Έγραφε χτες ο Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή για την Κίνηση Φίλων ΓΑΠ (και θα πρέπει να έχουν γράψει κι άλλοι, γιατί προχτές οι ίδιοι ισχυρίζονταν «Και όμως είμαστε αυθεντικοί!» (αυθεντικοί τι;). Δεν ξέρω αν είχαν (όπως γράφει ο Κασιμάτης) ζητήσει λεφτά στα πρώτα ηλεμηνύματα που έστειλαν (το μήνυμα που πήρα εγώ δεν ζητούσε λεφτά) — μόνο υπογραφές φαίνεται να μαζεύουν, που από μόνο του απαιτεί αυτό που στη μυθιστοριογραφία λέγεται «suspension of disbelief». Με την ευκαιρία αυτού του ηλεμηνύματος, ο Κασιμάτης έπιασε και τις άλλες ηλεταχυδρομικές απάτες:
Σκέπτομαι όμως και μία τρίτη εκδοχή, πέραν της πλάκας ή της απάτης. Αφού η «κίνηση» ζητούσε και την οικονομική συνδρομή των ενδιαφερομένων -και μάλιστα σε δολάρια ΗΠΑ- μπορεί να ήταν ένα επιστημονικό πείραμα για τη μέτρηση της ευήθειας, με βάση την κλίμακα του δολαρίου: από τα 2 ώς τα 100. Δεν θα με εξέπληττε καθόλου, φέρ’ ειπείν, αν η δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος ανιχνεύσει πίσω από την υπόθεση αυτή έναν υπολογιστή εγκατεστημένο σε πανεπιστημιακό τμήμα ψυχολογίας...
Υπάρχει, ωστόσο, και η παράμετρος της ορθογραφίας. Κατά κανόνα, κείμενα τα οποία διαδίδονται μέσω του Διαδικτύου και αποσκοπούν στην εξαπάτηση για τον προσπορισμό οικονομικού οφέλους είναι όχι απλώς ανορθόγραφα και ασύντακτα, αλλά τερατωδώς ασυνάρτητα. Ο λόγος είναι ότι, συνήθως, οι απατεώνες είναι ξένοι και στήνουν την απάτη τους από την ασφάλεια μιας πόλης που μπορεί να βρίσκεται σε άλλη ήπειρο. Βεβαίως, το ότι δεν τους περνάει από το νου μήπως τα γλωσσικά λάθη προδώσουν τις αληθινές προθέσεις τους τους κατατάσσει αυτομάτως στην κατηγορία των ηλιθίων που ψαρεύουν για πανηλιθίους.
Ιδανικό παράδειγμα, εν προκειμένω, είναι το mail που έλαβα στις 21 Φεβρουαρίου, διά του οποίου κάποιοι επιτήδειοι επιδιώκουν να αποσπάσουν τα προσωπικά στοιχεία του παραλήπτη, με το δέλεαρ της χορήγησης δανείου. Θαυμάστε ελληνικά: «Μήπως χρειάζεστε ένα δάνειο; Μπορώ να χειριστεί τις οικονομικές ανάγκες σας με λιγότερο αποπληρωμής. Το πρόβλημα είναι ο λόγος που χρηματοδοτεί μόλις το 2 τοις εκατό. Οποια και αν είναι οι περιστάσεις, το ίδιο απασχολείται, συνταξιούχος, έχουν μια κακή πιστοληπτική ικανότητα, μπορούμε να βοηθήσουμε». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, απόδειξη της απύθμενης βλακείας του απατεώνα είναι ότι υπογράφει την επιστολή ως «Mario Puzo». (Σημειωτέον ότι, αν ακολουθήσουμε τους κανόνες της ιταλικής, το ψευδώνυμο «Ρuzo» προφέρεται με τον τρόπο του εθνικού μας ήρωα Γεωργίου Καραϊσκάκη, αν με εννοείτε...) [Αν δεν τον εννοείτε, εδώ.]
Συνεπώς, για να συνδέσω όλα αυτά μαζί και να τελειώνουμε, συμπεραίνω ότι οι εμπνευστές της «κίνησης ΓΑΠ», ανεξαρτήτως των προθέσεών τους, είναι Ελληνες. (Και, περιττόν ειπείν, η απουσία λαθών αποκλείει την εκδοχή να ενεπλάκη αυτοπροσώπως ο Γιώργος στη σύνταξή της...)
Κρατάω το ζουμί: Στην υπόθεση του phishing, ηλίθιοι ψαρεύουν για πανηλίθιους.
Σκέπτομαι όμως και μία τρίτη εκδοχή, πέραν της πλάκας ή της απάτης. Αφού η «κίνηση» ζητούσε και την οικονομική συνδρομή των ενδιαφερομένων -και μάλιστα σε δολάρια ΗΠΑ- μπορεί να ήταν ένα επιστημονικό πείραμα για τη μέτρηση της ευήθειας, με βάση την κλίμακα του δολαρίου: από τα 2 ώς τα 100. Δεν θα με εξέπληττε καθόλου, φέρ’ ειπείν, αν η δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος ανιχνεύσει πίσω από την υπόθεση αυτή έναν υπολογιστή εγκατεστημένο σε πανεπιστημιακό τμήμα ψυχολογίας...
Υπάρχει, ωστόσο, και η παράμετρος της ορθογραφίας. Κατά κανόνα, κείμενα τα οποία διαδίδονται μέσω του Διαδικτύου και αποσκοπούν στην εξαπάτηση για τον προσπορισμό οικονομικού οφέλους είναι όχι απλώς ανορθόγραφα και ασύντακτα, αλλά τερατωδώς ασυνάρτητα. Ο λόγος είναι ότι, συνήθως, οι απατεώνες είναι ξένοι και στήνουν την απάτη τους από την ασφάλεια μιας πόλης που μπορεί να βρίσκεται σε άλλη ήπειρο. Βεβαίως, το ότι δεν τους περνάει από το νου μήπως τα γλωσσικά λάθη προδώσουν τις αληθινές προθέσεις τους τους κατατάσσει αυτομάτως στην κατηγορία των ηλιθίων που ψαρεύουν για πανηλιθίους.
Ιδανικό παράδειγμα, εν προκειμένω, είναι το mail που έλαβα στις 21 Φεβρουαρίου, διά του οποίου κάποιοι επιτήδειοι επιδιώκουν να αποσπάσουν τα προσωπικά στοιχεία του παραλήπτη, με το δέλεαρ της χορήγησης δανείου. Θαυμάστε ελληνικά: «Μήπως χρειάζεστε ένα δάνειο; Μπορώ να χειριστεί τις οικονομικές ανάγκες σας με λιγότερο αποπληρωμής. Το πρόβλημα είναι ο λόγος που χρηματοδοτεί μόλις το 2 τοις εκατό. Οποια και αν είναι οι περιστάσεις, το ίδιο απασχολείται, συνταξιούχος, έχουν μια κακή πιστοληπτική ικανότητα, μπορούμε να βοηθήσουμε». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, απόδειξη της απύθμενης βλακείας του απατεώνα είναι ότι υπογράφει την επιστολή ως «Mario Puzo». (Σημειωτέον ότι, αν ακολουθήσουμε τους κανόνες της ιταλικής, το ψευδώνυμο «Ρuzo» προφέρεται με τον τρόπο του εθνικού μας ήρωα Γεωργίου Καραϊσκάκη, αν με εννοείτε...) [Αν δεν τον εννοείτε, εδώ.]
Συνεπώς, για να συνδέσω όλα αυτά μαζί και να τελειώνουμε, συμπεραίνω ότι οι εμπνευστές της «κίνησης ΓΑΠ», ανεξαρτήτως των προθέσεών τους, είναι Ελληνες. (Και, περιττόν ειπείν, η απουσία λαθών αποκλείει την εκδοχή να ενεπλάκη αυτοπροσώπως ο Γιώργος στη σύνταξή της...)
Κρατάω το ζουμί: Στην υπόθεση του phishing, ηλίθιοι ψαρεύουν για πανηλίθιους.