Το όνομα κάθε αντικειμένου που χρησιμοποιούμε έχει κάποια σχέση με τον σκοπό του ή την προέλευσή του. Γι' αυτά που έχουν ξενική προέλευση, είτε τα εισάγουμε μαζί με το όνομά τους, είτε τα βαφτίζουμε με ένα ξενικό όνομα επειδή παρακούσαμε το δύσκολο ξένο, είτε τα βαφτίζουμε από τον προμηθευτή τους.
Στην πρώτη περίπτωση, θα πρέπει προφανώς να χρησιμοποιείται ήδη το συγκεκριμένο όνομα για το αντικείμενο (ή κάποιο παρεμφερές) σε κάποια ξένη γλώσσα από αυτές με τις οποίες έχει επαφή η ελληνική γλώσσα, τηρώντας πάντα και τις αρχές της ομοχρονίας. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να βρίσκουμε κάθε μέρα στα ελληνικά λέξεις με θιβετιανή προέλευση π.χ., αλλά ούτε λέξεις από τα ετρουσκικά στα σημερινά ελληνικά.
Για τη δεύτερη και την τρίτη περίπτωση υπάρχουν πολλά παραδείγματα στη σύγχρονη γλώσσα μας. Μερικά από αυτά μας έχουν απασχολήσει και βρίσκονται διάσπαρτα στο φόρουμ.
Ο επιστημονικός τρόπος μελέτης σε μια σκοτεινή περίπτωση όπως αυτή του πιγκάλ είναι να διατυπώσεις μια υπόθεση και να την ελέγξεις.
Εδώ ελέγξαμε λοιπόν πρώτα πρώτα αν χρησιμοποιείται αυτός ο όρος σε ξένη γλώσσα (από αυτές που έχουν επαφή με τα ελληνικά) και διαπιστώσαμε πως όχι.
Μετά σκεφτήκαμε το προφανές, τη σύνδεση με την πλατεία Πιγκάλ και τις ειδικές εγκαταστάσεις στον περιβάλλοντα χώρο της. Όμως δεν φτάνει να πεις ότι επειδή υπάρχει η πλατεία Πιγκάλ, το συγκεκριμένο ματζαφλάρι βαφτίστηκε στα ελληνικά πιγκάλ. Γιατί όχι σόχο ή τρούμπα; Και από ποιον και πότε; Χωρίς τεκμηριωμένες απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις, δεν υπάρχει σύνδεση.
Στη συνέχεια, φάνηκε πιθανόν ελπιδοφόρα μια ενδεχόμενη σύνδεση με τουρκικό μπιγκάλ = κοντάρι. Όμως ούτε στα τούρκικα φαίνεται διαδεδομένη αυτή η λέξη, ούτε ο συσχετισμός με τη βούρτσα της τουαλέτας είναι άμεσος. Εντάξει, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς (αν ήταν τεκμηριωμένα κάποια ξεχασμένη τούρκικη λέξη της σλανγκ π.χ. του 19ου αιώνα) ότι κάποιος Σμυρνιός επιχειρηματίας που ήρθε στην Ελλάδα, αποφάσισε να την εκγαλλίσει για να πλασάρει τα βουρτσάκια του. Χωρίς στοιχεία όμως, είναι επιστημονική σκέτη φαντασία.
Από εκεί και πέρα, μπορεί να υπάρξουν όποιες υποθέσεις θέλει να κάνει ο καθένας. Χωρίς τεκμηρίωση, είναι από άσκοπες μέχρι ενοχλητικές, από παράλογες μέχρι αστείες.
Δες το επιστημονικά και λογικά απαράδεκτο που προτείνεις (και μας προτρέπεις, μάλιστα, να το δούμε προσεκτικότερα): Μία λέξη με ξενική μορφή, που συναντάμε μόνο στα ελληνικά, και έχει σχηματιστεί από κάτι στα αγγλικά συν κάτι στα γερμανικά και προφέρεται στα γαλλικά. Από ποιον; Γιατί; Πού; Πώς; Πότε; Μαζεύτηκαν όλοι οι Άγγλοι καλουπατζήδες και αποφάσισαν να φτιάξουν πλαστικά βουρτσάκια και τα βάφτισαν με γαλλικό όνομα; Ας πούμε, αλλά τότε γιατί δεν το είπαν πιγκόλ; Μήπως το αποφάσισαν στη διάρκεια μιας εκδρομής στη Γερμανία; Και γιατί να ισχύει αυτό το όνομα για τα βουρτσάκια και όχι για, ξέρω γω, τις πλαστικές σαπουνοθήκες; Και αν το έκαναν για να τιμήσουν τον γλύπτη, γιατί να το πουν πιγκάλ και όχι ροντέν; Και αφού έφτιαξαν τόσο ωραίο εμπορικό όνομα, γιατί δεν το πλάσαραν σε Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία, αλλά το κράτησαν μυστικό και το προώθησαν μόνο σε μας; Για να εξαφανίσουν την ωραία ελληνική βούρτσα;
Αυτή τη στιγμή, το πιθανότερο μοιάζει κάποια συσχέτιση με εμπορική επωνυμία. Χωρίς στοιχεία όμως για το πού και το πότε και το πώς, ούτε αυτό μπορεί να τεκμηριωθεί.
