Εγώ λέω να βάλω μια τρίτη πέμπτη επιλογή, γιατί το έργο μού φαίνεται λιγάκι στεγνό και αναντίστοιχο του fiction, ενώ από την άλλη συμμερίζομαι τον ενδοιασμό του Αζιμούθιου, μια και η μυθοπλασία (ιδίως στον πληθυντικό, μυθοπλασίες) πράγματι μπορεί να παραπέμψει πολλούς στη σημασία του μυθεύματος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την εντύπωση ότι ο αγγλικός τίτλος κλείνει το μάτι στην περιπετειώδη, μυθιστορηματική ζωή του Χέμινγουεϊ, υπάρχει δηλαδή μια νύξη για τη μεταφορά των εμπειριών του από την πραγματική ζωή στο λογοτεχνικό του έργο, επομένως, λειτουργώντας λίγο περισσότερο σαν τιτλατζής απ' ό,τι σαν μεταφραστής θα πρότεινα:
Από τη ζωή, στα μυθιστορήματα.
Εδιτ: Α, μάλιστα. Πέμπτη, λοιπόν.