Τονιζόμενες προσωπικές αντωνυμίες

[drsiebenmal]

Φυσικά· άλλωστε, υπάρχουν και άλλες εκφορές του λόγου με κατάλληλη στίξη στον γραπτό, π.χ.:

Τα παιδιά... μας λένε πάντα την αλήθεια.
Τα παιδιά. Μας λένε πάντα την αλήθεια.
Τα παιδιά —μας λένε πάντα την αλήθεια.
Τα παιδιά! Μας λένε πάντα την αλήθεια.
Τα παιδιά; Μας λένε πάντα την αλήθεια.

(Όλα εκτός από το κόμμα, δηλαδή...)

 

[nickel]

Το κόμμα στο (γ) δεν περιγράφει σταμάτημα στην εκφορά, διότι συνήθως δεν έχουμε εκεί σταμάτημα στην εκφορά. Επιδιώκει να χωρίσει την αντωνυμία από τα παιδιά, αλλά δεν είναι τρόπος αυτός. Αν θέλαμε να παίξουμε με σημαδάκια, θα παίζαμε με παύλες (Τα παιδιά-μας λένε, Τα παιδιά μας-λένε).

 

[drsiebenmal]

Σωστό κι αυτό --αλλά γιατί να θέλεις να χωρίσεις την αντωνυμία αφού χωρίζεται επαρκώς από τον τονισμό της ή μη; (Ρητορική είναι η ερώτηση...)

Edit: ΟΚ, σκέφτηκα έναν λόγο. Είναι σε τίτλο, με κεφαλαία. Αλλά και στην περίπτωση αυτή νομίζω ότι είναι προτιμότερο να τονιστούν τα κεφαλαία (μπορώ να σκεφτώ διάφορες περιπτώσεις τίτλων όπου θα πρέπει να τονιστούν τα κεφαλαία).

 

[nickel]

Η πρόταση για την παύλα που κολλάει το εγκλιτικό είναι παλιά. Δεν προβλέπει να μπαίνει και παύλα στην προσωπική αντωνυμία γιατί θα είχε σαν αποτέλεσμα να γράφουμε «Μου-το είπε» και άλλα τέτοια τερατώδη.

 

[Hellegennes]

Επανάληψη (τα έχουμε πει και σε άλλα νήματα, αλλά δεν θυμάμαι ποια):

α. Τα παιδιά μας λένε πάντα την αλήθεια.
β. Τα παιδιά μάς λένε πάντα την αλήθεια.
γ. Τα παιδιά, μας λένε πάντα την αλήθεια.

Σημασίες

α. Τα παιδιά μας λένε πάντα την αλήθεια.
Τα δικά μας παιδιά δεν λένε ποτέ ψέματα.

β. Τα παιδιά μάς λένε πάντα την αλήθεια.
Τα παιδιά όλου του κόσμου λένε πάντα την αλήθεια (σε εμάς). (Όπως λέμε «Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια».)

γ. Τα παιδιά, μας λένε πάντα την αλήθεια.
Αυτό αντί για το (β) είναι πάντα λάθος.

Πίσω από την περίπτωση (β) δεν είναι ανάγκη να κρύβονται τα παιδιά όλου του κόσμου, μπορεί να είναι τα δικά μας παιδιά και πάλι. Θα έλεγε κανείς ότι σ' αυτήν την περίπτωση θέλουμε μια περίπτωση (δ), όπου θα έχουμε "τα παιδιά μας μάς λένε πάντα την αλήθεια" και όπου οι απόψεις διίστανται για το αν χρειάζεται ο τόνος στο δεύτερο "μας". Ωστόσο, πολλές φορές, για συντομία, ή για να αποφύγουμε την επανάληψη λέξης, λέμε/γράφουμε μόνο το πρώτο "μας". Απλά εκεί απαιτείται να είναι σαφές από τα προλεγόμενα ότι πρόκειται για τα δικά μας παιδιά. Να σημειώσουμε ότι στις προτάσεις (α) και (β) αυτός ο τόνος παίζει σπουδαιότερο διαχωριστικό ρόλο, γιατί στην (α) εννοείται ότι τα δικά μας παιδιά λένε πάντα την αλήθεια σε όλους, ενώ στην δεύτερη εννοείται ότι την λένε σε εμάς, χωρίς να διευκρινίζεται αν γενικά τα παιδιά είναι ειλικρινή, εκτός από την περίπτωση αυτό το "μας" να περιλαμβάνει όλο το ανθρώπινο γένος.

 

[Hellegennes]

Σωστό κι αυτό --αλλά γιατί να θέλεις να χωρίσεις την αντωνυμία αφού χωρίζεται επαρκώς από τον τονισμό της ή μη; (Ρητορική είναι η ερώτηση...)

Edit: ΟΚ, σκέφτηκα έναν λόγο. Είναι σε τίτλο, με κεφαλαία. Αλλά και στην περίπτωση αυτή νομίζω ότι είναι προτιμότερο να τονιστούν τα κεφαλαία (μπορώ να σκεφτώ διάφορες περιπτώσεις τίτλων όπου θα πρέπει να τονιστούν τα κεφαλαία).

Υπάρχει και η περίπτωση να είναι κείμενο κόμικς, όπου έχουμε πάντα κεφαλαία. Σχεδόν πάντα το συγκείμενο διαλύει κάθε αμφιβολία για την σημασία της πρότασης. Βασικά το πρόβλημα μπορεί να υπάρχει μόνο σε αποσπασματικές φράσεις. Η παύλα είναι μια λύση που θα μπορούσε να υιοθετηθεί στην περίπτωση που καταργηθεί το μονοτονικό, αν και όπως είπα δεν βλέπω κανέναν ιδιαίτερο λόγο, απ' την στιγμή που λειτουργεί μια χαρά στα κόμικς. Εκτός από την παύλα, υπάρχουν κι άλλα σύμβολα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.

 

[colurosa]

Ο πατέρας τούς έντυσε, τούς τάισε...
..από τον νου να τού το ζητήσει.
.. δώσ’ τού το πίσω.

Καλή σας μέρα και καλό Σαββατοκύριακο.
Θα ήθελα την άποψή σας. Είναι σωστός ο τονισμός ή όχι;

 

[nickel]

Καλημέρες

Ο πατέρας τούς έντυσε, τούς τάισε... : Έτσι είναι καλό. Στο δεύτερο τούς ο τόνος δεν είναι απαραίτητος, αλλά τον ζητάει η ισορροπία του σύμπαντος.

..από τον νου να του το ζητήσει : Δεν χρειάζεται τόνος.

... δώσ’ του το πίσω : Εδώ απαγορεύεται δια ροπάλου.

 

[colurosa]

Σε ευχαριστώ πολύ, Nickel!

 

[Zazula]

Ο πατέρας τούς έντυσε, τούς τάισε... : Έτσι είναι καλό. Στο δεύτερο τούς ο τόνος δεν είναι απαραίτητος, αλλά τον ζητάει η ισορροπία του σύμπαντος.

Στο δεύτερο, λοιπόν, ο επιμελητής θα σε διόρθωνε. :)

 

[nickel]

Στο δεύτερο, λοιπόν, ο επιμελητής θα σε διόρθωνε. :)

Οι επιμελητές, όταν υπάρχουν, με διορθώνουν σε διάφορα, αλλά εγώ τους συγχωρώ, γιατί δεν έχω απαίτηση να αντιλαμβάνονται και τις ισορροπίες του σύμπαντος.