Συμφωνώ πλήρως μαζί σου, Ελληγεννή. Η Αλεξάνδρα άλλωστε είχε πει ρητά ότι δεν έχει σιγουριά, αλλά ότι μπορεί και να κάνει λάθος. Αν όμως αναφερθούμε στην ελληνική ονομασία του e-banking, η Αλεξάνδρα ανέφερε κάτι πολύ σημαντικότερο: ότι οι ίδιες οι τράπεζες το λένε ηλεκτρονική τραπεζική, κάτι που είναι αναμφισβήτητο και δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Φυσικό ήταν, αφού πρόκειται για μετάφραση του διαβόητου "e-" ή, ολογράφως, του "electronic". Απλώς στο νήμα αυτό έχει γίνει κάποια σύγχυση ανάμεσα στην ηλεκτρονική τραπεζική και τις online payments. Ενώ ξεκινήσαμε από τις online payments, η ηλεκτρονική τραπεζική εισέβαλε αυθαιρέτως και σφετερίστηκε απαξάπαν το παλκοσένικο για πάρτη της. Η βασική χρήση του online payment εκεί απ' όπου μας έρχεται προς μετάφραση είναι η πληρωμή μέσω διαδικτύου σε εμπορικούς ιστότοπους, δεν είναι οι πληρωμές που κάνουμε (διαδικτυακά, όπως πολύ σωστά είπες) συνδεόμενοι με την τράπεζά μας. Και, αν (όπως τόνισε η Κρύσταλ) μας ενδιαφέρει να δείξουμε ότι η πληρωμή δεν γίνεται με υλικότατα χαρτονομίσματα και κέρματα αλλά με "ηλεκτρονικό χρήμα", έχουμε μεγάλο πρόβλημα αντιστοίχισης. Στις αναπτυγμένες χώρες το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος (κατ' όγκο) των πληρωμών στα υλικότατα εμπορικά καταστήματα γίνεται με πιστωτικές κάρτες. Κι αυτό είναι μεν "ηλεκτρονική" πληρωμή, δεν είναι δε online payment. Εξού και θεώρησα σωστότερη απόδοση το διαδικτυακές πληρωμές.