βρισκόμαστε στην εποχή που το μαχαίρι πάει κατευθείαν στο κόκαλο (γιατί από ψαχνό ξεμείναμε, αν δεν απατώμαι). Και μη δυσπιστείτε, άπιστοι Θωμάδες, ότι πώς είναι δυνατόν να γνωρίζω! Τόλμησα! Με προφανή κίνδυνο της ζωής μου γράφτηκα στη Λεξιλογία! Όου, γιες. Συννημάτισα, συν-ποστάρισα, συν-σχολίασα, συνέφαγα, συνήπια, συν-παϊδακίωσα, συμπεριδρόμιασα. Και θα τα πω όλα.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Μέγας Μάγιστρος είναι ο ...

ΑΡΓΚΧΧΧ

 

[Palavra]

Ενσταντανέ από μαζικές εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων