Δεν είναι θέμα μπανάλ, Θέμη. Μόνο που η προσαρμοστικότητα και η παραμόρφωση στα πλαστικά μάλλον είναι υπερώνυμα αυτού που ψάχνουμε. Ανάλογα με τη μοριακή δομή του μονομερούς και τον σχηματισμό της αλυσίδας του πολυμερούς (και άλλους παράγοντες, χημικούς και φυσικούς), το υλικό ενδέχεται να έχει αυτή την προσαρμοστικότητα, την ικανότητα ελαστικής ή πλαστικής παραμόρφωσης, μόνο κατά συγκεκριμένη διεύθυνση ή τρόπο παραμόρφωσης. Άλλα μπορεί να είναι ελατά, άλλα όλκιμα κατά τη μία ή την άλλη διεύθυνση, άλλα συστρέψιμα κ.λπ. και άλλα να συνδυάζουν περισσότερες από μία τέτοιες ιδιότητες, είτε διατήρησης είτε επαναφοράς. Νομίζω ότι η συστροφή είναι απαραίτητη εδώ, γιατί πιστεύω ότι η εν λόγω ιδιότητα είναι αυτή ακριβώς που λέει ο Νικέλ στο #9.
Αν μιλάμε για σακουλάκι με πατατάκια π.χ., να τρως τα μισά (αν και εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να φάω τα μισά, αλλά λέμε τώρα), να στρίβεις το σακούλι και να μένει κλειστό για να μη χυθούν και να διατηρούνται λίγο περισσότερο. Ή στη μεμβράνη συσκευασίας (το πιο εκνευριστικό πράγμα τέτοιου είδους μετά τα μεγάλα αυτοκόλλητα φύλλα και το έμπλαστρο), να στρίβεις τις άκρες όταν σκεπάζεις το σκεύος και να μένει η μεμβράνη στη θέση της.
