Καραγκούνα πάει να πλύνει
κι ο Βοριάς δεν την αφήνει.
Άσε με Βοριά να πλύνω
και νυφούλα θες να γίνω
να τα πλύνω να τα απλώσω
να στεγνώσουν πριν νυχτώσω.
Δεν ψάχνω τώρα για σκηνές από τη Γκόλφω και τέτοια, με νιές και γριές να πλένουν στο ποτάμι (άβατο για τους άντρες, και γιατί έπεφτε και το απαραίτητο μασλάτι).
Ωραίο το χειροκίνητο πλυντηριάκι, θυμήθηκα και την ξύλινη σκάφη της γιαγιάς με την «
πλύστρα» (εκείνο το ξύλο σε σχήμα τραπεζοειδές, με τα ξύλινα ή μεταλλικά αυλάκια όπου έτριβαν τα ρούχα,
washboard) και τον
κόπανο, με πράσινο σαπούνι ιδίας παρασκευής,
αλισίβα (κασταλαγή), λουλάκι, σόδα, δαφνόφυλλα και λεμονόφλουδες για ν' αρωματιστούν, όχι με απορρυπαντικά, μαλακτικά, αρωματικά και έτερες χημικές υπερδυνάμεις
(και της γιαγιάς μου το μπουγαδοκόφινο :laugh:).
Σ' εκείνη τη σελίδα περιγράφονται «Σκηνές καθημερινής ζωής» από παλιές εποχές - ανάμεσα σ' αυτές και το πλύσιμο των ρούχων, πολύ βαριά δουλειά τότε, και μετά το βάσανο του σιδερώματος.
Δεν ξέρω αν θα περπατήσει εμπορικά το χειροκίνητο πλυντήριο (μακάρι, για λίγα ευαίσθητα ρούχα τουλάχιστον). Πάντως εδώ στη Θεσσαλία λειτουργούν ακόμα
δριστέλες και
μαντάνια (που δεν έγιναν δηθενιές· ριζόρτς, τρομάρα τς),
υδροτριβεία δηλαδή που πλένουν συνήθως χαλιά, μόνο με την ορμή του νερού της πηγής που πέφτει από ψηλά και στριφογυρίζει τα προς πλύση μέσα σε μεγάλες γούρνες, με αποκλειστικά μηχανικό και όχι χημικό τρόπο, χωρίς απορρυπαντικά, όπως
λέει εδώ ο Στέφανος (αξάς εξ αγχιστείας) όπου στέλνουμε κι εμείς τα χαλιά για πλύσιμο και φύλαξη το καλοκαίρι.
Mystery Train - Washboard Chaz & Roberto Luti
, με τη μανιβέλα στο πλάι. Αν θυμάμαι καλά, διέθετε και ένα σύστημα με κυλίνδρους που τα έστυβε και τα έβγαζε σχεδόν σιδερωμένα! 
