Φοβερός διάλογος. Ο ένας χειρότερος απ' τον άλλον.
Τα εφήμερα
- Thread starter nickel
- Start date
Φοβερός διάλογος. Ο ένας χειρότερος απ' τον άλλον.
bernardina
Moderator
Γράψαμε... (#2205)
Δεν έχεις συνειδητοποιήσει ακόμη ότι η Λέξι είναι πιο μπροστά στην ενημέρωση από τουλάχιστον τον μισό ελληνικό τύπο...
Μα όχι, όχι, δεν κατάλαβες... δεν εννοούσα την είδηση. Εννοούσα για τη Σίλβια
Δεν εννοείς για τη Σίλβια. Εννοείς για τα νιάτα μας...Μα όχι, όχι, δεν κατάλαβες... δεν εννοούσα την είδηση. Εννοούσα για τη Σίλβια
Μόλις μπορέσω να διατυπώσω σωστά το γιατί τη σνόμπαρα, θα το εξηγήσω.
bernardina
Moderator
When you're on a Google website (like right now), you're accessing one of the most powerful server networks in the known Universe. But what does that actually look like? Here's your chance to see inside what we're calling the physical Internet.
Google Data Centers. Where the Internet lives
Google Data Centers. Where the Internet lives
Costas
¥
http://www.flickr.com/photos/chanmelmel/6065983816/in/set-72157627086365093/lightbox/
Με το βελάκι πάνω δεξιά (Next->) ένα απίστευτο ταξίδι. (Αν μας πει και ο Κώστας από πού ακριβώς είναι...)
Μα αφού μας το λέει η ίδια: στο Gansu.
bernardina
Moderator
Costas
¥
Την Εμμανουέλλα την είχα δει μόλις είχε βγει στις αίθουσες, στο Παρίσι, Ιούλιο του '74. Η ουρά ήταν ατελείωτη. Και μένα η Κριστέλ δεν ήταν ο τύπος μου. Αλλά μήπως γνωρίζει κανείς σε ποιο απ' όλα τα sequel είναι η Κριστέλ πια "ώριμη" και απλώς διηγείται στη διάρκεια ενός αεροπορικού ταξιδιού σ' ένα φίλο της ιστορίες από μιαν άλλη "Εμμανουέλλα", όπου σε μιαν από αυτές τις ιστορίες η καινούργια αυτή Εμμανουέλλα σνομπάρει έναν μαφιοζοπλούσιο νεαρό και για να του τη σπάσει προσφέρει το μωνίον της στη γλώσσα ενός ασήμαντου και υπερώριμου σερβιτόρου; Πρέπει να τη βρω αυτή τη σκηνή! :twit:
Μα όχι, όχι, δεν κατάλαβες... δεν εννοούσα την είδηση. Εννοούσα για τη Σίλβια
Για να πω την αλήθεια, ούτε ο δικός μου. Τα δικά μου γούστα ήταν τότε πιο λαϊκά. Γύρναγα με τζάκετ, μαλλούρα, γένια, άσε καλύτερα... Αλλά όπως έγραψε και ο Νικέλ, ήταν η εποχή που στύβαμε την πέτρα με το ένα χέρι, που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, που ο κόσμος θα γινόταν καλύτερος κι ακόμα πιο καλός και...
Τι «όχι»; Ποιος είπε «όχι»;
Πριν από χρόνια ήταν ένα περιθωριακό κανάλι που την είχε after-hours σχεδόν κάθε βράδυ — μιλάμε ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΡΑΔΥ!!! :scared:
Θα έλεγα ότι είδα το μέλλον αν δεν ήταν το παρόν. Θυμήθηκα που και το Facebook χτίζει τη δική του εγκατάσταση με τους σέρβερ κάπου στη Σκανδιναβία. Κάπως έτσι θα είναι:
http://www.dailymail.co.uk/sciencet...unveils-massive-data-center-Lulea-Sweden.html
Σκέφτομαι ότι πληκτρολογώ μια-δυο λέξεις σ' ένα πλαίσιο και, πριν προλάβω να κουνήσω τα μάτια μου, η οθόνη γεμίζει από πληροφορίες για σελίδες αποθηκευμένες μέσα στα χιόνια στην άλλη άκρη της Ευρώπης, μετά γυρίζω και κοιτάζω ράφια και ράφια με βιβλία ολόγυρά μου που δεν είναι περασμένα εκεί μέσα, που όμως με κοιτάζουν παραπονεμένα γιατί τα 'χω προδώσει, γιατί προτιμώ πια να χτυπάω κουμπιά αντί να ξεφυλλίζω τις σελίδες τους. Πανάθεμά σε, Γκούγκλα, πόσο σε αγαπήσαμε.
Βρίσκω πολύ ωραίο ένα κείμενο του Χωμενίδη από το The Books' Journal, τεύχ. 23 (Σεπτ. 2012), σ. 24.
Οι ηδονές που έταζε
Από τον ΧΡΗΣΤΟ Α. ΧΩΜΕΝΙΔΗ
Από τον ΧΡΗΣΤΟ Α. ΧΩΜΕΝΙΔΗ
Όποτε κι αν πεθάνει η Σύλβια Κριστέλ [που βασανίζεται, καθηλωμένη, με σοβαρότατα προβλήματα υγείας], η αναγγελία της είδησης από τα ΜΜΕ είναι δεδομένη: «Πέθανε η Εμμανουέλλα...» Η κινηματογραφική περσόνα έχει επισκιάσει το πρόσωπο στον μέγιστο βαθμό. Περισσότερο κι από ό,τι ο Ταρζάν είχε καλύψει τον Τζώννυ Βαϊσμίλερ ή ακόμα και ο Κώστας Γκουζγκούνης ως επί οθόνης επιβήτωρ τον αληθινό Κώστα Γκουζγκούνη, ο οποίος διατηρεί συνοικιακό φωτογραφείο, είναι οικογενειάρχης και χειμερινός κολυμβητής... Από μιαν άποψη όχι άδικα. Γιατί τι λόγο έχει η Σύλβια Κρίστελ να μας αφορά;
Ένα κορίτσι από την Ολλανδία, που έγινε διεθνώς διάσημο στα μέσα της δεκαετίας του 1970, αποτυγχάνοντας όμως να χειριστεί τη φήμη, τα λεφτά, ακόμα και την ομορφιά του, έχασε σταδιακά τα πάντα και κατέληξε, πριν συμπληρώσει τα εξήντα, να φθίνει χτυπημένο από καρκίνο και εγκεφαλικό. Η κατιούσα της στάθηκε τόσο μακρόσυρτη --διήρκεσε παραπάνω από τη μισή ζωή της-- και τόσο προβλέψιμη, ώστε να μη διαθέτει τίποτα το μυθιστορηματικό. Και εάν η ίδια, στην αυτοβιογραφία που κυκλοφόρησε το 2006, εντοπίζει τις ρίζες της κακοδαιμονίας της σε ένα περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης όταν ήταν εννέα χρονών και στο διαζύγιο των εύπορων γονέων της μεσούσης της εφηβείας της, τι να πει (αν μπορούσε) και η Μαίριλυν Μονρόε; Πρόκειται εν ολίγοις (και το γράφω ξέροντας πως η ίδια δεν πρόκειται να το διαβάσει) για μια ιδιαίτερα μπανάλ ανθρώπινη
περίπτωση. Ακόμα και ο γάμος της με τον Ούγκο Κλάους, συγγραφέα της αριστουργηματικής Θλίψης του Βελγίου, δεν εξερράγη επειδή το πνεύμα δεν ανέχθηκε τη σάρκα ή αντιστρόφως. Έληξε άδοξα, με τη Σύλβια να εγκαταλείπει τον Ούγκο για έναν εγγλέζο σκηνοθέτη, ο οποίος της υποσχόταν λαγούς με πετραχήλια στο Χόλλυγουντ. Μα αντί να λάμψει πέραν του Ατλαντικού, κατέληξε εθισμένη στη σαμπάνια και στην κοκαΐνη. Βάλε και τα άφιλτρα τσιγάρα που κάπνιζε μανιωδώς από τις τουαλέτες του δημοτικού σχολείου και φώναξε έναν γιατρό να την κάνει παράδειγμα προς αποφυγήν...
Η Εμμανουέλλα λοιπόν είναι το μόνο δυνατό χαρτί της Σύλβια Κρίστελ, που θα το βγάλει από το σάβανο και θα το επιδείξει σαν διαβατήριο προς την αθανασία. Τι είναι όμως η Εμμανουέλλα;
Στα τρέιλερ και τις αφίσες του 1974, διαφημιζόταν ως η ταινία η οποία σόκαρε τη Γαλλία και τον υπόλοιπο πλανήτη, που οδήγησε τους θεατές σε απαγορευμένους δρόμους ηδονής... Η προβολή της πρέπει να προκάλεσε όντως σκάνδαλο, το οποίο και εξαργυρώθηκε εντυπωσιακά. Τριακόσια εκατομμύρια εισιτήρια δεν κόβονται συχνά μέσα σε μια σαιζόν. Οι βρετανοί λογοκριτές βοήθησαν όσο μπορούσαν τη φήμη της, αφαιρώντας τη σκηνή του γυναικείου αυνανισμού. Η εταιρεία παραγωγής έσπευσε να τζογάρει πάνω στην ανέλπιστη (;) επιτυχία: το 1975 γυρίστηκε η Εμμανουέλλα 2 και, από τότε μέχρι και το 1992, μια καινούργια Εμμανουέλλα έβγαινε στις αίθουσες κάθε δύο χρόνια. Οι Ιταλοί, στο μεταξύ, που ρέπουν προς τη σπαγγετοποίηση των επιτυχιών, λάνσαραν τη Μαύρη Εμμανουέλλα, ενώ οι Αμερικάνοι γύρισαν δεκάδες τηλεοπτικές παραλλαγές πέραν της παρωδίας, με τίτλους όπως Η Εμμανουέλλα εναντίον του Δράκουλα και Εμμανουέλλα, η γυμνή πράκτορας 0069...
Ας μείνουμε όμως στο πρωτότυπο: Η πρώτη Εμμανουέλλα βασίστηκε στο ρομάντζο που είχε εκδώσει, το 1959, μια Γαλλο-Ταϋλανδέζα, σύζυγος διπλωμάτη, η οποία υπέγραφε με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Εμμανουέλ Αρσάν και έρρεπε προφανώς προς τα ξινά. Η υγρασία άλλωστε των τροπικών, η πλήξη της πολυτελούς ζωής και η άρση των χριστιανικών προκαταλήψεων από το περιρρέον απωανατολίτικο πνεύμα ευνοούν τη λαγνεία. Όπως το βιβλίο έτσι και η ταινία αφηγείται την πορεία μιας νεαρής γυναίκας προς την πλήρη ερωτική απελευθέρωση. Η βασική ιδέα επαναλαμβάνεται ρητά σε τακτά διαστήματα: Σκοπός της ζωής μας είναι η απόλαυση. Ομφαλός της απόλαυσης είναι το σεξ, σε όλες του τις μορφές και τις παραλλαγές. Επαναστατική πράγματι θέση, η οποία παραμένει επίκαιρη και καλλιτεχνικώς γόνιμη ανά τους αιώνες, διακηρυγμένη από τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, τον Ζωρζ Μπατάιγ και τον Ανδρέα Εμπειρίκο. Σε τι διαφέρει το έργο των παραπάνω από την κοινή πορνογραφία; Πότε η αφήγηση της γενετήσιας πράξης --ή φαντασίωσης-- παύει να θυμίζει ντοκυμαντέρ τραβηγμένο μέσα από την κλειδαρότρυπα και αποκτά καλλιτεχνική σημασία; Όταν, φρονώ, ο οίστρος-κάβλα εξελίσσεται σε οίστρο-έμπνευση. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ανοίγουν διάπλατα οι θύρες όχι απλώς της ενοράσεως αλλά και της αθανασίας...
Συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Εμμανουέλλα; Όχι. Πρόκειται, αντιθέτως, για την επιτομή του soft. Τα πάντα είναι απαλά, στυλιζαρισμένα, φλουταρισμένα εν ανάγκη. Η ηρωίς μαλακίζεται, μοιχεύεται και τριβαδίζει τυλιγμένη μέσα σε μεταξωτές ρόμπες. Κλείνει, θαρρείς, την ώρα του οργασμού το μάτι στον εαυτό της που αντανακλάται σε χρυσοποίκιλτους καθρέφτες. Περιστοιχίζεται από υπέρκομψους αποικιοκράτες και από εξωτικές καλλονές, καλλονές σύμφωνα με τη δυτικά αισθητικά κριτήρια. Ο Τρίτος Κόσμος δεν είναι παρά ένα σκηνικό, τόσο γλυκερό ως και στη δυστυχία του, που θα λίγωνε κι εκείνον ακόμα τον Πωλ Γκωγκέν. Ο μέντορας, δε, που θα οδηγήσει την Εμμανουέλλα στο σεξουαλικό απόγειο, είναι ένας κουρασμένος γέροντας, ο οποίος επιλέγει τον εστετισμό σαν υποκατάστατο της στύσης. Το μόνο που διασώζεται από την ταινία στην κρίση ενός σημερινού θεατή είναι η ιδιαίτερη ομορφιά της Σύλβιας Κρίστελ. Άντε και το μελωδικό τραγούδι των τίτλων:
Mélodie d’ amour chantait le corps d’ Emmanuelle
Qui vit corps à cœur deçu...
Qui vit corps à cœur deçu...
Κι όμως, για όσους την είδαν πολύ νέοι, τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, η Εμμανουέλλα διατηρεί μιαν απροσδόκητη αίγλη. Παραπέμπει υποδόρεια σε μιαν εποχή αθωότητας. Τότε που τα τσιγάρα έδιναν στυλ χωρίς να βλάπτουν, το ουίσκυ -- «σκατς» το αποκαλούσαν-- ίδρωνε ηδονικά το κρύσταλλο και η εικόνα ενός αεροπλάνου που απογειώνεται σήμαινε την ελευθερία. Τότε που τα προφυλακτικά ήταν είδος προς εξαφάνισιν, οι γούνες συνδυάζονταν με το γκλαμ ροκ και η επανάσταση ήθελε να ’ναι χαρούμενη και σέξι. Προφανώς η Εμμανουέλλα δεν διαθέτει την παραμικρή συγγένεια με το Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι, με τον καλλιτεχνικό απόηχο γενικά του Γούντστοκ και του Μάη του ’68. Βρίσκεται στους αντίποδες. Όταν όμως τα «αφεντικά», οι ταξικοί κυρίαρχοι, φαντάζουν τόσο εκλεπτυσμένοι όσο οι εραστές και οι φίλοι της Εμμανουέλλας, τότε η ανυπακοή --ακόμα και στην πλέον βίαια και διεστραμμένη εκδοχή της-- κρατάει τις γλαδιόλες του ληστή Θεόδωρου Βερνάρδου, έχει ανάγκη από την ιδεολογική δορά της 17 Νοέμβρη... Η απροκάλυπτη φρίκη, το τυφλό μίσος του ακυρωμένου μικροαστού ανήκει στους δικούς μας ζοφερούς καιρούς. Πάω στοίχημα πως τόσο οι Πυρήνες της Φωτιάς όσο και η Χρυσή Αυγή θα κατακρεουργούσαν το κορμί της Εμμανουέλλας, ανίκανοι και να υποψιαστούν ακόμα τις ηδονές που τάζει...
Δεν είπα ποτέ ότι ο Χωμενίδης δεν γράφει καλά.
Μόνο σ' εκείνο το , δε, σκάλωσε το μάτι μου...
Πολύ ωραίο, Earion! Ευχ! :)
Και τώρα, επιτρέψτε μου να γκρινιάξω που τα ελληνικά μέσα δεν αναφέρουν λέξη για το καράβι Estelle που -σύμφωνα με τα τιτιβίσματα- βρίσκεται γύρω στα 40 ναυτικά μίλια από τη Γάζα. Το 'φαγε η μαρμάγκα...
Και τώρα, επιτρέψτε μου να γκρινιάξω που τα ελληνικά μέσα δεν αναφέρουν λέξη για το καράβι Estelle που -σύμφωνα με τα τιτιβίσματα- βρίσκεται γύρω στα 40 ναυτικά μίλια από τη Γάζα. Το 'φαγε η μαρμάγκα...
Στο τουίτερ τώρα λένε ότι το Estelle δέχεται επίθεση. Περιμένω να δω επιβεβαιωμένες πληροφορίες. Με διαολίζει αυτή η σιωπή!
bernardina
Moderator
Υπαινίσσεσαι κάτι;
Επικοινωνήστε, λέει, με βουλευτές...
Έδιτ: Καλή συνέχεια σε όλους. Θα συγκρατηθώ και δεν θα γράψω άλλα, άλλωστε τι να πεις, μόνο πίκρα και θυμός θα βγει. Καλημέρες!
Elsa
¥
Όχι, λογοπαίζω απλώς.