SBE
¥
Μια που με προ(σ)κάλεσε ο Ελληγενής, τι έμαθα για τα ιατρικά ζητήματα από την τηλεόραση και το σινεμά (και παρεμπιπτόντως αυτή τη στιγμή έχει μια ταινία στην τηλεόραση όπου ο ήρωας σκοτώνει ένα λόχο οπλισμένους νιντζοειδείς δολοφόνους εντελώς άοπλος) :
Οι ζώνες ασφαλείας και οι αερόσακοι είναι άχρηστοι, τα δε παρμπρίζ διακοσμητικά, καθώς με κάθε σύγκρουση ο οδηγός ή οι επιβάτες πετάγονται έξω από το ΙΧ, κι άμα δε πεθάνουν επί τόπου, έρχεται το ασθενοφόρο (ιατρικό δράμα είπαμε, όχι road movie), όπου...
α. σχεδόν πάντα θα βάλουν τον τραυματία στο ασθενοφόρο και θα αρχίσουν να τρέχουν. Κι όταν θα φτάσουν στο νοσοκομείο θα συνεχίσουν την τρεχάλα, μόνο που μαζί τους θα τρέχουν κι όλοι οι γιατροί, γιατί προφανώς δεν έχουν άλλους ασθενείς να φροντίσουν, και θα φωνάζουν όλοι μαζί κάνοντας το γύρο του νοσοκομείου, γιατί ο αρχιτέκτονας έβαλε τα επείγοντα όσο πιο μακριά γίνεται από την είσοδο.
Η πραγματικότητα: πολύ σπάνια χρειάζεται να τρέχουν. Μάλιστα σε πολλά είδη τραυματισμών, η τρεχάλα αντενδείκνυται για ιατρικούς λόγους (επιδεινώνεται η κατάσταση του ασθενή).
β. Γύρω από τον ασθενή μαζεύονται όλοι οι γιατροί κι όλες οι νοσοκόμες και όλοι μαζί προσπαθούν να σε κάνουν καλά.
γ. Όσοι είναι αναίσθητοι χρειάζονται απινίδωση (αυτό είναι που φωνάζει κάποιος πέρα και σας έφαγα και απομακρύνονται όλοι κι ακουμπάει τις δυο πλάκες στο στήθος του ασθενή κι αυτός τινάζεται στον αέρα και μετά ανοίγει τα μάτια του, μιλάει, είναι καλά κλπ κλπ).
Στην πραγματικότητα: αυτή η διαδικασία δεν είναι τόσο συχνή, ο ασθενής δεν τινάζεται ούτε φυσικά γίνεται καλά αμέσως.
Άλλες πρώτες βοήθειες:
Όταν σώζουμε κολυμβητή που πνίγεται και είναι αναίσθητος, η διαδικασία είναι:
α. τεχνητή αναπνοή
β. τον γυρνάμε στο πλάι και του χτυπάμε την πλάτη να βγάλει το νερό
Με αυτή τη σειρά. Πρώτα αέρας, να πάει το νερό πιο μέσα, μετά βγάζουμε το νερό.
Εννοείται ότι ο ασθενής με το που θα τον γυρίσεις θα βήξει απαλά (ποτέ μα ποτέ δεν κάνει κακόηχους θορύβους) και αμέσως θα ανοίξει τα μάτια του και θα περπατήσει.
Όταν κρίνουμε ότι ο τραυματίας χρειάζεται μαλάξεις- και κακά τα ψέμματα, εννιά στις δέκα χολιγουντιανές φορές, δεν χρειάζεται καν έλεγχος, αρκεί να είναι λιπόθυμος ο ασθενής- οι μαλάξεις δεν έχουν καμία επίπτωση στον ασθενή, πέρα από το ότι ύστερα από κάνα δίλεπτο γίνεται περδίκι, σηκώνεται και περπατάει.
Στην πραγματικότητα: είχα ρωτήσει κάποτε μια δασκάλα πρώτων βοηθειών πότε χρειάστηκε να τα κάνει όλα αυτά σε κάποιον και για πόση ώρα και είπε στα 20+ χρόνια στο επάγγελμα, τρεις- τέσσερις φορές και τη μία έκαναν μαλάξεις επί 45 λεπτά στον ασθενή, γιατί κάτι είχε συμβεί και αργούσε το ασθενοφόρο- όχι, δεν ήξερε αν ο ασθενής έζησε.
Α, ναι, και στο Χόλιγουντ δεν έχουν ανακαλυφτεί ακόμα οι νάρθηκες για τα σπασμένα χέρια- πόδια, όλοι κυκλοφορούν με παλιομοδίτικο γύψο.
Πίσω στο νοσοκομείο τώρα όπου ο ασθενής έχει εισαχθεί και χρειάζεται εγχείρηση.
Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης ο γιατρός κάνει τις πιο λεπτεπίλεπτες επεμβάσεις με φοβερή άνεση, το πολύ στο κρίσιμο σημείο να μη μιλάει κανένας και να του σκουπίζει το μέτωπο η νοσοκόμα, αλλά πέρα από το κρίσιμο σημείο, όχι μόνο δε βάζουν γλώσσα μέσα τους όλοι αλλά λύνουν κι όλα τα γκομενικά- οικογενειακά- επαγγελματικά τους.
Συχνά στις εγχειρήσεις βοηθάει ο ίδιος ο διευθυντής του νοσοκομείου- ο οποίος δίνει κι ένα χεράκι στα επείγοντα. Γιατί δεν έχει άλλη δουλειά.
Οι πλαστικές εγχειρήσεις από την άλλη, ακόμα κι οι πολύπλοκες, γίνονται από ομάδα ενός γιατρού με μια νοσοκόμα (άντε το πολύ δυο οι γιατροί), στο ιδιωτικό ιατρείο του γιατρού.
Και φυσικά όλες οι εγχειρήσεις τελειώνουν στο τσάκα τσάκα.
Στο θάλαμο τώρα...
Οι ασθενείς συνέρχονται από νάρκωση σαν να ξυπνάνε το πρωί, με καλή διάθεση, ορεξάτοι και πρόθυμοι να κάνουν όλων των ειδών τις κουβέντες.
Οι νοσοκόμες είναι το άκρον άωτον της σοφίας
Οι ασθενείς, κυρίως οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά και κάθε μελλοθάνατος, είναι το άκρον άωτον της σοφίας
Οι ασθενείς σπάνια είναι ηλικιωμένοι και σπάνια πάσχουν από κοινές αρρώστιες.
Όλο το ιατρικό προσωπικό έχει χρόνο να πιάνει βαθυστόχαστες κουβέντες με τους ασθενείς.
Οι ασθενείς είναι πάντα περιποιημένοι, καλοχτενισμένοι και φρέσκοι- φρέσκοι.
Οι ασθενείς που βρίσκονται σε κώμα συνέρχονται με τη μία, δηλαδή ανακτούν τις αισθήσεις τους όλες μαζί και συμπεριφέρονται σαν τους ασθενείς σε νάρκωση που αναφέρω πιο πάνω.
Σε κάθε ιατρική ομάδα υπάρχει ένας γιατρός κούκλος. Συνήθως είναι πολύ νέος για το βαθμό του και την ειδικότητά του και την φοβερή πείρα που υποτίθεται ότι έχει.
Σχεδόν καμία μακρυμάλλα (και μακρυμάλλης) νοσοκόμα ή γιατρός δεν έχει τα μαλλιά μαζεμένα. Και συνήθως βλέπουμε και ντεκολτέ, ακάλυπτο για να πιτσιλίζεται από τα αίματα.
Εννοείται ότι όταν σχολάνε όλοι οι γιατροί πάνε να τα πιούνε παρέα. Και σε όλα τα διαλείμματα είναι συνέχεια μαζί. Κι όλο το 24ωρο.
Οι γιατροί κάνουν τα πάντα, οι νοσοκόμες παρακολουθούν. Αν υπάρχουν νοσοκόμες (έχει δει κανείς νοσοκόμες στην ομάδα του Χάουζ; )
Για τον Χάουζ και τις διαγνώσεις μετά διαρρήξεως τα είπα κι αλλού. Τα αδύνατα: όλη η ομάδα ασχολείται μέρες με έναν ασθενή μόνο. Και κάνουν μόνοι τους τις εξετάσεις αίματος κλπ. Ο μεγαλογιατρός είναι αγενής προς κάθε κατεύθυνση, αλλά ποτέ δεν υπάρχουν επιπτώσεις.
Α, ναι, ξέχασα τους τοκετούς. Οι οποίοι είναι σχεδόν πάντα θρίλερ. Η αναισθησία δεν έχει ανακαλυφθεί. Οι ετοιμόγεννες ουρλιάζουν, οι μαίες ουρλιάζουν, οι νοσοκόμες ουρλιάζουν, γενικό πανδαιμόνιο και το μωρό γεννιέται φρεσκοπλυμένο και καλοθρεμμένο και μοιάζει τουλάχιστον τριών μηνών. Εννοείται ότι κλαίει πριν ακόμα κόψουν τον ομφάλιο λώρο.
Οι ζώνες ασφαλείας και οι αερόσακοι είναι άχρηστοι, τα δε παρμπρίζ διακοσμητικά, καθώς με κάθε σύγκρουση ο οδηγός ή οι επιβάτες πετάγονται έξω από το ΙΧ, κι άμα δε πεθάνουν επί τόπου, έρχεται το ασθενοφόρο (ιατρικό δράμα είπαμε, όχι road movie), όπου...
α. σχεδόν πάντα θα βάλουν τον τραυματία στο ασθενοφόρο και θα αρχίσουν να τρέχουν. Κι όταν θα φτάσουν στο νοσοκομείο θα συνεχίσουν την τρεχάλα, μόνο που μαζί τους θα τρέχουν κι όλοι οι γιατροί, γιατί προφανώς δεν έχουν άλλους ασθενείς να φροντίσουν, και θα φωνάζουν όλοι μαζί κάνοντας το γύρο του νοσοκομείου, γιατί ο αρχιτέκτονας έβαλε τα επείγοντα όσο πιο μακριά γίνεται από την είσοδο.
Η πραγματικότητα: πολύ σπάνια χρειάζεται να τρέχουν. Μάλιστα σε πολλά είδη τραυματισμών, η τρεχάλα αντενδείκνυται για ιατρικούς λόγους (επιδεινώνεται η κατάσταση του ασθενή).
β. Γύρω από τον ασθενή μαζεύονται όλοι οι γιατροί κι όλες οι νοσοκόμες και όλοι μαζί προσπαθούν να σε κάνουν καλά.
γ. Όσοι είναι αναίσθητοι χρειάζονται απινίδωση (αυτό είναι που φωνάζει κάποιος πέρα και σας έφαγα και απομακρύνονται όλοι κι ακουμπάει τις δυο πλάκες στο στήθος του ασθενή κι αυτός τινάζεται στον αέρα και μετά ανοίγει τα μάτια του, μιλάει, είναι καλά κλπ κλπ).
Στην πραγματικότητα: αυτή η διαδικασία δεν είναι τόσο συχνή, ο ασθενής δεν τινάζεται ούτε φυσικά γίνεται καλά αμέσως.
Άλλες πρώτες βοήθειες:
Όταν σώζουμε κολυμβητή που πνίγεται και είναι αναίσθητος, η διαδικασία είναι:
α. τεχνητή αναπνοή
β. τον γυρνάμε στο πλάι και του χτυπάμε την πλάτη να βγάλει το νερό
Με αυτή τη σειρά. Πρώτα αέρας, να πάει το νερό πιο μέσα, μετά βγάζουμε το νερό.
Εννοείται ότι ο ασθενής με το που θα τον γυρίσεις θα βήξει απαλά (ποτέ μα ποτέ δεν κάνει κακόηχους θορύβους) και αμέσως θα ανοίξει τα μάτια του και θα περπατήσει.
Όταν κρίνουμε ότι ο τραυματίας χρειάζεται μαλάξεις- και κακά τα ψέμματα, εννιά στις δέκα χολιγουντιανές φορές, δεν χρειάζεται καν έλεγχος, αρκεί να είναι λιπόθυμος ο ασθενής- οι μαλάξεις δεν έχουν καμία επίπτωση στον ασθενή, πέρα από το ότι ύστερα από κάνα δίλεπτο γίνεται περδίκι, σηκώνεται και περπατάει.
Στην πραγματικότητα: είχα ρωτήσει κάποτε μια δασκάλα πρώτων βοηθειών πότε χρειάστηκε να τα κάνει όλα αυτά σε κάποιον και για πόση ώρα και είπε στα 20+ χρόνια στο επάγγελμα, τρεις- τέσσερις φορές και τη μία έκαναν μαλάξεις επί 45 λεπτά στον ασθενή, γιατί κάτι είχε συμβεί και αργούσε το ασθενοφόρο- όχι, δεν ήξερε αν ο ασθενής έζησε.
Α, ναι, και στο Χόλιγουντ δεν έχουν ανακαλυφτεί ακόμα οι νάρθηκες για τα σπασμένα χέρια- πόδια, όλοι κυκλοφορούν με παλιομοδίτικο γύψο.
Πίσω στο νοσοκομείο τώρα όπου ο ασθενής έχει εισαχθεί και χρειάζεται εγχείρηση.
Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης ο γιατρός κάνει τις πιο λεπτεπίλεπτες επεμβάσεις με φοβερή άνεση, το πολύ στο κρίσιμο σημείο να μη μιλάει κανένας και να του σκουπίζει το μέτωπο η νοσοκόμα, αλλά πέρα από το κρίσιμο σημείο, όχι μόνο δε βάζουν γλώσσα μέσα τους όλοι αλλά λύνουν κι όλα τα γκομενικά- οικογενειακά- επαγγελματικά τους.
Συχνά στις εγχειρήσεις βοηθάει ο ίδιος ο διευθυντής του νοσοκομείου- ο οποίος δίνει κι ένα χεράκι στα επείγοντα. Γιατί δεν έχει άλλη δουλειά.
Οι πλαστικές εγχειρήσεις από την άλλη, ακόμα κι οι πολύπλοκες, γίνονται από ομάδα ενός γιατρού με μια νοσοκόμα (άντε το πολύ δυο οι γιατροί), στο ιδιωτικό ιατρείο του γιατρού.
Και φυσικά όλες οι εγχειρήσεις τελειώνουν στο τσάκα τσάκα.
Στο θάλαμο τώρα...
Οι ασθενείς συνέρχονται από νάρκωση σαν να ξυπνάνε το πρωί, με καλή διάθεση, ορεξάτοι και πρόθυμοι να κάνουν όλων των ειδών τις κουβέντες.
Οι νοσοκόμες είναι το άκρον άωτον της σοφίας
Οι ασθενείς, κυρίως οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά και κάθε μελλοθάνατος, είναι το άκρον άωτον της σοφίας
Οι ασθενείς σπάνια είναι ηλικιωμένοι και σπάνια πάσχουν από κοινές αρρώστιες.
Όλο το ιατρικό προσωπικό έχει χρόνο να πιάνει βαθυστόχαστες κουβέντες με τους ασθενείς.
Οι ασθενείς είναι πάντα περιποιημένοι, καλοχτενισμένοι και φρέσκοι- φρέσκοι.
Οι ασθενείς που βρίσκονται σε κώμα συνέρχονται με τη μία, δηλαδή ανακτούν τις αισθήσεις τους όλες μαζί και συμπεριφέρονται σαν τους ασθενείς σε νάρκωση που αναφέρω πιο πάνω.
Σε κάθε ιατρική ομάδα υπάρχει ένας γιατρός κούκλος. Συνήθως είναι πολύ νέος για το βαθμό του και την ειδικότητά του και την φοβερή πείρα που υποτίθεται ότι έχει.
Σχεδόν καμία μακρυμάλλα (και μακρυμάλλης) νοσοκόμα ή γιατρός δεν έχει τα μαλλιά μαζεμένα. Και συνήθως βλέπουμε και ντεκολτέ, ακάλυπτο για να πιτσιλίζεται από τα αίματα.
Εννοείται ότι όταν σχολάνε όλοι οι γιατροί πάνε να τα πιούνε παρέα. Και σε όλα τα διαλείμματα είναι συνέχεια μαζί. Κι όλο το 24ωρο.
Οι γιατροί κάνουν τα πάντα, οι νοσοκόμες παρακολουθούν. Αν υπάρχουν νοσοκόμες (έχει δει κανείς νοσοκόμες στην ομάδα του Χάουζ; )
Για τον Χάουζ και τις διαγνώσεις μετά διαρρήξεως τα είπα κι αλλού. Τα αδύνατα: όλη η ομάδα ασχολείται μέρες με έναν ασθενή μόνο. Και κάνουν μόνοι τους τις εξετάσεις αίματος κλπ. Ο μεγαλογιατρός είναι αγενής προς κάθε κατεύθυνση, αλλά ποτέ δεν υπάρχουν επιπτώσεις.
Α, ναι, ξέχασα τους τοκετούς. Οι οποίοι είναι σχεδόν πάντα θρίλερ. Η αναισθησία δεν έχει ανακαλυφθεί. Οι ετοιμόγεννες ουρλιάζουν, οι μαίες ουρλιάζουν, οι νοσοκόμες ουρλιάζουν, γενικό πανδαιμόνιο και το μωρό γεννιέται φρεσκοπλυμένο και καλοθρεμμένο και μοιάζει τουλάχιστον τριών μηνών. Εννοείται ότι κλαίει πριν ακόμα κόψουν τον ομφάλιο λώρο.
