In the lap of the gods

[Theseus]

Is there a non-religious expression for 'in the lap of the gods' still in use like Homer's
ἀλλ᾽ ἤτοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται: 514
ἥσω γὰρ καὶ ἐγώ, τὰ δέ κεν Διὶ πάντα μελήσει.
“Yet these things indeed lie on the knees of the gods: [515] I too will cast [my spear], and the issue shall rest with Zeus.”
I am a Greek Orthodox Christian but in an increasing secular Britain the expression 'God willing' is now rarely heard.

 

[drsiebenmal]

Welcome, Theseus

Let's see if I understand you correctly. Let me rephrase:

(Surgeon speaking to the parents of very sick child):
“Yet these things indeed lie on the knees of the gods: I will operate on him with all my skill, and the issue shall rest with Zeus.”

Would this not be easily understood (ok, maybe in the hands of the gods and except for Zeus)?

 

[nickel]

I believe Theseus would like to know the number of different expressions that the average non-religious Greek is likely to use instead of expressions that take the name of God, Christ, Mary, or various saints, in vain or otherwise.

For example, instead of «Ο Θεός βοηθός», we may hear the wish «Να σου 'ρθουν όλα δεξιά», to which left-wingers may take exception.
:)

Let's see what we might manage to collect.

And welcome to the forum, Theseus!

 

[drsiebenmal]

In other words, my surgeon should say: Και ας ευχηθούμε να πάνε όλα καλά (to escape from όλα δεξιά);

Or even simply Και να πάνε όλα καλά, so as not to have anything to do with ευχές and προσευχές;

 

[nickel]

Μετά έχουμε το κισμέτ: Ό,τι είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει. Que sera sera.

 

[drsiebenmal]

Το κάποτε καλόβολο ώρα καλή στην πρύμνη σου, αέρα στα πανιά σου έχει χάσει σήμερα λίγο από την αρχική του αξία, όχι;

 

[nickel]

Αυτό είναι, ας πούμε, κάτι σαν Fare thee well; Απορίες: Γιατί δεν λέει «Ώρα καλή στην πλώρη σου κι αέρα στα πανιά σου»; Και: Γιατί ένα λεξικό το μεταφράζει «Good riddance»;

 

[drsiebenmal]

Επειδή ο άνεμος χτυπάει το σκάφος από την πρύμνη;

Και: Γιατί ένα λεξικό το μεταφράζει «Good riddance»;

Γιατί είναι αρκετά διαδεδομένη νομίζω και αυτή η χρήση (αυτό εννοούσα με το "κάποτε καλόβολο" που "έχει χάσει σήμερα λίγο από την αρχική του αξία").

 

[nickel]

Η πρύμνη, δηλαδή, αντιστοιχεί σε κάτι σαν We're so glad to see the back of you.

 

[Alexandra]

Απορίες: Γιατί δεν λέει «Ώρα καλή στην πλώρη σου κι αέρα στα πανιά σου»;

Επειδή τα παλιά καράβια, με τα τετράγωνα πανιά, χρειάζονταν ούριο άνεμο για να κινηθούν, δηλαδή από την πρύμνη. Αν ο άνεμος ήταν από την πλώρη, θα ήταν κόντρα στην κίνησή τους.

 

[nickel]

Λογικό το βρίσκω. Βρήκα κι ένα παραμύθι (της Λέρου, λέει, από σχολικό περιοδικό):

Μια φορά, ήταν ένα αγαθό παλικάρι που το λέγαν Παντελή. Ήταν Μεγάλο Σάββατο πρωί και η μητέρα του τον έστειλε στα σφαγεία του Παντελιού, να αγοράσει πατσά. Πήγε, λοιπόν, ο Παντελής, αγόρασε τον πατσά και λέει: «Δεν πάω κάτω στην παραλία να τον καθαρίσω;» Έτσι κι έκανε. Όπως τον καθάριζε, είδε στ’ ανοιχτά ένα καΐκι κι άρχισε να φωνάζει και να κάνει νεύματα με τον πατσά. Το πλήρωμα τον είδε. Νόμιζαν πως ήθελε βοήθεια ή πως κάτι σπουδαίο ήθελε να τους πει, ξέφυγαν από την πορεία τους και πλησίασαν στην παραλία. Τον ρώτησαν: «Τι θέλεις. πατριώτη, τι συμβαίνει;» «Τίποτα δε συμβαίνει! Απλά, σας χαιρετούσα», τους λέει ο Παντελής. Οι ναυτικοί νευρίασαν, πήδηξαν έξω και του δώσαν το ξύλο της χρονιάς του! Του είπαν: «Άλλη φορά, σα θα βλέπεις καράβι, θα λες: Ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρα στα πανιά σου κι ούτε πουλί πετάμενο να μη βρεθεί μπροστά σου!»

Ο Παντελής παράτησε τον πατσά κι όπου φύγει φύγει! Απ’ το τρέξιμο, για να ξεφύγει, έφτασε στο Μεροβίγλι! Ούτε να τη ξαναδεί τη θάλασσα! «Καλύτερα», είπε, «στο βουνό!» Εκεί συνάντησε έναν κυνηγό, που σημάδευε με το δίκαννο μια πέρδικα. Σκέφτηκε, λοιπόν, ο Παντελής: «Α, κάτσε να πω τα λόγια που μου ’πανε οι ναυτικοί, μη φάω κι από ’δώ ξύλο». Λέει, λοιπόν, του κυνηγού: «Ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρα στα πανιά σου κι ούτε πουλί πετάμενο να μη βρεθεί μπροστά σου!» Αμέσως η πέρδικα πέταξε μακριά κι ο κυνηγός άρπαξε τον Παντελή και… πού σε πονεί και πού σε σφάζει…! Του λέει: «Άλλη φορά, όταν συναντάς κυνηγό, να του λες: Ένα-δύο την ημέρα, έξι-εφτά την εβδομάδα!»

Παίρνει δρόμο ο Παντελής και στο πι και φι κατέβηκε στον Πλάτανο. Εκεί στην πλατεία περνούσε ένα λείψανο. Μπρος οι παπάδες, πίσω το λείψανο με τους συγγενείς, παραπίσω ο κόσμος. Ο Παντελής, πώς κάνει, χώνεται μες στους συγγενείς και τους λέει: «Ένας-δύο την ημέρα, έξι-εφτά την εβδομάδα!» Οι συγγενείς άφησαν το κλάμα κι έκαναν «μαύρο» τον Παντελή από το ξύλο!

Τα παίρνει ο Παντελής, πάει κλείνεται στο σπίτι και δεν ήθελε να ξαναβγεί.​

 

[Alexandra]

Ωραίο!