Θα λέγατε ή θα γράφατε ποτέ τη λέξη αποτομιά;

[bernardina]

Αναζητώντας μια πιο ανάλαφρη λέξη από τη σκαιότητα για να αποδώσω το brusqueness, βρήκα καταρχάς στη Ματζέντα [brUsknes] ουσ. αποτομότης, κν. αποτομιά, σκαιότητα: I was shocked by his brusqueness η σκαιότητά του με σοκάρησε και κατόπιν εδώ τις λέξεις αποτομία και αποτομιά.

Σας ομολογώ ότι διστάζω να χρησιμοποιήσω κάποια από τις δύο (ειδικά σε κείμενο που δεν είναι δικό μου). Όχι για κανέναν άλλο λόγο, παρά γιατί είμαι σίγουρη πως ο επιμελητής θα την αποκεφαλίσει χωρίς δεύτερη σκέψη (και μπορεί ν' ακούσω και κανένα περίεργο σχόλιο...) :glare:

Να κάνουμε ένα γρήγορο γκάλοπ; Πόσοι από σας θα τις χρησιμοποιούσατε; Κι αν δεν θα χρησιμοποιούσατε καμία από τις δύο θα σας άρεσε, ξέρω 'γω... η αγαρμποσύνη;

 

[drsiebenmal]

Η αποτομία είναι βιβλική, από όσο βλέπω, και έχει αποδοθεί επίσης ως severity.

Εγώ δεν θα τη χρησιμοποιούσα και ως αναγνώστης θα μπερδευόμουν με την αποκοτιά (ξέρω: καμία σχέση). Η τραχύτητα (τρόπων, χαρακτήρων κ.λπ.) δεν σου κάνει;

Edit1: Άλλα (περίπου) συνώνυμα: βαναυσότητα, σκληράδα, αγριάδα

Μήπως μπορείς να αλλάξεις τη φράση για να χρησιμοποιήσεις το απότομα;

Edit2: Αρχίσαμε τις πρωθύστερες απαντήσεις. :)

 

[bernardina]

Ναι, ναι, φυσικά. Και έχω δώσει ήδη λύση σ' αυτό που μεταφράζω. Απλώς ήθελα να το μεταφέρω κι εδώ για ν' ακούσω τη γνώμη σας. :)

 

[Alexandra]

Αποτομιά πρώτη φορά ακούω, και μάλιστα δεν κατάλαβα καν ότι έχει σχέση με τη λέξη "απότομος". Υπάρχει στην ελληνική λογοτεχνία;

Όχι, δεν μ' αρέσει η αποτομιά -- ούτε η αποτομότητα.

 

[crystal]

Εμένα μ' άρεσε πολύ η λέξη, αλλά αμέσως πήγε ο νους μου στο γεωφυσικό: απότομη κατηφόρα ή κάτι τέτοιο.

 

[Hellegennes]

Εμένα αμέσως πήγε το μυαλό μου στον απότομο, αλλά μού φάνηκε σαν νεοελληνική αργκό.

 

[drsiebenmal]

Κατεβάζοντας το ρέτζιστερ, θα συναντήσουμε υποθέτω δυο ορόφους πιο κάτω τη χοντροκοπιά και μετά από άλλον έναν όροφο τη γαϊδουριά.

 

[nickel]

Μη βλέπετε που δεν μιλάω. Όπως λέει το τραγούδι: «Στην αποτομιά σωπαίνει το κανόνι». :)

 

[Earion]

Κι εγώ στέκομαι άβολα μπροστά στην «αποτομιά», στον ενικό, μ’ αρέσουν όμως στον πληθυντικό οι «αποτομιές», όπως στο παράδειγμα που δίνει η Πύλη:

μην κάνεις αποτομιές όταν κρατάς μαχαίρι, είναι επικίνδυνο.

 

[sarant]

Ναι, στον πληθυντικό είναι καλύτερο. Και ατσαλιά δεν λέμε άλλωστε ή ατσαλιές;
Παρόλ'αυτά, θα περίμενα να κάνει την αρχή κάποιος άλλος.

 

[daeman]

...
Απότομα
μου την κοπάνησες απότομα
δεν μου ξηγήθηκες φιλότιμα
μου 'πες τη λέξη μια βραδιά
Με ξάφνιασες
με κάποιαν άλλη με ξεμυάλισες
στην ποταμιά με κατηφόρισες
αποκοτιά η αποτομιά
προσώρας, ε;

 

[drsiebenmal]

Και ατσαλιά δεν λέμε άλλωστε ή ατσαλιές;

Μόνο τις ατσαλοσύνες είχα ακούσει, ατσαλιές ποτέ ως τώρα.
Ατσαλοσύνη και στο ΛΚΝ.
Και εκεί επίσης ατσαλιά = ατσαλοσύνη, τσαπατσουλιά.

 

[daeman]

...
είμαι βούρκα και πηλά κι όλο ατσαλιές γεμάτη (Eρωτόκρ. E´ 1138)

Εμείς τις λέμε, όχι όμως σαν ατσαλοσύνες που λέει το ΛΚΝ, αλλά μάλλον σαν ακαθαρσίες ή ακαταστασίες, που λέει ο Κριαράς και ο Γεωργακάς (και ο Κορνάρος). Κι όταν λέω «εμείς» δεν εννοώ μόνο εμένα που τις ξέρω (και τις έκανα, παιδιόθεν σκανταλιάρης) από την Κρήτη (και τον Κορνάρο), αλλά και ντόπιους εδώ στη Θεσσαλία.

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
ατσαλιά η [atsalá] Ο24 : ατσαλοσύνη, τσαπατσουλιά. [άτσαλ(ος) -ιά]
[Λεξικό Κριαρά]
ατσαλιά η· ατσαλία. 1) Aκαθαρσία, ρύπος: είμαι βούρκα και πηλά κι όλο ατσαλιές γεμάτη (Eρωτόκρ. E´ 1138). 2) (Mεταφ.) ασωτία, ασέλγεια: επαράδωκαν του λόγου τους εις την … ατσαλίαν (Xριστ. διδασκ. 56). [<επίθ. άτσαλος + κατάλ. ‑ιά. O τ. στο LBG (‑τζ‑) και σήμ. ιδιωμ. H λ. στο Du Cange (‑τζ‑) και σήμ.]
[Λεξικό Γεωργακά]
ατσαλιά [atsaljá] η, ① untidiness, disorder, mess (syn ακαταστασία, ασυγυρισιά, ατσαλοσύνη): η ~ του δωματίου, του σπιτιού ② uncouthness, discourteousness, impoliteness (near-syn απρέπεια): όλο ατσαλιές κάνει | εγώ θ' αφήσω τον απελέκητο και το χωριάτικό μου τρόπο, την ~ μου την παλιά θα λησμονήσω (Vlachogiannis) [fr postmed ατσαλιά, der of άτσαλος]

 

[Elsa]

Μη βλέπετε που δεν μιλάω. Όπως λέει το τραγούδι: «Στην αποτομιά σωπαίνει το κανόνι». :)

Κι είχες λαχτάρα περισσή
Κι ένοιωθα τόση αποτομιά
Να πάμε στ’ όμορφο νησί
λάλα λαλά λάλα λαλά

Δε μου αρέσει, θα σκάλωνα διαβάζοντας τη λέξη. Ατσαλιά πάλι, λέμε το αποτέλεσμα της ατσαλοσύνης, ή όχι;

 

[daeman]

...
Ε συνήθως, ναι, ο άτσαλος ατσαλιές θα κάνει. Κι αν είναι πολύ άτσαλος, μαντάρα θα τα κάνει.
Κι ο ατζούμπαλος* ατζουμπαλιές.

* Ή ατσούμπαλος ή αρτσούμπαλος ή ανασούμπαλος ή ασούμπαλος.