Δαι μουσικές (daeman's tunes)
- Thread starter daeman
- Start date
...
Hip Hip Chin Chin - Club des Belugas
Habana Twist
Backup. Whoa! Back up, back down: http://www.youtube.com/watch?v=ijVC9EGqLkQ
Hip Hip Chin Chin - Club des Belugas
Habana Twist
Backup. Whoa! Back up, back down: http://www.youtube.com/watch?v=ijVC9EGqLkQ
...
Μακρύς Χειμώνας - Χαΐνηδες
Στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Τραγούδι: Κωστής Αβυσσινός
Με τ' ουρανού τα ντέρτια κι αν πηγαίνω, μικρή, να μου συμπαθείς
σαν την παλιά παρέα συνεπαίρνει και πώς να την αρνηθείς
Θέλω να σου μιλήσω για χαμένες πατρίδες αλλοτινές
προτού γενούν κι εκείνες παραμύθια και θύμησες μακρινές
Πατρίδα αλαργινή
ρίχνει με το σταμνί
μακρύς χειμώνας
Σκέψου περβόλιν όμορφο κι ονειρεμένο τόπο
που η κάθε βιόλα μύριζε με το δικό της τρόπο
Φύσα, Βοριά, το Νότο κι ως το γλέντι μας έφταξ' ο στεναγμός
με δάκρυα γεμάτος είναι ο πρώτος μεγάλος μας ποταμός
Ανατολή και Δύση και μουρμούρι π' ακούγεται σαν λυγμός
άγιο αίμα έχει μες στα στήθια του ο άλλος μας ποταμός
Μιαν ανοιχτή πληγή
κάθε κομμάτι γη
όταν ξεχνιέται
Λίγο μεράκι της καρδιάς δώσε ν' αντέξει ακόμη
κι όλοι οι καιροί το δέρνουνε τούτο το σταυροδρόμι
Ώρες νεκρές σαπίζουν μες σε σπίτια που μοιάζουνε με κελιά
και μαγικές εικόνες μάς κλειδώσαν τη σκέψη και τη μιλιά
Φιδοσυρμός ο κόσμος και πηγαίνει, καλή μου, χωρίς σκοπό
φοβούμαι μη σε πάρει, άκουσέ με, μικρή μου, που σ’ αγαπώ
Ψεύτικοι οι θεοί
τα θαύματα
και οι γιορτές παζάρια
Πολύχρωμα, φανταχτερά, μα ψεύτικα ταξίδια
που δεν αλλάζουν τίποτα κι όλα απομένουν ίδια
Δε με τρομάζει ο χρόνος καβαλάρης, μικρή μου, κι ανέ περνά
μόνο σαν παίρνει φίλους την καρδιά μου ραΐζει και με γερνά
Όσα ζευγάρια μάτια έχω ζήσει και πια δεν ξαναθωρώ
τόσα ζωής κομμάτια έχω αφήσει στο δρόμο που προχωρώ
Το τέλος παγερό
μοιάζει με τον καιρό
η μοναξιά μας
Δεν είν' το δάκρυ το στερνό για κείνον που ποθαίνει
μα για θανάτους εκατό κρυφούς δικούς μας βγαίνει
Εγώ 'μαι ένας ξένος κι όσα αγάπησα κι έχουνε πια χαθεί
τα 'χω ακριβοφυλάξει στης καρδιάς μου τον τόπο τον πιο βαθύ
Το προσωπάκι γείρε κι αφουγκράσου στο στήθος μου μια καρδιά
με του Γενάρη μοιάζει την πιο άγρια και σκοτεινή βραδιά
Φύγε πριν πληγωθείς
μακριά μου να σωθείς
κι ας πονέσει
Θα πουν για με πως ήμουνα στο τέλος του χειμώνα
λουλούδι που δεν άντεξε στο γύρισμα του αιώνα
Μακρύς Χειμώνας - Χαΐνηδες
Στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Τραγούδι: Κωστής Αβυσσινός
Με τ' ουρανού τα ντέρτια κι αν πηγαίνω, μικρή, να μου συμπαθείς
σαν την παλιά παρέα συνεπαίρνει και πώς να την αρνηθείς
Θέλω να σου μιλήσω για χαμένες πατρίδες αλλοτινές
προτού γενούν κι εκείνες παραμύθια και θύμησες μακρινές
Πατρίδα αλαργινή
ρίχνει με το σταμνί
μακρύς χειμώνας
Σκέψου περβόλιν όμορφο κι ονειρεμένο τόπο
που η κάθε βιόλα μύριζε με το δικό της τρόπο
Φύσα, Βοριά, το Νότο κι ως το γλέντι μας έφταξ' ο στεναγμός
με δάκρυα γεμάτος είναι ο πρώτος μεγάλος μας ποταμός
Ανατολή και Δύση και μουρμούρι π' ακούγεται σαν λυγμός
άγιο αίμα έχει μες στα στήθια του ο άλλος μας ποταμός
Μιαν ανοιχτή πληγή
κάθε κομμάτι γη
όταν ξεχνιέται
Λίγο μεράκι της καρδιάς δώσε ν' αντέξει ακόμη
κι όλοι οι καιροί το δέρνουνε τούτο το σταυροδρόμι
Ώρες νεκρές σαπίζουν μες σε σπίτια που μοιάζουνε με κελιά
και μαγικές εικόνες μάς κλειδώσαν τη σκέψη και τη μιλιά
Φιδοσυρμός ο κόσμος και πηγαίνει, καλή μου, χωρίς σκοπό
φοβούμαι μη σε πάρει, άκουσέ με, μικρή μου, που σ’ αγαπώ
Ψεύτικοι οι θεοί
τα θαύματα
και οι γιορτές παζάρια
Πολύχρωμα, φανταχτερά, μα ψεύτικα ταξίδια
που δεν αλλάζουν τίποτα κι όλα απομένουν ίδια
Δε με τρομάζει ο χρόνος καβαλάρης, μικρή μου, κι ανέ περνά
μόνο σαν παίρνει φίλους την καρδιά μου ραΐζει και με γερνά
Όσα ζευγάρια μάτια έχω ζήσει και πια δεν ξαναθωρώ
τόσα ζωής κομμάτια έχω αφήσει στο δρόμο που προχωρώ
Το τέλος παγερό
μοιάζει με τον καιρό
η μοναξιά μας
Δεν είν' το δάκρυ το στερνό για κείνον που ποθαίνει
μα για θανάτους εκατό κρυφούς δικούς μας βγαίνει
Εγώ 'μαι ένας ξένος κι όσα αγάπησα κι έχουνε πια χαθεί
τα 'χω ακριβοφυλάξει στης καρδιάς μου τον τόπο τον πιο βαθύ
Το προσωπάκι γείρε κι αφουγκράσου στο στήθος μου μια καρδιά
με του Γενάρη μοιάζει την πιο άγρια και σκοτεινή βραδιά
Φύγε πριν πληγωθείς
μακριά μου να σωθείς
κι ας πονέσει
Θα πουν για με πως ήμουνα στο τέλος του χειμώνα
λουλούδι που δεν άντεξε στο γύρισμα του αιώνα
...
Το Κατερινιώ - Κάλλια Σπυριδάκη & Χαΐνηδες
Άσπρο σαν το χιόνι το Κατερινιώ
μύριζε λεμόνι, μόσκο στο σκολειό
Μαύρα τα μαλλιά τζη, δαχτυλιδωτά
θάλασσες τα μάτια τ' αμυγδαλωτά
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ' το χωριό
Ζήλεψεν η νύχτα τα σγουρά μαλλιά
που 'χανε κονέψει άστρα και πουλιά
Στ' άδικου τη χέρα ήδωσε βουλή
κι ήριξε στο χώμα τ' ακριβό κουρλί
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ' το χωριό
Νύχτες δίχως άστρα σαν τ' αερικό
φαίνει στ' αργαλειό τζη κόσμο μαγικό
Μάθαν το οι κυράδες και περάσανε
ονειροκεντίδια κι αγοράσανε
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ' το χωριό
Να 'χεις τα σπολλάτη, Κατερινιώ
Γελαστή να σύρεις πρώτη το χορό
Να 'ναι ονειρεμένα όσα σού αξιώ
Πλατιά η αγκαλιά σου σαν τον ουρανό[FONT=Georgia, Arial, sans-serif] [/FONT]
Το Κατερινιώ - Κάλλια Σπυριδάκη & Χαΐνηδες
Άσπρο σαν το χιόνι το Κατερινιώ
μύριζε λεμόνι, μόσκο στο σκολειό
Μαύρα τα μαλλιά τζη, δαχτυλιδωτά
θάλασσες τα μάτια τ' αμυγδαλωτά
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ' το χωριό
Ζήλεψεν η νύχτα τα σγουρά μαλλιά
που 'χανε κονέψει άστρα και πουλιά
Στ' άδικου τη χέρα ήδωσε βουλή
κι ήριξε στο χώμα τ' ακριβό κουρλί
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ' το χωριό
Νύχτες δίχως άστρα σαν τ' αερικό
φαίνει στ' αργαλειό τζη κόσμο μαγικό
Μάθαν το οι κυράδες και περάσανε
ονειροκεντίδια κι αγοράσανε
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ' το χωριό
Να 'χεις τα σπολλάτη, Κατερινιώ
Γελαστή να σύρεις πρώτη το χορό
Να 'ναι ονειρεμένα όσα σού αξιώ
Πλατιά η αγκαλιά σου σαν τον ουρανό[FONT=Georgia, Arial, sans-serif] [/FONT]
...
Από την κολομβιάνικη ταινία La Playa D.C. του Χουάν Αντρές Αράνγκο (επίσημη συμμετοχή της Κολομβίας για τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας του 2014, imdb, NYTimes, Latinos Post) που μου άρεσε, και η ταινία —ιδίως για πρωτόλειο— και η μουσική της.
Bambuco Viejo - Hugo Canderlario y Bahía
Vagabundo - Flaco Flow y Melanina
De dónde vengo yo - Chocquibtown
La Fuga - Jiggy Drama
Arrullo - María Mulata
συνεχίζεται...
Από την κολομβιάνικη ταινία La Playa D.C. του Χουάν Αντρές Αράνγκο (επίσημη συμμετοχή της Κολομβίας για τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας του 2014, imdb, NYTimes, Latinos Post) που μου άρεσε, και η ταινία —ιδίως για πρωτόλειο— και η μουσική της.
Bambuco Viejo - Hugo Canderlario y Bahía
Vagabundo - Flaco Flow y Melanina
De dónde vengo yo - Chocquibtown
La Fuga - Jiggy Drama
Arrullo - María Mulata
συνεχίζεται...
...
Άλλο ένα αντίο στον Λου Ριντ, με τον δίσκο που ο ίδιος μαζί με τον Τζον Κέιλ αφιέρωσαν στη μνήμη του Άντι Γουόρχολ το 1987 — ένα έργο που τους συμφιλίωσε μουσικά μετά από μια εικοσαετία χώρια. Τόσα χρόνια δεν ήθελαν ούτε ζωγραφιστό να δουν ο ένας τον άλλον, όμως στην κηδεία του Ντρέλα (= Dracula + Cinderella) ξαναμίλησαν.
Songs for Drella (1990) - Lou Reed & John Cale
John Cale – vocals, keyboards, viola / Lou Reed – vocals, guitar
1. Smalltown / 2. Open House 2:04 / 3. Style It Takes 6:21 / 4. Work 9:16 / 5. Trouble with Classicists 11:53
6. Starlight 15:35 / 7. Faces and Names 19:03 / 8. Images 23:15 / 9. Slip Away (A Warning) 26:46 / 10. It Wasn't Me 29:51
11. I Believe 33:21 / 12. Nobody But You 36:39 / 13. A Dream 40:25 / 14. Forever Changed 46:58 / 15. Hello It's Me 51:50
John Cale, the co-founder of The Velvet Underground, left the group in 1968 after tensions between himself and Lou Reed became intolerable; neither had much charitable to say about one other after that, and they seemed to share only one significant area of agreement -- they both maintained a great respect and admiration for Andy Warhol, the artist whose patronage of the group helped them reach their first significant audience. So it was fitting that after Warhol's death in 1987, Reed and Cale began working together for the first time since White Light/White Heat on a cycle of songs about the artist's life and times. Starkly constructed around Cale's keyboards, Reed's guitar, and their voices, Songs for Drella is a performance piece about Andy Warhol, his rise to fame, and his troubled years in the limelight. Reed and Cale take turns on vocals, sometimes singing as the character of Andy and elsewhere offering their observations on the man they knew. On a roll after New York, Reed's songs are strong and pithy, and display a great feel for the character of Andy, and while Cale brought fewer tunes to the table, they're all superb, especially "Style It Takes" and "A Dream," a spoken word piece inspired by Warhol's posthumously published diaries. If Songs for Drella seems modest from a musical standpoint, it's likely neither Reed nor Cale wanted the music to distract from their story, and here they paint a portrait of Warhol that has far more depth and poignancy than his public image would have led one to expect. It's a moving and deeply felt tribute to a misunderstood man, and it's a pleasure to hear these two comrades-in-arms working together again, even if their renewed collaboration was destined to be short-lived.
~Mark Deming, allmusic
John Cale on Lou Reed's death: "The world has lost a fine songwriter and poet. I’ve lost my ‘school-yard buddy'."
Άλλο ένα αντίο στον Λου Ριντ, με τον δίσκο που ο ίδιος μαζί με τον Τζον Κέιλ αφιέρωσαν στη μνήμη του Άντι Γουόρχολ το 1987 — ένα έργο που τους συμφιλίωσε μουσικά μετά από μια εικοσαετία χώρια. Τόσα χρόνια δεν ήθελαν ούτε ζωγραφιστό να δουν ο ένας τον άλλον, όμως στην κηδεία του Ντρέλα (= Dracula + Cinderella) ξαναμίλησαν.
Songs for Drella (1990) - Lou Reed & John Cale
John Cale – vocals, keyboards, viola / Lou Reed – vocals, guitar
1. Smalltown / 2. Open House 2:04 / 3. Style It Takes 6:21 / 4. Work 9:16 / 5. Trouble with Classicists 11:53
6. Starlight 15:35 / 7. Faces and Names 19:03 / 8. Images 23:15 / 9. Slip Away (A Warning) 26:46 / 10. It Wasn't Me 29:51
11. I Believe 33:21 / 12. Nobody But You 36:39 / 13. A Dream 40:25 / 14. Forever Changed 46:58 / 15. Hello It's Me 51:50
John Cale, the co-founder of The Velvet Underground, left the group in 1968 after tensions between himself and Lou Reed became intolerable; neither had much charitable to say about one other after that, and they seemed to share only one significant area of agreement -- they both maintained a great respect and admiration for Andy Warhol, the artist whose patronage of the group helped them reach their first significant audience. So it was fitting that after Warhol's death in 1987, Reed and Cale began working together for the first time since White Light/White Heat on a cycle of songs about the artist's life and times. Starkly constructed around Cale's keyboards, Reed's guitar, and their voices, Songs for Drella is a performance piece about Andy Warhol, his rise to fame, and his troubled years in the limelight. Reed and Cale take turns on vocals, sometimes singing as the character of Andy and elsewhere offering their observations on the man they knew. On a roll after New York, Reed's songs are strong and pithy, and display a great feel for the character of Andy, and while Cale brought fewer tunes to the table, they're all superb, especially "Style It Takes" and "A Dream," a spoken word piece inspired by Warhol's posthumously published diaries. If Songs for Drella seems modest from a musical standpoint, it's likely neither Reed nor Cale wanted the music to distract from their story, and here they paint a portrait of Warhol that has far more depth and poignancy than his public image would have led one to expect. It's a moving and deeply felt tribute to a misunderstood man, and it's a pleasure to hear these two comrades-in-arms working together again, even if their renewed collaboration was destined to be short-lived.
~Mark Deming, allmusic
John Cale on Lou Reed's death: "The world has lost a fine songwriter and poet. I’ve lost my ‘school-yard buddy'."
