metafrasi banner

bodymaster

crystal

Moderator
Διάβαζα ξανά το The Valley of Fear του Κόναν Ντόιλ. Είναι μια από τις δύο μεγάλες ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς με τόσο έντονο το στοιχείο του εγκιβωτισμού, και συγκεκριμένα με αναδρομή που εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ (η άλλη είναι το A Study in Scarlet, με τη σέχτα της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών στη Γιούτα).

Στο Valley of Fear η αναδρομή μάς οδηγεί στη φανταστική Vermissa Valley και στο φαινομενικά αθώο Ancient Order of Freemen, που κλείνει στους κόλπους του μια εγκληματική συμμορία – τους Scowrers. Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ καταφτάνει ως νέο μέλος, με ψεύτικες συστάσεις από τη στοά του Σικάγου, και στόχο να ξεσκεπάσει τους ενόχους και να τους οδηγήσει στη φυλακή. Ο Ντόιλ καθιστά σαφές από την αρχή ότι η μητρική ένωση δεν είναι υπεύθυνη για την κατάχρηση εξουσίας που γίνεται κατά τόπους από τα μέλη της, καθώς, όπως δηλώνει ο νεοφερμένος, “What's amiss with the Order? It's for charity and good-fellowship. [...] You’ll find it through the length and breadth of the States, but always as an innocent one”. Στη Vermissa Valley οι Scowrers είναι υπεύθυνοι για φόνους και εκφοβισμούς, με την επιρροή τους να επεκτείνεται και στις γειτονικές πόλεις, όπου δρουν αντίστοιχες ομάδες που αλληλοεξυπηρετούνται.

Η τοπική δομή του Τάγματος δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη: ένας αρχηγός κι από κάτω τα μέλη. Ο αρχηγός αναφέρεται στο πρωτότυπο ως bodymaster κι η λέξη μου κίνησε το ενδιαφέρον. Έκανα λοιπόν μια μικρή έρευνα.

Αρχικά, η λέξη δεν υπάρχει στο έντυπο Oxford. Το Wiktionary δίνει “The president of a local chapter of freemasons”, κι ενώ ο ορισμός των freemasons στο ίδιο το Wiktionary παραπέμπει (α) στους ελευθεροτέκτονες και (β) σε περιπλανόμενους χτίστες του Μεσαίωνα, τα δύο παραθέματα του όρου παραπέμπουν αφενός στο ίδιο το Valley of Fear και αφετέρου στους Molly Maguires. Molly Maguires; Ποιοι είναι αυτοί;

Η Wikipedia λέει:

The Molly Maguires was a 19th century secret society of mainly Irish and Irish-American coal miners. Many historians believe the "Mollies" were present in the anthracite coal fields of Pennsylvania in the United States between the time of the American Civil War until a series of sensational arrests and trials from 1876−78. Members of the "Mollies" were accused of murder, arson, kidnapping and other crimes, in part based on allegations by Franklin B. Gowen and the testimony of a Pinkerton detective, James McParland (also known as James McParlan), a native of County Armagh, Ireland).

Κουβέντα όμως για τους bodymasters. Ψάχνοντας κι άλλο για τους Molly Maguires, έπεσα εδώ:

Each county was governed by a bodymaster who recruited members and gave out orders to commit crimes. These bodymasters were usually ex-miners who now worked as saloon keepers.

Κι από εδώ:

No one stood in graver danger than mine superintendents and bosses. If one were to seriously cross a Molly "body-master" (or secretary), his life -according to historian Cleveland Moffett- "was as good as forfeited." Often, the soon-to-be victim would receive a "coffin notice," a written warning depicting a coffin. The Mollys developed a system of reciprocity for their violence. Typically, the body-master of one "district" would ask the body-master of a nearby district to send a team of men over to carry out the murder. (The reciprocal system was designed to make identification of the perpetrators less likely.) After successful completion of a violent mission, assassins usually received a small monetary reward and were treated to a drunken revel.

Οι πληροφορίες για τους Molly Maguires αντιστοιχούν απόλυτα με τις περιγραφές του Ντόιλ για τους φανταστικούς Scowrers της Vermissa Valley κι η ιστορία αρχίζει να μοιάζει αληθινή. Πού ακριβώς τοποθετείται λοιπόν η Vermissa Valley στον πραγματικό κόσμο και ποια ήταν τα υπαρκτά πρόσωπα;

Ένας από τους παραπάνω συνδέσμους που αφηγείται το χρονικό της δίκης των Molly Maguires, δίνει σαν αρχηγό τον "Black Jack" Kehoe, που έζησε στο Girardville της Πενσιλβάνια:

kehoe280.JPG

Και η Wikipedia λέει:

Another famous citizen was John "Black Jack" Kehoe, the high constable of Girardville during the 1870s, whose charismatic leadership in the fight for labor rights by the coal miners of the period earned him a place in local, state, national and world history. Jack Kehoe was a member of the Ancient Order of Hibernians and several divisions of the AOH now proudly bear his name. Kehoe has gone down in history as a member of the Molly Maguires, a group of Irish immigrants who allegedly committed acts against the mine and railroad owners for their own gains and was hung along with 19 other alleged Molly Maguires in a series of trials. These hangings are popularly known as "The Day of the Rope".

Από τον ίδιο σύνδεσμο (αλλά κι από το παράθεμα της Wikipedia πιο πάνω), ο ντετέκτιβ που ξεδιάλυνε την υπόθεση και οδήγησε τους Molly Maguires στη δικαιοσύνη ήταν ο James McParlan, που εμφανίστηκε στην Πενσιλβάνια με το όνομα James McKenna.

mcparlan2.jpg

Όπως θα έχετε ήδη καταλάβει από τα παραπάνω παραθέματα, οι ιστορικοί ακόμα διαφωνούν για την ύπαρξη και τη δράση των Molly Maguires:

A legitimate self-help organization for Irish immigrants existed in the form of the Ancient Order of Hibernians (AOH), but it is generally accepted that the Mollies existed as a secret organization in Pennsylvania, and used the AOH as a "front". However, Joseph Rayback's 1966 volume, A History of American Labor, claims the "identity of the Molly Maguires has never been proved".

Authors who accept the existence of the Mollies as a violent and destructive group acknowledge a significant scholarship that questions the entire history. In The Pinkerton Story, authors James D. Horan and Howard Swiggett write sympathetically about the detective agency and its mission to bring the Mollies to justice. Yet they observe:
"The difficulty of achieving strict and fair accuracy in relation to the Mollie Maguires is very great. Sensible men have held there never even was such an organization... We do believe, however, that members of a secret organization, bound to each other by oath, used the facilities and personnel of the organization to carry out personal vendettas..."
Such disagreements during a period when "labor was at war with capital, Democrat with Republican, Protestant with Catholic, and immigrant with native" notwithstanding, the prevailing view is that the Maguires did exist and were affiliated with the AOH.


Και από το άρθρο για το Valley of Fear:

The history of the people alleged to be "Molly Maguires" reflects a bias of Doyle's time against them as many scholarly works, and other evidence including oral histories for the anthracite mine region of Pennsylvania have documented. The existence of the Molly Maguires itself is disputed by historians; the view that the alleged Mollies in Pennsylvania were victims in a labor war, that they were framed and subsequently executed because of their union activities, has gained momentum since Doyle's time.

The alleged Molly leader, John Kehoe, was posthumously pardoned by Pennsylvania Governor Milton Shapp on the recommendation of the Pennsylvania Board of Pardons after it investigated the trial of the alleged Mollies executed in the 1870s. Shapp called the executed men "martyrs of the labor movement" for the grave miscarriage of justice done to Kehoe and the other men hanged on the hearsay evidence of Pinkerton agent James McParland. When McParland used tactics similar to those he employed against the Pennsylvania miners on miners in the West, Clarence Darrow successfully defended the western miners and exposed much of the hearsay evidence and fabrications used to indict the miners there.


Η ταινία Molly Maguires του 1970 γυρίστηκε στο Eckley Miners' Village της Πενσιλβάνια:

Eckley 1998-Oct03.jpg

(η φωτογραφία από εδώ, με πολλές ακόμα ενδιαφέρουσες)

Και το Girardville το 1894:

1-2-FAC-25-ExplorePAHistory-a0k2r9-a_349.jpg

(η φωτογραφία από εδώ)

Πίσω στη λέξη, αναρωτιόμουν ποια θα είναι η σωστή απόδοση. Δεν έχω κανένα βιβλίο του Ντόιλ στα ελληνικά, οπότε ξεκίνησα να ψάχνω στο ίντερνετ με την ελπίδα να βρω κάτι. Tα 24 γράμματα έχουν αναρτήσει μια ελληνική μετάφραση (Digital Press Translation 2011, ο μεταφραστής εμφανίζεται με το ψευδώνυμο Mortal) που έχει επιλέξει τον όρο "Σωματάρχης". Θα με ενδιέφερε όμως να μάθω τι κυκλοφορεί στις έντυπες μεταφράσεις.
 

nickel

Administrator
Staff member
Βλέπω ότι ο βαθμός τού bodymaster εμφανίζεται μόνο στις τάξεις του Αρχαίου Τάγματος των Ιβερνίων (AOH). Αυτοί έχουν bodymaster (που είναι ο senior officer), γραμματέα και ταμία σε κάθε lodge (τοπικό παράρτημα ή στοά).

http://books.google.gr/books?id=6AxEiRiWMeoC&pg=PA120#v=onepage&q&f=false

Έτσι, ο ρόλος του είναι περισσότερο του παραρτηματάρχη (τοπάρχη, ομαδάρχη) παρά του σωματάρχη, μια και σώμα σε στρατιωτικές κατατάξεις είναι συνήθως πολύ ψηλά στην ιεραρχία.
http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/search.html?lq=σωματάρχης&dq=

Το master, από την άλλη, είναι και ο ανώτερος βαθμός στην ιεραρχία των Μασόνων. Εκεί, περιέργως, αποδίδεται ως διδάσκαλος — κι ας ξεκίνησαν σαν μάστορες.

Καλά ξεμπερδέματα. Θα 'θελα κι εγώ να δω πώς απέδωσαν τον όρο.

Ευχαριστούμε και για τον Ντόιλ. Θα επανέλθω με ράμματα για τη γούνα του.
 

mortal

New member
Καλημέρα παιδιά. :)

Crystal, το απέδωσα περισσότερο όπως το ένοιωσα διαβάζοντας την ιστορία, αλλά σίγουρα τις είχα τις ενστάσεις μου. Όταν επιμεληθώ ξανά τα βιβλία γιατί έχουν ακόμη λάθη [αν το πρόσεξες] ίσως να το ψάξω περισσότερα. Απλά επειδή τα παίδεψα του βιβλία του Doyle [καθαρά προσωπική δουλειά με ό,τι καλό ή και κακό μπορεί να σημαίνει] προσπαθούσα να τα προχωρώ πιο γρήγορα οπότε χρησιμοποιούσα όρους που δεν με ξένιζαν πάρα πολύ.

Yeap, αυτός ο Mortal είμαι και ο ίδιος του Translatum για όσους ήταν ή είναι ακόμη μέλη [πριν από κάποια χρόνια ωστόσο].

[off-topic]
Αν υπάρχουν παράπονα ή ενστάσεις για χοντράδες μου στείλτε email ελεύθερα, μιας και θέλω αυτή η προσπάθεια να είναι διαθέσιμη και ποιότικη [στα όρια μου δλδ] προς όλους. :)
[/off-topic]

Nickel Δροσιά... δίπλα στη Χαλκίδα δλδ??
 

nickel

Administrator
Staff member
Καλώς τονε, καλημέρα.

Κατέβασα το PDF σου, που είναι ένα όμορφο A4. Θα έπρεπε σιγά σιγά να στήνονται οι ψηφιακές εκδόσεις και σε μεγέθη Kindle (παρέχω τεχνικές πληροφορίες αν είναι απαραίτητο). Πόσα πια να διαβάσουμε στην οθόνη του υπολογιστή;

Απορία: για την περίφημη Κοιλάδα βλέπω στη biblionet ότι κυκλοφορούν τουλάχιστον τέσσερις μεταφράσεις. Αν αποφάσιζα να μεταφράσω το πολυμεταφρασμένο, θα διάβαζα και τις τέσσερις μεταφράσεις αφού θα είχα κάνει τη δική μου. Διαφορετικό ζήτημα είναι και το τι θα έκανα μετά. Εσύ ποια σχέση αποφάσισες να έχεις με τις άλλες προσπάθειες;
 
Σχετικό/άσχετο: από το Ashes to Ashes έμαθα ότι οι μασόνοι αποκαλούνται και "the funny handshake brigade" :-)
 

Zazula

Administrator
Staff member
Σχετικό/άσχετο: από το Ashes to Ashes έμαθα ότι οι μασόνοι αποκαλούνται και "the funny handshake brigade" :-)
Μήπως χρειάζεται ένα ενωτικό: "the funny-handshake brigade";
 

nickel

Administrator
Staff member
Μήπως χρειάζεται ένα ενωτικό: "the funny-handshake brigade";

Πάντα! (Συμφώνησε ο τύπος που αν δεν ήταν το κομματόσκυλο θα ήταν ο ενωτικάρχης της παρέας.)
 

Earion

Moderator
Staff member
Δροσιά... δίπλα στη Χαλκίδα δηλαδή;

Η σημερινή Δροσιά (παλαιότερα Χάλια) στο δρόμο προς τη Χαλκίδα δεν είναι η πιο γνωστή. Πολύ πιο γνωστή είναι η Δροσιά (πρώην Ρωσσοχώρι) της Ανατολικής Αττικής, δίπλα στον Άγιο Στέφανο (πρώην Μπογιάτι).

παρατήρησε ο τύπος που, αν δεν ήταν μέχρι αηδίας σχολαστικός, θα ήταν σχολαστικά αηδιαστικός.
 

nickel

Administrator
Staff member
Δεν ήξερα τίποτα για τα Χάλια.

Κατά την αρχαία εποχή, φέρεται στην περιοχή να αναπτύχθηκε η πόλη «Χαλία», που άκμασε στα ιστορικά χρόνια.
Κατά την τουρκοκρατία η περιοχή της Δροσιάς ήταν τσιφλίκι του Οθωμανού Χαλίλ Αγά. Μετά την απελευθέρωση, πέρασε στον Α. Πετσάλη μέχρι το 1901, οπότε πουλήθηκε στους κατοίκους της περιοχής.
Παλιότερα ο οικισμός ονομαζόταν Χάλια έως το 1962. Η ονομασία της πιθανόν να οφείλεται στην αρχαία «Χαλία». Τα Χάλια ήταν χωρισμένα σε δυο οικισμούς, τα Άνω - Μεγάλα Χάλια και τα Κάτω - Μικρά Χάλια, που με την οικιστική τους ανάπτυξη ενώθηκαν.

http://www.servitoros.gr/evia/view.php/265/
 

bernardina

Moderator
Πολύ πιο γνωστή είναι η Δροσιά (πρώην Ρωσσοχώρι) της Ανατολικής Αττικής, δίπλα στον Άγιο Στέφανο (πρώην Μπογιάτι).

παρατήρησε ο τύπος που, αν δεν ήταν μέχρι αηδίας σχολαστικός, θα ήταν σχολαστικά αηδιαστικός.

Η Άνοιξη στο παρελθόν ονομαζόταν Μπογιάτι. Μετά την ανοικοδόμηση του γειτονικού Αγίου Στεφάνου ο οποίος ονομάστηκε αρχικά Νέο Μπογιάτι η Άνοιξη ονομάστηκε Παλαιό Μπογιάτι για να διαφοροποιείται από τον γειτονικό της οικισμό. Το όνομα Παλαιό Μπογιάτι διατηρήθηκε μέχρι το 1954 οπότε ο οικισμός μετονομάστηκε σε Άνοιξη


Παρατήρησε η σχολαστική που, αν δεν ήταν ο Εαρίωνας, ώρες ώρες θα ένιωθε πελώρια μοναξιά εδώ μέσα.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Ο δικός μου Άτλας, πάντως (έτ. έκδ. 1964), δίνει Άνοιξη = Παλαιό Μπογιάτι & Άγ. Στέφανος = Μπογιάτι. Τον Νάρκισσο και τη Ρέα τα ονοματίζει ξεχωριστά, για τη δε Δροσιά αναφέρει πως κατοικείται κυρίως από Ποντίους — αλλά εγώ νόμιζα πως αυτό ίσχυε για τα βορειότερα της Δροσιάς σημεία.
 

mortal

New member
Κατέβασα το PDF σου, που είναι ένα όμορφο A4. Θα έπρεπε σιγά σιγά να στήνονται οι ψηφιακές εκδόσεις και σε μεγέθη Kindle (παρέχω τεχνικές πληροφορίες αν είναι απαραίτητο). Πόσα πια να διαβάσουμε στην οθόνη του υπολογιστή;

Σε epub/mobi πάντως που είδα κάποιες "free" εκδόσεις βιβλίων (ίσως να είχαν ρίξει απλά το κείμενο δίχως καμία μορφοποίηση) το κείμενο ήταν τόσο στραβοχυμένο που δυσανασχετούσα να το διαβάσω. Αλλά αυτό το λέει κάποιος που θεωρεί οτιδήποτε εκτός από ένα PC σαν απλή gadgetοπληξία. :eek: Ας πούμε σε κάθε 23" οθόνη έχεις 2 σελίδες βιβλίου ανά χρονική στιγμή, δλδ δεν απομακρύνεσαι από το παραδοσιακό βιβλίο. Σε android συσκευές μέχρι και 5,5" δεν εντυπωσιάστηκα από την ροή της μιας παραγράφου, άντε και δυο με zoom out.

Για το ερώτημα όσον αφορά τις άλλες εκδόσεις είναι κάπως περίεργο ζήτημα. Απλά αποφάσισα να μην ασχοληθώ με τις άλλες γιατί πιθανόν να με κλείδωναν σε κάποιες εκφράσεις ή αποδόσεις οπότε θα έχανε τον οποιοδήποτε αυθορμητισμό (έστω αρχικά γιατί με τα χρόνια υπήρξε τυποποίηση και κλείδωμα) της προσωπικής προσπάθειας. Με λίγα λόγια, ένα μικρό στοίχημα με τον εαυτό μου πως αφού το άρχισα σαν αστείο, το προχώρησα με ένα κάποιο ενδιαφέρον, άρα θα το τελειώσω για να το βγάλω από το μυαλό δίχως να με ενοχλεί. Συν το γεγονός πως έχω να αγγίξω βιβλίο (το παροιμιώδες χάρτινο τούβλο, για άλλους το βαρίδι για τις σημειώσεις κ.λπ) πλην του ότι θα κάτσω και θα μεταφράσω (ιδιαίτερα χρονοβόρος τρόπος για να συνεχίσεις να διαβάζεις και ένα βιβλίο κρατάει πολυυυυυυύ καιρό) από το 1997. [14 μεταφρασμένα και άλλα 3 σε διαφορετικό βαθμό ολοκλήρωσης. Απλά κάποια από αυτά λόγω του ό,τι είναι ακόμη εντός (C) (Jeane Cavelos, Terry Pratchett, Robert Huston, Peter David) είναι δύσκολο να δοθούν σε μέρη όπως το 24grammata όπως τα βιβλία του Doyle που είναι εκτός (C) (μέχρι 1923 νομίζω)έστω και αν δεν υπάρξει οικονομικό όφελος στη μέση. ]

Σχετικά με τα Χάλια ή τις Δροσιές, εντάξει λογικό είναι υπάρχουν και αλλού, αλλά ακόμη και με κόσμο από Αθήνα που μίλαγα αναφέρονταν πάντα στη Δροσιά εδώ Χαλκίδα, οπότε δεν έπαιξα το ρόλο του Σέρλοκ Χολμς και με ελλιπή στοιχεία προχώρησα στον συμπερασμό. Άρα thanks για την ενημέρωση και τώρα πρέπει πολύ βιαστικά να βγάλω την πληροφορία γιατί θα πιάσει χώρο από την ήδη παραγεμισμένη μου σοφίτα. :twit:

Earion όσον αναφορά τη σχολαστικότητα όντως ώρες ώρες είναι αναγκαία, ωστόσο πολλά, παράλογα και χρονοβόρα ενδιαφέροντα την καθιστούν ως κάτι απαγορευμένο κι επικίνδυνο το οποίο θυμίζει κελί 1Χ1 δίχως ήλιο και με υγρασία που απλά σε πνίγει σαν να είσαι στον πάτο της θάλασσας. Επίσης μια χρήσιμη εικόνα: Αν αφήσεις ένα παιδί σε ένα ζαχαροπλαστείο θα τρομάξεις όπως είναι και λογικό, αφήνοντας εμένα στο internet (περισσότερο Ιαπωνία μεριά δλδ) και στην πληθώρα του υλικού του, τότε αυτό απλά θα θεωρήσεις όλες τις ταινίες και τα βιβλία τρόμου ως κωμωδίες. ;)

Συνεχίστε την κουβέντα σας και για οτιδήποτε θα ξαναπεράσω. Αρκετά κράτησε το offtopic/threadjacking. :)
 
Top