Συνέχεια: Διάβασα πολύ προσεκτικά και την έκθεση. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι μια πολύ προσεγμένη και καλά διατυπωμένη έκθεση και τα συμπεράσματά της (που επισήμανα πιο πάνω) είναι καλά τεκμηριωμένα.
Ιδιαίτερα έψαξα να βρω τι λέει για καρκίνους κ.λπ. Η έκθεση αναφέρει στο 4ζ) Πρώτες ύλες μεταποίησης για παραγωγή τροφίμων τα εξής:
[...]
Με δεδομένη την εκτεταμένη ρύπανση καλλιεργειών και ζώων εξ αιτίας της σχεδιαζόμενης μεταλλευτικής δραστηριότητας μεγάλης κλίμακας, τόσο τα νερά όσο και οι πρώτες ύλες (φυτικές και ζωικές) που προορίζονται για μεταποίηση και παραγωγή τροφίμων θα είναι υπερβολικά βεβαρημένες και ακατάλληλες για ανθρώπινη κατανάλωση.
Κατά συνέπεια η ανοιχτή εξόρυξη και ο εμπλουτισμός για απόληψη χρυσού δεν μπορούν και δεν πρέπει να συνυπάρξουν με οποιαδήποτε παραγωγή και μεταποίηση γεωργο-κτηνοτροφικών προϊόντων, αφού οποιαδήποτε ρυπασμένη πρώτη ύλη θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία, άρα είναι ακατάλληλη για μεταποίηση.
Για την πληρότητα της συζήτησης ακολουθεί μια απλή αναφορά των επιπτώσεων που έχουν ορισμένα μόνο βαρέα μέταλλα στην ανθρώπινη υγεία (Gibney και συν., 2007).
[...]
Με άλλα λόγια, η έκθεση ξεκαθαρίζει ότι η μεταλλευτική δραστηριότητα θα δώσει τέλος στην αντίστοιχη αγροτοκτηνοτροφική. Πράγμα το οποίο υπάρχει και στα συμπεράσματα και το επισήμανα ήδη στην αρχή.
Αυτό που δεν μου απαντάει η έκθεση (πράγμα απόλυτα λογικό επειδή η επιτροπή δεν περιλαμβάνει ούτε ειδικούς στη μεταλλευτικά, ούτε ειδικούς στα οικονομικά) είναι αν πραγματικά προτείνεται να ακολουθούνται οι τεχνικά βέλτιστες διαδικασίες, με μέγιστη ασφάλεια κλπ και ποιες είναι οι μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες οικονομικά, όπως το έθεσε λίγο πολύ ο Κόμης.
Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ότι οπουδήποτε γίνεται εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου, η επιφάνεια υποφέρει. Σοβαρότατα. Ξέρουμε τι γίνεται στην Πτολεμαΐδα και τη Μεγαλόπολη και η ίδια η έκθεση αναφέρει άλλα παραδείγματα, όπως το Λαύριο και η Γερακινή.
Από εμάς εξαρτάται λοιπόν, ως κοινωνία, να πάρουμε μια απόφαση που θα λέει ότι δεν μας ενδιαφέρει πλέον το υπέδαφος και ο ορυκτός πλούτος. Ας καταργήσουμε μάλιστα, για λόγους ισοπολιτείας, τους λιγνίτες της ΔΕΗ, τους βωξίτες του Αλουμίνιου και τα όποια άλλα οχλούντα ορυκτά διαθέτουμε. Και ας στραφούμε στις αγροτικές μικροκαλλιέργειες, την αλιεία και τη μελισσοκομία για να εισάγουμε έτοιμα αυτά τα ορυκτά. Κι αυτή μια οικονομική επιλογή και μια πολιτική απόφαση είναι. Αλλιώς, πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε άλλες λύσεις, τις βέλτιστες. Αν υπάρχουν.