(Σχετικό άσχετο: Εγώ έχω μείνει στα «ήθελε» και «ήλπιζε».)
Ήλπιζε ότι θα τον ακολουθούσαν στον επόμενο και, ευελπίστως, καλύτερο κόσμο.
Αυτό μου αρέσει, αλλά εμένα δεν με ενοχλούν οι καινούριες ή οι ξανανιωμένες λέξεις, ιδίως αν είναι τόσο κατανοητές.
Έστω όμως ότι δεν είναι αποδεκτή αυτή η λύση. Το πρόβλημα είναι στο ότι υπάρχει ήδη το «ελπίζω» στην αρχή και δεν θα θέλαμε να το επαναλάβουμε.
Ήλπιζε ότι θα τον ακολουθούσαν στον επόμενο και, όπως ήλπιζε, καλύτερο κόσμο.
Μια χαρά θα καθόταν το «όπως ήλπιζε» αν ήταν π.χ.
Ευχόταν να τον ακολουθήσουν στον επόμενο και, όπως ήλπιζε, καλύτερο κόσμο.
Δεν μας ενοχλεί το ότι δεν έχουμε απρόσωπο. Πίσω από την ελπίδα υπάρχει κάποιος που τη νιώθει. Περιμένω την ένσταση: Το κείμενο μπορεί να μη κάνει σαφές ποιος νιώθει την ελπίδα. Θα μπορούσε να είναι:
Ευχόταν να τον ακολουθήσουν στον επόμενο και, ελπίζει κανείς, καλύτερο κόσμο.
Ευχόταν να τον ακολουθήσουν στον επόμενο και, ας ελπίσουμε, καλύτερο κόσμο.
Και κάπως έτσι κάποιοι θα προτιμήσουν το ευελπίστως σαν την καλύτερη λύση.