Costas
¥
OED:
Vigilante<vigilance (επαγρύπνηση) (αυτόκλητοι προστάτες, αυτοοργανωμένοι)
attrib., as vigilance committee (U.S.), a self-appointed committee for the maintenance of justice and order in an imperfectly organized community; hence, vigilance man, work.
Militia (Πολιτοφυλακή)
A military force, esp. the body of soldiers in the service of a sovereign or a state; in later use employed in more restricted sense (= F. milice), to denote a ‘citizen army’ as distinguished from a body of mercenaries or professional soldiers.
Το vigilante με πάει σε δομές πιο χαλαρές από την πολιτοφυλακή-militia. Βέβαια η χρήση του όρου στην πράξη (βλ. τρικάκι) είναι πολύ σημαντικό δεδομένο, ειδικά αν οι δύο (συγγενικές, οπωσδήποτε) έννοιες ταυτιστούν στην πράξη...
Το βιτζιλάντης ούτε θα το έγραφα ούτε θα το έλεγα. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, μακρινό ή κοντινό, αλλά προς το παρόν μού φαίνεται εντελώς τεχνητό και εκβιασμένο. Γιατί μπορεί ο γούγλης να δίνει αποτελέσματα, αλλά αν βγω στο δρόμο και το πω σε χίλιους ανθρώπους, Έλληνες, πόσοι θα με καταλάβουν και πόσοι θα μου πουν: "ε; τι 'ν' αυτό;" Τώρα, αν είχα τηλεοπτική εκπομπή κι άρχιζα να το χρησιμοποιώ συστηματικά, μπορεί να έπιανε, γιατί όχι; Δεν είναι ότι με ανατριχιάζει. (άσχετο: εμένα μου θυμίζει όχι τους Βιτζηλαίους αλλά το πουλί βιτσιλιά...)
Vigilante<vigilance (επαγρύπνηση) (αυτόκλητοι προστάτες, αυτοοργανωμένοι)
attrib., as vigilance committee (U.S.), a self-appointed committee for the maintenance of justice and order in an imperfectly organized community; hence, vigilance man, work.
Militia (Πολιτοφυλακή)
A military force, esp. the body of soldiers in the service of a sovereign or a state; in later use employed in more restricted sense (= F. milice), to denote a ‘citizen army’ as distinguished from a body of mercenaries or professional soldiers.
Το vigilante με πάει σε δομές πιο χαλαρές από την πολιτοφυλακή-militia. Βέβαια η χρήση του όρου στην πράξη (βλ. τρικάκι) είναι πολύ σημαντικό δεδομένο, ειδικά αν οι δύο (συγγενικές, οπωσδήποτε) έννοιες ταυτιστούν στην πράξη...
Το βιτζιλάντης ούτε θα το έγραφα ούτε θα το έλεγα. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, μακρινό ή κοντινό, αλλά προς το παρόν μού φαίνεται εντελώς τεχνητό και εκβιασμένο. Γιατί μπορεί ο γούγλης να δίνει αποτελέσματα, αλλά αν βγω στο δρόμο και το πω σε χίλιους ανθρώπους, Έλληνες, πόσοι θα με καταλάβουν και πόσοι θα μου πουν: "ε; τι 'ν' αυτό;" Τώρα, αν είχα τηλεοπτική εκπομπή κι άρχιζα να το χρησιμοποιώ συστηματικά, μπορεί να έπιανε, γιατί όχι; Δεν είναι ότι με ανατριχιάζει. (άσχετο: εμένα μου θυμίζει όχι τους Βιτζηλαίους αλλά το πουλί βιτσιλιά...)
