Δεν ξέρω γιατί χρειάζεται να κάνουμε την ίδια συζήτηση κάθε 20 μηνύματα, η βασική μας διαφορά είναι ότι οι μεν πιστεύουν στην ισονομία και οι δε στην ισονομία αρκεί να είναι μερικοί πιο ίσοι από τους άλλους.
Όταν λέμε κανένας εξωσχολικός στους σχολικούς χώρους αυτό σημαίνει κανένας, χωρίς καμία εξαίρεση- είτε είναι ΧΑ, Χάρε Κρίσνα, ΚΚΕ, μαθητής από άλλο σχολείο κλπ.
Τώρα, ναι, δεν μπορείς να απαγορεύσεις στους συμμαθητές να μιλάνε μεταξύ τους, ειδικά όταν δεν είσαι εκεί να ακούς τι λένε. Εκεί αρχίζει η ευθύνη του γονιού (και των δασκάλων). Όχι για να αλλάξει τα μυαλά των άλλων, αλλά να προστατέψει τα μυαλά του παιδιού του. Αλλά ας μην τρελλαινόμαστε άδικα. Όπως εγώ δεν έγινα οπαδός του ΚΚΕ με το να κάνω κοινωνικοφιλοσοφικές συζητήσεις με τους Κνίτες συμμαθητές μου, έτσι δεν θα γίνει οπαδός της ΧΑ το παιδί του Πιδίου. Γιατί υποτιμούμε τόσο πολύ το οικογενειακό περιβάλλον; Αφού είναι γνωστό ότι σε ζητήματα θρησκευτικά και πολιτικά το οικογενειακό περιβάλλον έχει μεγαλύτερη επίδραση από τα άλλα. Η δεκαεξάχρονη που κουβέντιαζε με τους μπρατσαράδες δεν θα γίνει ψηφοφόρος της ΧΑ αν δεν υπάρχει στο σπίτι της κλίμα ευνοϊκό για τη ΧΑ (φυσικά ως 16χρονη δικαιούται να κάνει προσωρινές βλακείες).