Διαβάζοντας πριν μερικούς μήνες το πολύ πολύ ωραίο ποστ της Κρουστάλλως για το bodymaster, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα διαβάσει το The Valley of Fear. Το κατέβασα λοιπόν από το Project Gutenberg και νοστάλγησα τόσο τον Σέρλοκ που κατέβασα και όλα τα άλλα σετ με τις περιπέτειές του και τις ξαναδιάβασα το καλοκαίρι μονορρούφι.
Δεν ξέρω αν έχετε εικόνα, αλλά κάποια στιγμή ο Σερ Άρθουρ σκότωσε τον Σέρλοκ στα τέλη του 19ου αιώνα επειδή ήθελε να δοκιμάσει να γράψει κι άλλα πράγματα και πίστευε πως ο ήρωάς του τον αποσπούσε. Φεύ, άλλαι μεν βουλαί συγγραφέων, άλλα δε λαός κελεύει: οι αναγνώστες του στεναχωρήθηκαν τόσο πολύ, τον κατέκλυσαν με τόσα γράμματα, ώστε στις αρχές του 20ου αιώνα αποφάσισε να τον ξαναζωντανέψει.
Η ιστορία στην οποία ο Χολμς ξαναβλέπει τον Γουάτσον είναι αυτή: The Adventure of the Empty House. Με δυο λόγια, εμφανίζεται μπροστά στον Γουάτσον, εκείνος ζαλίζεται και τα χάνει, και όταν συνέρχεται ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Πόσο το διασκέδασα, δεν λέγεται! Ο φίλος σου έχει πεθάνει με δραματικό τρόπο, σου λείπει πολύ, τον βλέπεις ξαφνικά μπροστά σου, εντάξει, τα χάνεις λίγο, αλλά ούτε τον αγκαλιάζεις, ούτε γελάς, ούτε βάζεις τις φωνές, παρά μόνο κάθεσαι στη θέση σου, τον κοιτάς και λες: My dear chap, I'm overjoyed to see you. Χωρίς θαυμαστικό
Τώρα θα 'ρθει ο Δαιμάνος να βάλει αυτό το καρεδάκι από τον Αστερίξ στους Βρετανούς με τη χειραψία...
Δεν ξέρω αν έχετε εικόνα, αλλά κάποια στιγμή ο Σερ Άρθουρ σκότωσε τον Σέρλοκ στα τέλη του 19ου αιώνα επειδή ήθελε να δοκιμάσει να γράψει κι άλλα πράγματα και πίστευε πως ο ήρωάς του τον αποσπούσε. Φεύ, άλλαι μεν βουλαί συγγραφέων, άλλα δε λαός κελεύει: οι αναγνώστες του στεναχωρήθηκαν τόσο πολύ, τον κατέκλυσαν με τόσα γράμματα, ώστε στις αρχές του 20ου αιώνα αποφάσισε να τον ξαναζωντανέψει.
Η ιστορία στην οποία ο Χολμς ξαναβλέπει τον Γουάτσον είναι αυτή: The Adventure of the Empty House. Με δυο λόγια, εμφανίζεται μπροστά στον Γουάτσον, εκείνος ζαλίζεται και τα χάνει, και όταν συνέρχεται ακολουθεί ο εξής διάλογος:
"Holmes!" I cried. "Is it really you? Can it indeed be that you are alive? Is it possible that you succeeded in climbing out of that awful abyss?"
"Wait a moment," said he. "Are you sure that you are really fit to discuss things? I have given you a serious shock by my unnecessarily dramatic reappearance."
"I am all right, but indeed, Holmes, I can hardly believe my eyes. Good heavens! to think that you—you of all men—should be standing in my study." Again I gripped him by the sleeve, and felt the thin, sinewy arm beneath it. "Well, you're not a spirit anyhow," said I. "My dear chap, I'm overjoyed to see you. Sit down, and tell me how you came alive out of that dreadful chasm."
"Wait a moment," said he. "Are you sure that you are really fit to discuss things? I have given you a serious shock by my unnecessarily dramatic reappearance."
"I am all right, but indeed, Holmes, I can hardly believe my eyes. Good heavens! to think that you—you of all men—should be standing in my study." Again I gripped him by the sleeve, and felt the thin, sinewy arm beneath it. "Well, you're not a spirit anyhow," said I. "My dear chap, I'm overjoyed to see you. Sit down, and tell me how you came alive out of that dreadful chasm."
Πόσο το διασκέδασα, δεν λέγεται! Ο φίλος σου έχει πεθάνει με δραματικό τρόπο, σου λείπει πολύ, τον βλέπεις ξαφνικά μπροστά σου, εντάξει, τα χάνεις λίγο, αλλά ούτε τον αγκαλιάζεις, ούτε γελάς, ούτε βάζεις τις φωνές, παρά μόνο κάθεσαι στη θέση σου, τον κοιτάς και λες: My dear chap, I'm overjoyed to see you. Χωρίς θαυμαστικό
Τώρα θα 'ρθει ο Δαιμάνος να βάλει αυτό το καρεδάκι από τον Αστερίξ στους Βρετανούς με τη χειραψία...
