Εγώ θεωρώ ότι το πάσο (για τους φοιτητές που ανήκουν στα πιο φτωχά στρώματα) είναι απαραίτητη δημόσια παροχή. Η διαδικασία της έκδοσης και της διαχείρισής του, όμως, δεν είναι αναγκαίο να είναι δημόσια· είναι αναγκαίο να είναι αποδοτική, διαφανής, αποτελεσματική, και όσο το δυνατόν φθηνότερη. Επειδή λοιπόν τα 2,5 ευρώ αντιστοιχούν σε δύο εισιτήρια (και το ένα θα το πληρώσεις έτσι κι αλλιώς πηγαίνοντας να πάρεις το πάσο) και το θέμα γίνεται «θέμα αρχής», θα ήταν χρήσιμο να μην γίνονται αφορισμοί αλλά κοστολόγηση.
Και συμφωνώ ότι τώρα το κόστος δεν είναι μηδενικό, αλλά άμεσο για τους φοιτητές, αλλά ούτε όταν απασχολούνται δημόσιοι υπάλληλοι είναι μηδενικό. Απλώς επιμερίζεται στο σύνολο και κάπου χάνεται. Επειδή δε (και τώρα κάνω υπόθεση) ούτε οι μισθοί στο δημόσιο έχουν ξεφτιλιστεί όσο στον ιδιωτικό τομέα, ούτε η παραγωγικότητα είναι συγκρίσιμη, θεωρώ πολύ πιθανό ότι στο παρελθόν κάθε πάσο θα κόστιζε στο κοινωνικό σύνολο περισσότερο από 2,5 ευρώ.