Έχεις δίκιο, γι' αυτό και εγώ είμαι κατ' αρχήν υπέρ της μεταγραφής όλων των πάντων, γι' αυτό και το βασανίζω το θέμα με το μπούτι (ε ρε μάνα μου...). Το σκεφτόμουν εχτές αρκετή ώρα, αυτό ακριβώς που λες.Είμαι έτοιμος να σας καταγγείλω για διακρίσεις σε βάρος των μη αγγλόφωνων αναγνωστών ή θεατών, σε βάρος του γεράκου που μετά κόπου παρακολουθεί τους υποτίτλους και ξαφνικά αναρωτιέται αν το μπαρ προφέρεται Βοώτη και έχει χάσει το λογοπαίγνιο με το Μπούτι — που πόσες χαρές έχουν μείνει στον γεράκο θεατή, ώστε να του στερούμε και το λογοπαίγνιο με το μπούτι;
Και να σου πω ότι σκεφτόμουν όχι απλώς το Μπούτι, αλλά το Κωλόμπαρο του Ζαζ. "Έλα, αγάπη, είμαι στο Κωλόμπαρο."
Κι αυτό αλήθεια είναι, ιδίως όταν δεν έχεις το περιθώριο να εξηγήσεις το σκεπτικό σου.Ό,τι και να επιλέξουμε, δηλαδή, όταν ο άλλος είναι κακοπροαίρετος, πάντα θα ισχυρίζεται ότι η επιλογή μας ήταν για γέλια/κλάματα.
Κι εσύ δίκιο έχεις, ως ένα βαθμό. Και λέω ως ένα βαθμό γιατί ο σεβασμός προς τον θεατή έχει και αυτό το κομμάτι, το να μπορέσω να του παρουσιάσω μια μετάφραση που όχι μόνο να τον σέβεται αλλά και να φαίνεται ότι τον σέβεται. Να μην δει κάτι που θα τον κάνει να σκεφτεί 'Μα καλά, δεν βρήκε τίποτε καλύτερο;"Και ποιος είναι αυτός που θα πει ότι το έκανες κατά λάθος; Τον ξέρεις; Τον εκτιμάς; Όχι; Τότε γιατί μετράει τόσο πολύ η γνώμη του;
Για να είμαι ειλικρινής, με απασχολεί επίσης η γνώμη των συναδέλφων και η γνώμη των εργοδοτών, γιατί επηρεάζουν το αν θα έχω δουλειά. Αν ήταν λογοτεχνία που έκανα για το κέφι μου και μόνο, δεν θα έδινα δεκάρα τσακιστή. Επίσης όταν έκανα κάτι υπότιτλους ερασιτεχνικά, πάλι δεν έδωσα δεκάρα τσακιστή. όταν όμως το κάνω για λεφτά, ομολογώ ότι είμαι σαν την γυναίκα του Καίσαρα. Δεν με νοιάζει τόσο να είμαι καλή, όσο να φαίνομαι καλή σε αυτούς που θα επηρεάσουν το αν τελικά θα πάρω τα λεφτά. (Ως ένα σημείο κι αυτό, βέβαια, δεν θα γράψω και τέρατα, θα στηρίξω και τη γνώμη μου, αλλά δεν θα είμαι και πολύ μαχητική, ιδίως αν είναι θέματα επιλογής και όχι σωστού-λάθους).