bromance

[SBE]

Μα, ούτως ή άλλως η ζώνη άνεσης έχει διαφορετική ακτίνα στην Αυστραλία, στις Η.Π.Α. και στη Σκανδιναβία, σε σχέση με τις χώρες της Μεσογείου (http://en.wikipedia.org/wiki/Proxemics#Overview ). Μια Αυστραλέζα νιώθει ήδη απίστευτα άβολα από το πόσο κοντά της είναι όταν της μιλάει μια Ιταλίδα, από το ότι την ακουμπάει συνεχώς κλπ. Μιλάμε φρικάρουν κανονικά!

Κι αυτό σχετικό είναι. Εγώ αισθάνομαι πιο άνετα με τη ζώνη άνεσης των Άγγλων παρά με των Ελλήνων και δεν έχει να κάνει με το ότι δεν ζω στην Ελλάδα, απλά είμαι ιδιότροπη. Ίσως γιατί αν είσαι γυναίκα μεταξύ 10-16 ετών στην Ελλάδα, ανακαλύπτεις ότι οι πάντες έχουν μακρύ χέρι.

 

[Zazula]

Κι αυτό σχετικό είναι. Εγώ αισθάνομαι πιο άνετα με τη ζώνη άνεσης των Άγγλων παρά με των Ελλήνων και δεν έχει να κάνει με το ότι δεν ζω στην Ελλάδα, απλά είμαι ιδιότροπη.

Ε καλά, αν είναι να μπούμε πάλι σε περιπτωσιολογία, εννοείται ότι τα πάντα σχετικά είναι. Τα στοιχεία μιλάνε για μέσους όρους.

 

[SBE]

Η διαφωνία μου είναι στο ότι οι Αυστραλοί ή άλλοι δεν φρικάρουν ντε και καλά. Δεν είδα ποτέ κανέναν να παθαίνει νευρική κρίση επειδή κάθισε δίπλα του στο λεωφορείο κάποιος Έλληνας. Γιατί εκτός από το ξεβόλεμα, υπάρχει κι η κοινωνικώς αποδεκτή ανοχή σε αυτό που μας ξεβολεύει. Στη χειρότερη περίπτωση το πολύ να αισθανθεί αμήχανα κάποιος που άπλωσε το χέρι για χειραψία και αντί για χειραψία του ήρθε η θεία Τούλα με την αγκαλιά ανοιχτή.

Το ότι π.χ. οι Άγγλοι δεν συνηθίζουν να φιλιούνται σταυρωτά όταν συναντιούνται δε σημαίνει ότι θα σοκαριστούν αν τους φιλήσει σταυρωτά ένας Γάλλος. Αν μάλιστα είναι γαλλίδα, νέα και ωραία τότε πιθανόν να κοιτάξουν αυτοί να τη φιλήσουν σταυρωτά.

 

[SBE]

Το άκουσα το μεσημέρι στο ραδιόφωνο και κολλάει στο ζήτημα του αγγίγματος και του προσωπικού χώρου:
Η συζήτηση ήταν για το φαινόμενο των stag weekends, κάτι σαν μπάτσελορ παρτυ αλλά ενισχυμένο, συνήθως σε φτηνοπροορισμούς της Ανατολικής Ευρώπης, και ανέφερε ο κοινωνιολόγος που μελέτησε το φαινόμενο ότι ένα χαρακτηριστικό του τριήμερου μέθης και μέθεξης (?) που παρατήρησε στα μπουλούκια ήταν ότι οι άντρες της ομάδας ήταν αρκετά διαχυτικοί. Και σχολίασε ο παρουσιαστής ότι όταν αυτός ήταν νέος (από τη φωνή εξηντάρης ακουγόταν) η μόνη περίπτωση που επιτρεπόταν να αγγίξει ένας άντρας έναν άλλον ήταν άμα ήταν μεθυσμένος (και έπρεπε να στηριχτεί κάπου, ίσως). Οποιαδήποτε άλλη επαφή ήταν ύποπτη.

Οπότε έχοντας υπόψη αυτό το προηγούμενο, ίσως βγάζει περισσότερο νόημα ο,τι λέμε πιο πάνω.

 

[Cadmian]

Stag weekend ενισχυμένο μπάτσελορ; Ξεμπουρδέλιασμα ολκής είναι, αν και απ' ότι έχω ακούσει δεν χρειάζεται να πάνε ανατολικά- πιο βόρεια του Λονδίνου κάνουν πολύ χειρότερα.

 

[Fivos]

Τι λέτε για το απλό αδελφικό ρομάντζο ή το ρομάντζο κολλητών, μιά κ εμένα το σύνθετο με ξενίζει.
Just a thought.

 

[nickel]

Ναι, το «ρομάντζο δύο κολλητών» ακούγεται σαν τίτλος ταινίας.

 

[daeman]

Πάντως «το ρομάντζο δύο κολλητών - του Έλιοτ και του Μπέβερλι, δίδυμων αδελφών και γυναικολόγων - με την εκκεντρική ηθοποιό Κλερ Νιβό» (εκτός από τις απανωτές γενικές) ακούγεται σαν περίληψη αυτής της ταινίας του Κρόνενμπεργκ
(Οι Διχασμένοι):

 

[daeman]

Αν είναι να ξεχάσουμε τον νεολογισμό και να ξεφύγουμε από τη σλανγκιά και το σύνθετο, έχουμε μπόλικα, π.χ.: ιστορία αχώριστων αδελφών / επιστήθιων φίλων. Το ζητούμενο όμως είναι το αχώνευτο bromance, αυτή η μασκαράντζα, η βρομάντζα.