Καλημέρα. Και καλωσόρισες, Otis.
Συμφωνώ ότι ο όρος «κείμενο του εκδότη» που χρησιμοποιείται μερικές φορές στην Καθημερινή σαν απόδοση για το
blurb είναι παραπλανητικός επειδή δεν είναι κείμενο γραμμένο από τον εκδότη. Γι' αυτό άλλωστε από τα παραδείγματα επέλεξα εκείνο με την καταγγελία που περιέχει το «ψευδωνύμως»:
το blurb («του εκδότη», όπως ψευδωνύμως καλείται το κείμενο του οπισθόφυλλου)
Προσπάθησα χτες μήπως έρθει καμιά καλή έμπνευση για απόδοση (κάτι δηλαδή που δεν έχει γίνει σαράντα χρόνια τώρα) και το καλύτερο που μπόρεσα ήταν ένα βάρβαρο «μπλούρμπα». Το κακό με τον αγγλικό όρο (καλό για τους αγγλόφωνους, κακό για μας) είναι που η λέξη δεν περιορίζεται γλωσσικά ούτε σε βιβλία ούτε στον πισινό τους. Ωραιότατα μπορεί αυτό το διαφημιστικό κείμενο (ή συμπίλημα κειμένων) να είναι στο μπρος μέρος του βιβλίου, σε μια λωρίδα πάνω στο εξώφυλλο. Ή να μην είναι καθόλου στο βιβλίο, αλλά να αναδημοσιεύεται σε βιβλιοπεριοδικό. Ή να μην είναι καν για βιβλίο.
Οπότε, προς το παρόν, ας μείνουμε στο κλασικό και καθιερωμένο
κείμενο του οπισθόφυλλου, και ας χειρίζεται ο καθένας όπως νομίζει καλύτερα τις περιπτώσεις που η χρήση ξεφεύγει από τα καθιερωμένα πλαίσια.