Αναρωτήθηκα μήπως θα έπρεπε να το βάλω αυτό στο νήμα για το μπετό, αλλά μετά σκέφτηκα «τσιγκουνιές θα κάνουμε;».
Των πλαστικών σακούλων ή των πλαστικών σακουλών; Το έπαιζε σε δύο ταμπλό ο Χρήστος Μιχαηλίδης στις επιφυλλίδες του που αντέγραψα εδώ.
Το ερώτημα το είχε αντιμετωπίσει ως εξής ο Γιάννης Η. Χάρης:
Έτσι όμως αυξάνονται οι ανάγκες μας σε γενικές. Που, όταν δεν τις έχουμε, τις εφευρίσκουμε: κάποιοι δούλευαν χωρίς να χρησιμοποιούν γάντια και μπότες, ήθελε να πει η τηλεόραση, αλλά αποφάσισε να μας το πει πιο καθωσπρέπει: «δούλευαν χωρίς χρήση γαντιών και μποτών»! Σίγουρα, δεν είναι πάντοτε εύκολο να αποφύγεις, πρώτα τον πληθυντικό και έπειτα τη γενική του· ωστόσο, ο εύλογος τύπος «των οπερών» ή «των πορνών» κανέναν τίτλο καλλιέπειας δεν μπορεί να διεκδικήσει, τουλάχιστον για την ώρα, έτσι μάλιστα με τον κατεβασμένο τόνο, τον τυπικά ορθό αλλά ψεύτικο και ξένο στο σημερινό γλωσσικό αίσθημα. Ανάλογα είναι τα βεβιασμένα: «των κατσικών», «των μαικηνών», «ο κόσμος των προπαγανδών», «οι διανομείς πλαστικών σακουλών» και οι «απομιμήσεις γνωστών μαρκών» (χαρακτηριστικά, το λεξικό Μπαμπινιώτη λέει ότι δεν έχουν καν γενική πληθυντικού οι λέξεις αυτές). Ή «η των υψηλών νοτών (υψίφωνος) Νάντια Γουάινμπεργκ»!
Ολόκληρο το αξιοσημείωτο άρθρο εδώ.
Κοιτάζω στο ΛΚΝ, μου δίνει Ο25α στη σακούλα, κοιτάζω εκεί και διαβάζω: πείνα… πείνες —.
Στο neurolingo: η σακούλα... οι σακούλες —
Στο ΛΝΕΓ: σακούλα [χωρίς γεν. πληθ.]
Ναι, αλλά αν είχε; αναρωτιέμαι με λαζουπούλεια πονηράδα στο μάτι.
Το Σχολικό του Κέντρου, με στέλνει από τη σακούλα στο Ο4, διαβάζω η σημαία... οι σημαίες των σημαιών.
Και στο κλιτικό του Μαλακού: οι σακούλες των σακουλών.
Δεν θα βγάλει σπυριά η γλώσσα μου αν πω «των σακουλών», έτσι; Ούτε θα φάω ξύλο αν πω ότι δεν μ’ αρέσει η γενική «των σακούλων». Το βέβαιο είναι ότι αποκλείεται να πω «των πλαστικών παύλα».
Γκουγκλιές:
1800 σακουλών
828 σακούλων
Των πλαστικών σακούλων ή των πλαστικών σακουλών; Το έπαιζε σε δύο ταμπλό ο Χρήστος Μιχαηλίδης στις επιφυλλίδες του που αντέγραψα εδώ.
Το ερώτημα το είχε αντιμετωπίσει ως εξής ο Γιάννης Η. Χάρης:
Έτσι όμως αυξάνονται οι ανάγκες μας σε γενικές. Που, όταν δεν τις έχουμε, τις εφευρίσκουμε: κάποιοι δούλευαν χωρίς να χρησιμοποιούν γάντια και μπότες, ήθελε να πει η τηλεόραση, αλλά αποφάσισε να μας το πει πιο καθωσπρέπει: «δούλευαν χωρίς χρήση γαντιών και μποτών»! Σίγουρα, δεν είναι πάντοτε εύκολο να αποφύγεις, πρώτα τον πληθυντικό και έπειτα τη γενική του· ωστόσο, ο εύλογος τύπος «των οπερών» ή «των πορνών» κανέναν τίτλο καλλιέπειας δεν μπορεί να διεκδικήσει, τουλάχιστον για την ώρα, έτσι μάλιστα με τον κατεβασμένο τόνο, τον τυπικά ορθό αλλά ψεύτικο και ξένο στο σημερινό γλωσσικό αίσθημα. Ανάλογα είναι τα βεβιασμένα: «των κατσικών», «των μαικηνών», «ο κόσμος των προπαγανδών», «οι διανομείς πλαστικών σακουλών» και οι «απομιμήσεις γνωστών μαρκών» (χαρακτηριστικά, το λεξικό Μπαμπινιώτη λέει ότι δεν έχουν καν γενική πληθυντικού οι λέξεις αυτές). Ή «η των υψηλών νοτών (υψίφωνος) Νάντια Γουάινμπεργκ»!
Ολόκληρο το αξιοσημείωτο άρθρο εδώ.
Κοιτάζω στο ΛΚΝ, μου δίνει Ο25α στη σακούλα, κοιτάζω εκεί και διαβάζω: πείνα… πείνες —.
Στο neurolingo: η σακούλα... οι σακούλες —
Στο ΛΝΕΓ: σακούλα [χωρίς γεν. πληθ.]
Ναι, αλλά αν είχε; αναρωτιέμαι με λαζουπούλεια πονηράδα στο μάτι.
Το Σχολικό του Κέντρου, με στέλνει από τη σακούλα στο Ο4, διαβάζω η σημαία... οι σημαίες των σημαιών.
Και στο κλιτικό του Μαλακού: οι σακούλες των σακουλών.
Δεν θα βγάλει σπυριά η γλώσσα μου αν πω «των σακουλών», έτσι; Ούτε θα φάω ξύλο αν πω ότι δεν μ’ αρέσει η γενική «των σακούλων». Το βέβαιο είναι ότι αποκλείεται να πω «των πλαστικών παύλα».
Γκουγκλιές:
1800 σακουλών
828 σακούλων
