Ανοίγω εδώ το θέμα χωρίς να είμαι πολύ σίγουρη ότι είναι εδώ η θέση του. Ας κρίνουν οι συντονιστές πού πρέπει να πάει.
Κατέβηκα πρόσφατα στο χωριό του προπάππου μου, τον Πύριχο όπως τον λένε οι οδικές πινακίδες (εμείς τον λέμε Κάβαλο), κοντά στην Αρεόπολη. Μίλησα με πολλούς συγγενείς και γείτονες και ξανάκουσα διάφορα ονόματα κι επώνυμα που είχα μισοξεχασμένα.
Στον πληθυντικό των επωνύμων, των οικογενειακών ονομάτων ας πούμε, οι καταλήξεις αλλάζουν με τρόπο που δεν έχω συναντήσει αλλού και γίνονται σε -ιάνοι, κόβοντας την κατάληξη του ενικού.
ο Δασκαλάκης => οι Δασκαλιάνοι (το σόι της μάνας μου)
ο Σκάλκος => οι Σκαλκιάνοι
ο Μαριόλης => οι Μαριολιάνοι
ο Βλασταράκος => οι Βλασταριάνοι
ο Καλαποθαράκος => οι Καλαποθαριάνοι
ο Μεράκος => οι Μεριάνοι
κ.ο.κ.
Όσον αφορά τα μικρά ονόματα, υπάρχει εκεί το όνομα Καλαπόθος, που δεν έχω συναντήσει αλλού, και που σπάω το κεφάλι μου να βρω την ετυμολογία του. Ως προς τα υποκοριστικά έχουμε:
Παναγιώτα => Ποτούλα (ή Πότα)
Αλεξάνδρα = Τσαντούλα
Πέτρος => Πετρούνης
και πιο συνηθισμένα, όπως Λίας από το Ηλίας, Δήμος από το Δημοσθένης, Βάσος από το Βασίλης κλπ., και χρησιμοποιούν πολύ το μπάρμπας και το θεια ως προσφωνήσεις.
Δεν είναι ακριβώς ότι έχω κάποιο ερώτημα ως προς αυτά, μάλλον να τα καταγράψω ήθελα, και να θέσω ίσως ένα προβληματισμό ως προς το γιατί: γιατί εκεί είναι Δασκαλιάνοι ενώ αλλού θα ήταν Δασκαλάκηδες ή Δασκαλακαίοι ή ξέρω κι εγώ τι, ή πώς ο Πέτρος έγινε Πετρούνης.
Και έτσι ως κερασάκι άσχετο, έμαθα ότι τον κουβά τον λένε σίκλο, λέξη που βλέπω στον γούγλη ότι χρησιμοποιούν σε διάφορα νησιά, και το πηγάδι το λένε φιλιατρό, όπως το θυμόμουν.
Κατέβηκα πρόσφατα στο χωριό του προπάππου μου, τον Πύριχο όπως τον λένε οι οδικές πινακίδες (εμείς τον λέμε Κάβαλο), κοντά στην Αρεόπολη. Μίλησα με πολλούς συγγενείς και γείτονες και ξανάκουσα διάφορα ονόματα κι επώνυμα που είχα μισοξεχασμένα.
Στον πληθυντικό των επωνύμων, των οικογενειακών ονομάτων ας πούμε, οι καταλήξεις αλλάζουν με τρόπο που δεν έχω συναντήσει αλλού και γίνονται σε -ιάνοι, κόβοντας την κατάληξη του ενικού.
ο Δασκαλάκης => οι Δασκαλιάνοι (το σόι της μάνας μου)
ο Σκάλκος => οι Σκαλκιάνοι
ο Μαριόλης => οι Μαριολιάνοι
ο Βλασταράκος => οι Βλασταριάνοι
ο Καλαποθαράκος => οι Καλαποθαριάνοι
ο Μεράκος => οι Μεριάνοι
κ.ο.κ.
Όσον αφορά τα μικρά ονόματα, υπάρχει εκεί το όνομα Καλαπόθος, που δεν έχω συναντήσει αλλού, και που σπάω το κεφάλι μου να βρω την ετυμολογία του. Ως προς τα υποκοριστικά έχουμε:
Παναγιώτα => Ποτούλα (ή Πότα)
Αλεξάνδρα = Τσαντούλα
Πέτρος => Πετρούνης
και πιο συνηθισμένα, όπως Λίας από το Ηλίας, Δήμος από το Δημοσθένης, Βάσος από το Βασίλης κλπ., και χρησιμοποιούν πολύ το μπάρμπας και το θεια ως προσφωνήσεις.
Δεν είναι ακριβώς ότι έχω κάποιο ερώτημα ως προς αυτά, μάλλον να τα καταγράψω ήθελα, και να θέσω ίσως ένα προβληματισμό ως προς το γιατί: γιατί εκεί είναι Δασκαλιάνοι ενώ αλλού θα ήταν Δασκαλάκηδες ή Δασκαλακαίοι ή ξέρω κι εγώ τι, ή πώς ο Πέτρος έγινε Πετρούνης.
Και έτσι ως κερασάκι άσχετο, έμαθα ότι τον κουβά τον λένε σίκλο, λέξη που βλέπω στον γούγλη ότι χρησιμοποιούν σε διάφορα νησιά, και το πηγάδι το λένε φιλιατρό, όπως το θυμόμουν.
)
