Επίσης, το σούπερμάρκετ εχει τη δυνατότητα να πουλαέι κάποια προιόντα με ζημία, παρόλο που η πρακτική αυτή απαγρέυεται στις πιο πολλές χώρες (δεν ξέρω αν απαγορέυεται στην Ελάδα).
Όμως,η εκμετάλλευση του παραγωγου από τα σουπερμάρκετ είναι γνωστο προβλημα και υπαρχουν ολόκληρα βιβλία γιάυτό. Συνοπτικά:
Ο παραγωγός συμφωνεί με το σουπερμάρκετ να του παρέχει Χ ποσότητες προιόντων, με ορισμε΄νες πορδιαγραφές.
Το σουπερμάρκετ πληρώνει μια προκαταβολή και μετά εξοφλεί ό,τι έχει αγοράσει.
Στο σούπερμάρκετ γινεται δειγματοληπτικός έλεγχος, κι αν το προιόν σε ένα καφάσι δεν τηρεί τις προδιαγραφές, ακυρώνεται όλη η παραγγελία της ημέρας και καταστρέφεται (δεν επιστρέφεται στον παραγωγό, δεν πωλείται φτηνότερα, δεν μοιράζεται σε ιδρύματα κλπ). Ο παραγωγός δεν πληρώνεται.
Προδιαγραφές: ομοιόμορφη εμφάνιση, ομοιόμορφη ωρίμανση κλπ. Ένα παραγινωμένο ή μικρό ροδάκινο σε ένα καφάσι αρκεί για να πεταχτεί όλη η παραγγελία.
Αποτέλεσμα: υπερβολική χρήση φυτοφαρμάκων από τους παραγωγούς για να επιτευχθεί η παραγωγή για τα καλλιστέια. Στροφή σε ποικιλίες που αντέχουν μέρες στο ράφι, που βγάζουν φρούτα φασον κλπ.
Επιπλεόν ο παραγωγός εχει να ανταγωνιστέι τις εισαγωγές από το Ισραήλ (που είναι η κοντυνότερη χώρα εντατικής παραγωγής χορταρικών στην Ευρώπη), την Ολλανδία (θερμοκήπια και υδατοκαλλιέργειες σε τεχνητό περιβάλλον με λάμπες,όχιμε ήλιο) την Ισπανία (μεγάλοτσιφλικάδες παραγωγοί και μεγαλοσυνεταιρισμοί) και την Κένυα (υπερεντατική καλλιέργεια που αφήνει κυριολεκτικά καμένη γή μετά απο μια δεκαετία). Δηλαδή το φαγητό μας εκτός των άλλων έχει επιβαρύνει το περιβάλλον (αερομεταφορά).
Στο ΗΒ οι κύριες εισαγωγές οπωροκηπευτικών στα σουπερμάρκετ είναι από Ισραήλ, Κένυα και Ολλανδία με ολίγη Ισπανία. Τα σουπερμάρκετ το ντύνουνε όλο ως εξής:
Τα πορτοκάλια μας ενισχύουν τους παραγωγούς της Ν. Αφρικής (αναπτυσσόμενη χώρα, δοξάστε μας).
Στην Ελλάδα κύριος εκφραστης αυτής της μεθοδου είναι το Καρφούρ.
Α, κι ένα παράδειγμα από ΗΒ παλι (εκεί μένω, για εκεί ξέρω): Η κεντρική λαχαναγορά μετακομισε σε παραποτάμια περιοχή του Λονδίνου αρχες δεκαετίας του '70, τότε που τα σουπερμάρκετ άρχισαν να πληθαίνουν ακι όλα αγόραζαν από τη λαχαναγορά. Σήμερα συζητάνε να φύγουν κι παό εκει γιατί πλεόν έχυν μείνει λίγοι, εξειδικευμένοι χοντρέμποροι, οι οποίοι προμηθεύουν κυρίως τον χώρο της εστίασης κα τα μικρά παντοπωλεία που έχουνμείνει στις γειτονιές. σε τέτοια μικρά παντοπωλεία βρίσκεις πορτοκάλια ελληνικά, ντομάτες γινωμένες στον ήλιο κι όχι στη λάμπα κλπκλπ. Αν μπορούσα θα ψώνιζα μόνο σε τέτοια μέρη.
Όσο για τις φάρμες που είχε κάποτε η κοιλάδα του Τάμεση, όσες επέζησαν το έριξαν στη βιολογική παραγωγή μικρης κλιμακας κυρίως και διοχετέυον τα προιόντα τους στην αγορά οχι μέσω των σουπερμάρκετ (που πουλανε βιολογικά εισαγόμενα απο τη Γερμανία και την Ολλανδία) αλλά με εναλλακτικά συστηματα πωλήσεων, σε λαικές κλπ.
Τα αντιστοιχα συμβαινουν στην κτηνοτροφία.