«Έλα, δοκίμασε τώρα και από τους καρπούς του αναρριχητικού μας», μου είπε ο φίλος και μου έδωσε μερικούς μικρούς, κιτρινωπούς, μακρόστενους καρπούς, λίγο μικρότερους στο μέγεθος από τους χουρμάδες.
«Πώς τα λένε αυτά;» ρώτησα, αλλά ο φίλος δεν ήξερε. «Κάπως τα λένε εδώ οι ντόπιοι, αλλά στα μαγαζιά που έχω βρει μερικές φορές, και είναι πανάκριβα, τα λένε με ένα περίεργο όνομα.»
Τελικά, με τη βοήθεια μερικών γνωστών σας διακεκριμένων διαδικτυακών ανιχνευτών, εντόπισα ότι είναι οι καρποί ενός θάμνου που ονομάζεται Φυσαλίδα στα ελληνικά ή Physalis peruviana (ή πολλά άλλα πράγματα) στα αγγλικά.
Με την ευκαιρία, εντόπισα ένα πολύ κατατοπιστικό «άρθρο του μήνα» εδώ, όπου θα βρείτε επίσης πολλούς συνδέσμους με παρουσίαση (και ονοματολογία, ντε!) άλλων φυτών.
Α, ναι, ο καρπός ήταν σαρκώδης, μάλλον γλυκός και παρά τα όσα διάβασα παντού, με μπόλικα κόκκινα και όχι με λίγα κίτρινα κουκούτσια. Κάποια άλλη ποικιλία, προφανώς.
«Πώς τα λένε αυτά;» ρώτησα, αλλά ο φίλος δεν ήξερε. «Κάπως τα λένε εδώ οι ντόπιοι, αλλά στα μαγαζιά που έχω βρει μερικές φορές, και είναι πανάκριβα, τα λένε με ένα περίεργο όνομα.»
Τελικά, με τη βοήθεια μερικών γνωστών σας διακεκριμένων διαδικτυακών ανιχνευτών, εντόπισα ότι είναι οι καρποί ενός θάμνου που ονομάζεται Φυσαλίδα στα ελληνικά ή Physalis peruviana (ή πολλά άλλα πράγματα) στα αγγλικά.
Με την ευκαιρία, εντόπισα ένα πολύ κατατοπιστικό «άρθρο του μήνα» εδώ, όπου θα βρείτε επίσης πολλούς συνδέσμους με παρουσίαση (και ονοματολογία, ντε!) άλλων φυτών.
Α, ναι, ο καρπός ήταν σαρκώδης, μάλλον γλυκός και παρά τα όσα διάβασα παντού, με μπόλικα κόκκινα και όχι με λίγα κίτρινα κουκούτσια. Κάποια άλλη ποικιλία, προφανώς.
