bernardina
Moderator
Και όχι με το ότι πούλησε 90.000 φύλλα;
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)
- Thread starter Alexandra
- Start date
Παράπλευρη ωφέλεια.
Και με αυτό, φυσικά. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Ότι η σωστή δημοσιογραφία πρέπει να ασκείται δωρεάν; Υπάρχει περίπτωση να μην ξεπουλήσει οποιαδήποτε εφημερίδα αποκαλύψει κάτι σημαντικό;
Αυτό ακριβώς αναγνωρίζω ξεκινώντας το δικό μου κειμενάκι. Δεν ξέρω αν ο Βαξεβάνης έχει κάνει δημοσιογραφική επιτυχία ή είναι το βαποράκι σε κάποια σκοπιμότητα. Ο ίδιος το είδε σαν δημοσιογραφική επιτυχία και δεν προβληματίστηκε για το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων. Όταν δηλώνω ότι δεν συμφωνώ με την ενέργειά του (ο Ρεσβάνης περιγράφει τι θα έκανε ο ίδιος), δεν σημαίνει ότι δεν θεωρώ τουλάχιστον ηλίθιο τον έως τώρα χειρισμό του θέματος από τις αρμόδιες αρχές (δεν γνωρίζω περισσότερα, για να επεκταθώ σε άλλους χαρακτηρισμούς). Και μια και μιλάμε συνέχεια για συμψηφισμούς, δεν θέλω το ένα κακό να με κάνει να δέχομαι το επόμενο κακό. Θέλω στα μάτια μου να είναι όλα κακά.
(Ένα κάρο έχετε γράψει στο μεταξύ· εγώ στον Ζαζ απαντώ τώρα.)
SBE
¥
Παρόμοια έλεγαν κι άλλα άρθρα που διάβασα, Νίκελ. Τα σχόλια των αναγνωστών όμως είναι παρόμοια με σχόλια που διάβασα και άκουσα αλλού, ότι δηλαδή δεν είναι ντε και καλά φοροφυγάδες όλοι αυτοί, οπότε γιατί θίγονται.
Αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα μου. Υπολογίζεται ότι στην ΕΕ η φοροδιαφυγή είναι το 2-2.5% του ΑΕΠ (της ΕΕ). Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι από αυτό το 2% κρέμεται η ευημερία της ΕΕ, όσο κι αν είναι μεγάλο ποσό σε ευρώ.
Επίσης, η φοροδιαφυγή είναι φαινόμενο που έχει μελετηθεί πολύ από τους οικονομολόγους και υπάρχουν και μοντέλα και θεωρίες και Νομπέλ έχουν δοθεί, και όλα τα σχετικά. Και μας λένε ότι η φοροδιαφυγή σχετίζεται πολύ με την μαύρη οικονομία των καθημερινών χαμηλόποσων οικονομικών δραστηριοτήτων και έχει σχέση με τα ποσοστά φορολόγησης, την ανισοκατανομή του πλούτου, διάφορους παράγοντες συμπεριφοράς κλπ. Δηλαδή είναι φαινόμενο των μικρομεσαίων όχι των μεγαλοκαρχαριών (που φοροαποφεύγουν).
Εντούτοις, καλλιεργείται συστηματικά η εικόνα του φοροφυγά με τα εκατομμύρια στην Ελβετία. Όμως ας πάμε πίσω λίγα χρόνια, στην Ελλάδα της εποχής των συνεχών υποτιμήσεων της δραχμής, του πληθωρισμού και των αυστηρότατων τελωνειακών ελέγχων. Θυμάμαι που θα πήγαινε ένας θείος μου σε μια εμπορική διεθνή έκθεση και είχε έρθει σ'εμάς που είχαμε σχετική ραπτομηχανή* για να του ράψουμε τη ζώνη του, στην οποία είχε κρύψει δολλάρια αγορασμένα στη μαύρη αγορά, γιατί ήταν πολύ πολύπλοκη διαδικασία η νόμιμη εξαγωγή και μέχρι να πάρει την έγκριση από την τράπεζα θα είχε περάσει η έκθεση.
Θυμάμαι επίσης πόσο έκαναν φύλλο φτερό τις βαλίτσες όχι μόνο στα ελληνικά τελωνεία αλλά και σε όλα τα ευρωπαϊκά, επομένως αυτό που βλέπουμε σε κάτι ταινίες τύπου Τζέημς Μποντ με τον ήρωα να ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη με έναν χαρτοφύλακα κλεμμένα λεφτά είναι κάτι που συνέβαινε μόνο στο σινεμά, άντε και σε κανέναν θαρραλέο κακοποιό.
Μ'αυτά θέλω να πω ότι ήταν πάρα πολύ δύσκολο σε όσους δεν είχαν νόμιμη πρόσβαση στο εξωτερικό να βγάλουν χρήματα από την Ελλάδα, εκτός αν ήθελαν να βγουν παράνομα από τη χώρα, π.χ. να πάνε στην Ελβετία με τα πόδια ίσως, διασχίζοντας δεκαπέντε χώρες με τους ελέγχους τους (οι μισές κομμουνιστικές, όλες σχεδόν να απαιτούν βίζα κλπ κλπ). Τέτοια ρίσκα δεν τα παίρνεις για μικροποσά.
Που μας πάει στο επόμενο, οι Ελβετικές τράπεζες δεν άνοιγαν λογαριασμό για μικροποσά (όπου μικροποσά π.χ. οτιδήποτε κάτω του εκατομμυρίου, δολλάρια φυσικά, ποσό αστρονομικό για τους περισσότερους), και ζητούσαν να έχει ο καταθέτης εγγυητή κάποιον καλό πελάτη τους για να του ανοίξουν λογαριασμό. επιπλέον, τα επιτόκια στην Ελβετία είναι και ήταν πάντα τα χαμηλότερα διεθνώς, κι αυτό γιατί η Ελβετία πουλάει σιγουριά και ανωνυμία, όχι κέρδος. Επιπλέον αυτός που έχει χρήματα κρυμμένα στην Ελβετία αν τα χρειαστεί στην Ελλάδα θα πρέπει να βρει τρόπο να τα φέρει νόμιμα για το πόθεν έσχες, που σημαίνει ότι και πάλι λίγοι είναι αυτοί που έχουν τέτοιες δυνατότητες.
Κι όταν το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα εκσυγχρονίστηκε και η μετακίνηση έγινε εύκολη κλπ, δεν θέλαμε μόνο να τα φυλάμε αλλά και να τα τρώμε. Μ'όλα αυτά θέλω να πω ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων φοροφυγάδων τα ξοδεύει στην Ελλάδα και γι'αυτό στην λίστα δεν είδαμε παρά ονόματα γνωστά, που δεν περιμέναμε να τα μάθουμε από τη λίστα, και επαγγέλματα που νόμιμα έχουν λογαριασμούς στο εξωτερικό. Δεν είδαμε π.χ. το όνομα της διευθύντριας του ΙΚΑ που είχε την πολυτελή βίλλα, που τη συλλάβανε πριν λίγο καιρό. Δεν είδαμε ποδοσφαιριστές ή αρτίστες των ρηάλιτι.
Τεσπά, κανονικά τώρα θα έπρεπε να δουλεύω, όχι να χαζεύω, οπότε σταματώ εδώ.
*ραπτομηχανή δερμάτινων, όχι ραπτομηχανή συναλλάγματος.
Αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα μου. Υπολογίζεται ότι στην ΕΕ η φοροδιαφυγή είναι το 2-2.5% του ΑΕΠ (της ΕΕ). Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι από αυτό το 2% κρέμεται η ευημερία της ΕΕ, όσο κι αν είναι μεγάλο ποσό σε ευρώ.
Επίσης, η φοροδιαφυγή είναι φαινόμενο που έχει μελετηθεί πολύ από τους οικονομολόγους και υπάρχουν και μοντέλα και θεωρίες και Νομπέλ έχουν δοθεί, και όλα τα σχετικά. Και μας λένε ότι η φοροδιαφυγή σχετίζεται πολύ με την μαύρη οικονομία των καθημερινών χαμηλόποσων οικονομικών δραστηριοτήτων και έχει σχέση με τα ποσοστά φορολόγησης, την ανισοκατανομή του πλούτου, διάφορους παράγοντες συμπεριφοράς κλπ. Δηλαδή είναι φαινόμενο των μικρομεσαίων όχι των μεγαλοκαρχαριών (που φοροαποφεύγουν).
Εντούτοις, καλλιεργείται συστηματικά η εικόνα του φοροφυγά με τα εκατομμύρια στην Ελβετία. Όμως ας πάμε πίσω λίγα χρόνια, στην Ελλάδα της εποχής των συνεχών υποτιμήσεων της δραχμής, του πληθωρισμού και των αυστηρότατων τελωνειακών ελέγχων. Θυμάμαι που θα πήγαινε ένας θείος μου σε μια εμπορική διεθνή έκθεση και είχε έρθει σ'εμάς που είχαμε σχετική ραπτομηχανή* για να του ράψουμε τη ζώνη του, στην οποία είχε κρύψει δολλάρια αγορασμένα στη μαύρη αγορά, γιατί ήταν πολύ πολύπλοκη διαδικασία η νόμιμη εξαγωγή και μέχρι να πάρει την έγκριση από την τράπεζα θα είχε περάσει η έκθεση.
Θυμάμαι επίσης πόσο έκαναν φύλλο φτερό τις βαλίτσες όχι μόνο στα ελληνικά τελωνεία αλλά και σε όλα τα ευρωπαϊκά, επομένως αυτό που βλέπουμε σε κάτι ταινίες τύπου Τζέημς Μποντ με τον ήρωα να ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη με έναν χαρτοφύλακα κλεμμένα λεφτά είναι κάτι που συνέβαινε μόνο στο σινεμά, άντε και σε κανέναν θαρραλέο κακοποιό.
Μ'αυτά θέλω να πω ότι ήταν πάρα πολύ δύσκολο σε όσους δεν είχαν νόμιμη πρόσβαση στο εξωτερικό να βγάλουν χρήματα από την Ελλάδα, εκτός αν ήθελαν να βγουν παράνομα από τη χώρα, π.χ. να πάνε στην Ελβετία με τα πόδια ίσως, διασχίζοντας δεκαπέντε χώρες με τους ελέγχους τους (οι μισές κομμουνιστικές, όλες σχεδόν να απαιτούν βίζα κλπ κλπ). Τέτοια ρίσκα δεν τα παίρνεις για μικροποσά.
Που μας πάει στο επόμενο, οι Ελβετικές τράπεζες δεν άνοιγαν λογαριασμό για μικροποσά (όπου μικροποσά π.χ. οτιδήποτε κάτω του εκατομμυρίου, δολλάρια φυσικά, ποσό αστρονομικό για τους περισσότερους), και ζητούσαν να έχει ο καταθέτης εγγυητή κάποιον καλό πελάτη τους για να του ανοίξουν λογαριασμό. επιπλέον, τα επιτόκια στην Ελβετία είναι και ήταν πάντα τα χαμηλότερα διεθνώς, κι αυτό γιατί η Ελβετία πουλάει σιγουριά και ανωνυμία, όχι κέρδος. Επιπλέον αυτός που έχει χρήματα κρυμμένα στην Ελβετία αν τα χρειαστεί στην Ελλάδα θα πρέπει να βρει τρόπο να τα φέρει νόμιμα για το πόθεν έσχες, που σημαίνει ότι και πάλι λίγοι είναι αυτοί που έχουν τέτοιες δυνατότητες.
Κι όταν το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα εκσυγχρονίστηκε και η μετακίνηση έγινε εύκολη κλπ, δεν θέλαμε μόνο να τα φυλάμε αλλά και να τα τρώμε. Μ'όλα αυτά θέλω να πω ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων φοροφυγάδων τα ξοδεύει στην Ελλάδα και γι'αυτό στην λίστα δεν είδαμε παρά ονόματα γνωστά, που δεν περιμέναμε να τα μάθουμε από τη λίστα, και επαγγέλματα που νόμιμα έχουν λογαριασμούς στο εξωτερικό. Δεν είδαμε π.χ. το όνομα της διευθύντριας του ΙΚΑ που είχε την πολυτελή βίλλα, που τη συλλάβανε πριν λίγο καιρό. Δεν είδαμε ποδοσφαιριστές ή αρτίστες των ρηάλιτι.
Τεσπά, κανονικά τώρα θα έπρεπε να δουλεύω, όχι να χαζεύω, οπότε σταματώ εδώ.
*ραπτομηχανή δερμάτινων, όχι ραπτομηχανή συναλλάγματος.
Η ευθύνη της δημοσίευσης, του Τάσου Τέλλογλου (τα χώνει και στην εισαγγελία, ουχί αδίκως, κατά τη γνώμη μου).
Μαζί με τη δημοσίευση θα περιγράφεις και μεθόδους λιντσαρίσματος; Θα υπάρχει και ταρίφα; Αν έχει κλέψει από 1.000 έως 10.000 ευρώ, περιοριζόμαστε στη ρίψη ντοματών. Από 10.000 έως 100.000 ευρώ, προτιμούμε αβγά, κατά προτίμηση κλούβια. Και το μενού βελτιώνεται σε μεγαλύτερα ποσά.
Μπρρρ!
Επειδή λοιπόν είμαστε κοινωνία κάφρων λιντσαριστών (που είμαστε), ο δημοσιογράφος δεν θα δημοσιεύσει αυτή την τεράστια είδηση; Εκτός αν θεωρούμε ότι δεν είναι είδηση -να το συζητήσουμε αυτό.
Θα ήταν είδηση αν η λίστα περιείχε μόνο πολιτικούς, γενικώς;
Θα ήταν είδηση αν η λίστα περιείχε εμπλεκόμενους σε μιζοσκάνδαλο;
Δεν ήταν είδηση τις προάλλες που ξεφώνησαν (τα Νέα, νομίζω) τους καλλιτέχνες;
Είναι δυνατόν να μαθαίνει η κοινή γνώμη ονόματα παραβατών αφού τελεσιδικήσουν οι υπερδεκαετείς δικαστικοί αγώνες; Τι είναι είδηση, τότε;
Και το Γουοτεργκέιτ ήταν η αποκάλυψη μιας τεράστιας κυβερνητικής παρανομίας μετά από έρευνα και δημοσιεύματα που διαψεύδονταν συνεχώς από τους κυβερνητικούς εκπροσώπους. Κατά την άποψη «ρωτάμε και κρίνουμε», δεν θα είχε δημοσιευτεί τίποτε, αφού με την πρώτη ερώτηση προς την κυβέρνηση θα είχαν επέμβει οι μηχανισμοί κουκουλώματος.
Εντάξει, άλλο Washington Post και άλλο Hot Doc, αλλά η αρχή δεν είναι ίδια;
SBE
¥
Σχετικά με την αξιοποίηση που αναφέρετε πολύ: κοιτάζοντας προχτές τη λίστα (ναι, τη μελέτησα), δεν βρήκα πολλές εκπλήξεις. Ο εφοριακός μπορεί να έβρισκε ακόμα λιγότερες εκπλήξεις.
Αυτό που ήταν απαράδεκτο από την αρχή και ενδεικτικό του τρόπου που ασκείται και η πολιτική και η δημοσιογραφία στην Ελλάδα είναι το ότι έγινε όλο αυτό το σώου από την αρχή. Αυτή η λίστα και όλες οι σχετικές είναι υπόθεση της εφορίας και για ευνόητους λόγους θα έπρεπε να είχε τηρηθεί μυστικότητα από την παραλαβή της και μετά. Δεν χρειαζόταν να ξέρε το κοινό την ύπαρξη της λίστας. Θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σαν φήμη και ράδιο αρβύλα ότι η εφορία ψάχνει φοροφυγάδες με βάση κάποια λίστα που λέγεται ότι κλάπηκε από κάποια τράπεζα κλπ κλπ. Αλλά επειδή μας ενδιαφέρει κυρίως η εντύπωση κι όχι η ουσία (κι αυτό από βλακεία, όχι από συνωμοσία), δεν μπορούμε να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό.
Αυτό που ήταν απαράδεκτο από την αρχή και ενδεικτικό του τρόπου που ασκείται και η πολιτική και η δημοσιογραφία στην Ελλάδα είναι το ότι έγινε όλο αυτό το σώου από την αρχή. Αυτή η λίστα και όλες οι σχετικές είναι υπόθεση της εφορίας και για ευνόητους λόγους θα έπρεπε να είχε τηρηθεί μυστικότητα από την παραλαβή της και μετά. Δεν χρειαζόταν να ξέρε το κοινό την ύπαρξη της λίστας. Θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σαν φήμη και ράδιο αρβύλα ότι η εφορία ψάχνει φοροφυγάδες με βάση κάποια λίστα που λέγεται ότι κλάπηκε από κάποια τράπεζα κλπ κλπ. Αλλά επειδή μας ενδιαφέρει κυρίως η εντύπωση κι όχι η ουσία (κι αυτό από βλακεία, όχι από συνωμοσία), δεν μπορούμε να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό.
bernardina
Moderator
Η σωστή δημοσιογραφία δεν πρέπει να ασκείται δωρεάν. Προφανώς. (Ούτε η μη σωστή, εδώ που τα λέμε).
Όμως.
Θεωρείς σημαντική τη λίστα που δημοσίευσε ο Βαξεβάνης; Προσοχή: όχι τη λίστα Λαγκάρντ -τη λίστα που δημοσίευσε ο Βαξεβάνης.
Μέχρι να με πείσει κάποιος για το αντίθετο, όλες οι ενδείξεις με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν ταυτίζονται. Ένα το κρατούμενο.
Αν ο Βαξεβάνης πίστευε ακράδαντα ότι είχε στο χέρι του κάτι σημαντικό, και αν η πρόθεσή του ήταν η απονομή δικαιοσύνης και όχι το κέρδος -υλικό και όχι μόνο- ας την παρέδιδε στον εισαγγελέα. Και ας κρατούσε κι αυτός ένα αντίγραφο, στην τελική.
Το είπα και νωρίτερα με άλλο σχόλιο και πείθομαι όλο και περισσότερο γι' αυτό: Με τον τρόπο που μεθοδεύτηκε το όλο θέμα της λίστας απ' την αρχή ως το τέλος ένα πράγμα κατάφερε μόνο: να την ακυρώσει. Ή μάλλον και κάτι ακόμα: να χορτάσει τα κανιβαλικά ένστικτα του "κοινού". Τίποτ' άλλο.
bernardina
Moderator
Έτσι, εν είδει πυροτεχνήματος: ρωτήστε όποιον θέλετε, και τον πιο ψαγμένο, τι συνειρμό του δημιουργεί η φράση καταθέτης με λογαριασμό στην Ελβετία. Α priori και de facto. Και μετά ελάτε να με πείσετε αν η δημοσίευση οποιασδήποτε λίστας στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης δεν είναι (για την ώρα) ένα κλικ κάτω από την νοερή (για την ώρα) προγραφή.
SBE
¥
Αυτό το έχω δει πολύ σαν επιχείρημα αλλά αυτά τα στοιχεία δεν είναι της ίδιας κατηγορίας με τις δηλώσεις των πολιτικών;
@dr7x (διότι μπλέκουμε τα μπούτια μας...): Άλλο είναι η αποκάλυψη κάποιου κυβερνητικού / κρατικού / οικονομικού σκανδάλου με στοιχεία που κρίνονται ικανοποιητικά από τον δημοσιογράφο. (Ξέρουμε ότι πολίτες που θεωρούν ότι συκοφαντούνται από δημοσιεύματα προσφεύγουν στα δικαστήρια, όπου μπορεί να δικαιωθούν.) Και άλλο να ξεκινήσει μια συνεχής διαπόμπευση, όπως των τραγουδιστών, όπου ακόμα και βουλευτές διάβασαν τη λίστα και έσπευσαν να πουν τις κοτσάνες τους στη Βουλή, αδικώντας ανθρώπους (δεν θυμάμαι ποιον βλάκα άκουσα, μου ήρθε να σπάσω την τηλεόραση). Αν θυμάμαι καλά, και για τη λίστα των καλλιτεχνών είχα αντιρρήσεις. Αυτό που θέλουμε είναι να λυθεί το πρόβλημα της φοροδιαφυγής με δίκαιους, σωστούς, επιστημονικούς τρόπους. Αν αρχίσει μια διαδικασία όπου οι δημοσιογράφοι των σκανδάλων θα ρίχνουν κόσμο από «οριζόντιες»* λίστες στο λαό για να βγάλει τα απωθημένα του, ούτε η υποσαχάρια Αφρική δεν θα μας ζηλεύει πια.
* Τα χλωρά μαζί με τα ξερά.
* Τα χλωρά μαζί με τα ξερά.
bernardina
Moderator
Στη συγκεκριμένη είδηση αναφερόταν η αναντιστοιχία ανάμεσα στα ποσά που δήλωσαν στην Εφορία και στα οφθαλμοφανώς μεγαλύτερα έσοδά τους. Δεν διαπομπεύτηκε κανείς γενικώς και αορίστως στη βάση μιας θολής και αναπόδεικτης παρανομίας. Επιπλέον, όσοι ένιωσαν να θίγονται, είχαν ένα πολυπληθές και εν πολλοίς sympathetic ακροατήριο. Για μένα αυτό αρκεί για να κάνει τη διαφορά.
Και στο Γουοτεργκέιτ οι δημοσιογράφοι αποκάλυψαν κυβερνητική παρανομία. Και όχι μια οποιαδήποτε κυβερνητική παρανομία, αλλά μια παρανομία που διαπράχτηκε στα υψηλότερα δυνατά κλιμάκια. Δεν έριξαν δύο χιλιάδες ανθρώπους, ζωντανούς και νεκρούς, δίκαιους και άδικους, βορά στα αδηφάγα μάτια μας. Γι' αυτό μαγκιά τους!
bernardina
Moderator
Μια σαλατα ρωσικη, κοιταζοντας τη λιστα, βλεπω λαμογια λογης λογης, διαφορους πεθαμενους χρονια, εφοπλιστες που ζουν μονιμα εξω και φορολογουνται εκει, μεγαλογιατρους αλλα και διαφορους που κανεις δεν ξερει αν ειναι τιμιοι η οχι, ονοματα κοινοτυπα που ταιριαζουν σε δεκαδες ανθρωπους, ποιος απο τους αναγνωστες μπορει να ξεχωρισει οτι ο κυριος ταδε ειναι σωστος η οχι, ποιος μπορει να ξερει οτι αλλος εχει μονο πια ελληνικο ονομα και ξενο διαβατηριο οντας γεννημενος στο Λονδινο ζει και φορολογειτε εκει?, μια σαλατα που μονο η δικαιοσυνη καλειται να λυση, στο μεταξυ ο Μπαξεβανης παιρνει παρασημα λαικισμου, για τη ζημια ομως της συνωνυμιας δεν του καιγεται καρφι, τα παντα για την αρενα
Σχόλιο σε εφημερίδα.
Με 16 likes και 45 dislikes. Τυχαίο; Έλαμουντέ!
Σχόλιο σε εφημερίδα.
Με 16 likes και 45 dislikes. Τυχαίο; Έλαμουντέ!
Επειδή ξεκινάω να γράψω μια απάντηση και μου βγαίνουν σεντόνια, επιτρέψτε μου να περιοριστώ στα ειδικά:
Υπάρχει πολιτικό σκάνδαλο γύρω από τη λίστα Λαγκάρντ; —Υπάρχει ένας άνθρωπος στην Ελλάδα που να αμφιβάλλει ότι οι χειρισμοί (πολλών και διαφόρων, υψηλόβαθμων και χαμηλόβαθμων) πλησιάζουν ώρες ώρες τα όρια της βλακείας σε σημείο που να αποτελούν σκάνδαλο έστω και μόνο γι' αυτόν τον λόγο;
Δίνει λύση η λίστα Βαξεβάνη; (ελπίζω να προσέξατε ότι χρησιμοποίησα ήδη πιο πριν αυτόν τον όρο). —Όχι. Λειτουργεί όμως καταλυτικά. Ανέφερα ήδη ότι θα περίμενα από τους τρέχοντες νόμιμους κατόχους να ανακοινώσουν αν είναι ίδια με την «επίσημη». Επίσης, γίνεται (πολύ χρήσιμη) συζήτηση για την επιλεκτική εφαρμογή των νόμων (γιατί π.χ. δεν εγκαλούνται και οι εφημερίδες που αναδημοσίευσαν τη λίστα), για τα όρια όπου η προστασία του προσωπικού υποχωρεί μπροστά στο δημόσιο συμφέρον, τέλος τέλος, για το τι σημαίνει είδηση.
Για τις γενικές τοποθετήσεις, επειδή δεν βλέπω να διαφωνούμε στη θεωρία αλλά σε διάφορα πρακτικά θέματα, προτιμώ να μείνω στο ότι συμφωνούμε σε αυτό.
Υπάρχει πολιτικό σκάνδαλο γύρω από τη λίστα Λαγκάρντ; —Υπάρχει ένας άνθρωπος στην Ελλάδα που να αμφιβάλλει ότι οι χειρισμοί (πολλών και διαφόρων, υψηλόβαθμων και χαμηλόβαθμων) πλησιάζουν ώρες ώρες τα όρια της βλακείας σε σημείο που να αποτελούν σκάνδαλο έστω και μόνο γι' αυτόν τον λόγο;
Δίνει λύση η λίστα Βαξεβάνη; (ελπίζω να προσέξατε ότι χρησιμοποίησα ήδη πιο πριν αυτόν τον όρο). —Όχι. Λειτουργεί όμως καταλυτικά. Ανέφερα ήδη ότι θα περίμενα από τους τρέχοντες νόμιμους κατόχους να ανακοινώσουν αν είναι ίδια με την «επίσημη». Επίσης, γίνεται (πολύ χρήσιμη) συζήτηση για την επιλεκτική εφαρμογή των νόμων (γιατί π.χ. δεν εγκαλούνται και οι εφημερίδες που αναδημοσίευσαν τη λίστα), για τα όρια όπου η προστασία του προσωπικού υποχωρεί μπροστά στο δημόσιο συμφέρον, τέλος τέλος, για το τι σημαίνει είδηση.
Για τις γενικές τοποθετήσεις, επειδή δεν βλέπω να διαφωνούμε στη θεωρία αλλά σε διάφορα πρακτικά θέματα, προτιμώ να μείνω στο ότι συμφωνούμε σε αυτό.
SBE
¥
Στο δικό σου πώς κάνουμε λάικ;
bernardina μεταφέροντας σχόλιο σε εφημερίδα said:
Για να καταλάβω, δηλαδή. Επειδή π.χ. αναφέρεται κάπου ένας Νικόλαος Παπανδρέου, όσοι κατηγορούν τον αδελφό του ΓΑΠ για τα μύρια όσα θεωρούν ότι δικαιώθηκαν ενώ όσοι έλεγαν ως τώρα ότι όποιος έχει στοιχεία κλπ. θεωρούν ότι δόθηκαν στοιχεία; Τι θα πει «ζημιά της συνωνυμίας»; Αν ήμουν ο Χ. Ταδόπουλος, άφραγκος και μακροχρόνια άνεργος, η αναφορά ενός συνωνύμου μου θα με καθιστούσε ύποπτο στα πλήθη; Ε, όχι δα!
Αν θέλουμε να είμαστε προσεκτικοί και αντικειμενικοί στους χειρισμούς μας, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πρόκειται για μια συγκεκριμένη λίστα (άγνωστης και γι' αυτό ναι, ελεγχόμενης) προέλευσης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Και θα το πω, για τρίτη φορά σήμερα. Γιατί δεν βγαίνει ως σήμερα ο εισαγγελέας που έχει το στικάκι και ανακοινώσει ότι η λίστα που δημοσιεύτηκε δεν είναι αυτή που έχει στα χέρια του; Μήπως επειδή κυκλοφορούν πολλές τέτοιες λίστες στην πιάτσα και ο εισαγγελέας, που δεν την έχει παραλάβει με πρωτόκολλα και παράδοση-παραλαβή, δεν ξέρει τι έχει στα χέρια του και δεν μπορεί να εκτεθεί;