Μια μέρα, ο Χότζας δανείστηκε από το γείτονά του ένα καζάνι. Όταν τέλειωσε τη δουλειά του, έβαλε μέσα ένα κατσαρολάκι και του το έδωσε πίσω.
Ο γείτονας βλέπει το κατσαρολάκι και ρωτάει απορημένος:
Πέρασε λίγος καιρός κι ο Χότζας ξαναζητάει το καζάνι. Αυτή τη φορά όμως δεν το δίνει πίσω. Περνάνε μέρες, βδομάδες, μήνες, αλλά ο Χότζας ακόμα να το επιστρέψει. Μια μέρα λοιπόν ο γείτονας δεν αντέχει και του το ζητάει πίσω:
Η ιστορία στα τουρκικά εδώ. Η τελευταία φράση, που είναι και στον τίτλο του νήματος, έχει γίνει πια έκφραση στα τουρικά, και σημαίνει ότι κάποιος πιστεύει τα πράγματα όπως τον συμφέρει - ή τουλάχιστον εγώ αυτό έχω καταλάβει όσες φορές τη βρήκα.
Έχουμε καμιά αντίστοιχη εμείς;
Ο γείτονας βλέπει το κατσαρολάκι και ρωτάει απορημένος:
- Τι είναι τούτο, Χότζα;
Ο Χότζας απαντάει, σοβαρός σοβαρός:-Γείτονα, γέννησε το καζάνι σου, κι αυτό το κατσαρολάκι είναι το παιδί του.
Χαρούμενος, ο γείτονας παίρνει και το καζάνι και το κατσαρολάκι. Πέρασε λίγος καιρός κι ο Χότζας ξαναζητάει το καζάνι. Αυτή τη φορά όμως δεν το δίνει πίσω. Περνάνε μέρες, βδομάδες, μήνες, αλλά ο Χότζας ακόμα να το επιστρέψει. Μια μέρα λοιπόν ο γείτονας δεν αντέχει και του το ζητάει πίσω:
- Χότζα μου, τι έγινε το καζάνι μας;
Ο Χότζας του λέει στεναχωρημένος:-Ζωή σε σας, γείτονα, το καζάνι πέθανε.
Ο γείτονας, απορημένος, λέει:-Χότζα, αστειεύεσαι μάλλον. Πεθαίνουν τα καζάνια;
Κι ο Χότζας απαντάει: - Πεθαίνουν, βέβαια.
Ο γείτονας συνεχίζει:-Χότζα μου, με δουλεύεις μάλλον.
Ο Χότζας τότε νευριάζει και του λέει:-Γείτονα, ότι γέννησε το καζάνι σου το πιστεύεις, ότι πέθανε γιατί δεν το πιστεύεις;
Η ιστορία στα τουρκικά εδώ. Η τελευταία φράση, που είναι και στον τίτλο του νήματος, έχει γίνει πια έκφραση στα τουρικά, και σημαίνει ότι κάποιος πιστεύει τα πράγματα όπως τον συμφέρει - ή τουλάχιστον εγώ αυτό έχω καταλάβει όσες φορές τη βρήκα.
Έχουμε καμιά αντίστοιχη εμείς;
Last edited:
