Η επιχειρηματολογία του ΕΛΝΕΓ (ετυμολογικό λεξικό Μπαμπινιώτη) υπέρ του νηστήσιμος μπάζει από δυο μεριές. Πρώτον, το νήστιμος δεν είναι σπάνιο, όπως το χαρακτηρίζει, αλλά συνέχισε να χρησιμοποιείται στο μεσαίωνα και στην τουρκοκρατία, στην εκκλησία, κυρίως στη φράση "νήστιμος ημέρα" που έχει δεκάδες γκουγκλιές σε παλιά εκκλησιαστικά βιβλία, άρα βρισκόταν σε χρήση.
Δεύτερον, απορρίπτει το νηστίσιμος επειδή, λέει, το παραγωγικό τέρμα -ίσιμος ταιριάζει με ρήματα σε -ίζω. Αυτό σωστό, αλλά και το -ήσιμος εξίσου δεν ταιριάζει με ρήματα σε -εύω: όλα τα παραδείγματα που δίνει, μετρήσιμος, κατοικήσιμος, ασκήσιμος, είναι από ρήματα σε -ώ. Τα ρήματα σε -εύω, όπως το νηστεύω, δίνουν -εύσιμος: νηστεύσιμος, στρατεύσιμος, κτλ.
Δεν βρίσκω πιθανό να παράχτηκε το νηστ*σιμος από νηστεία + ήσιμος, πολύ πιθανότερο βρίσκω να παράχτηκε από το νηστεύσιμος υπό την επίδρ. του νήστιμος, άρα: νηστίσιμος.
Επίσης, σε κείμενα του 19ου αιώνα υπάρχουν πολλές (και βαριές) ανευρέσεις της γραφής με γιώτα, νηστίσιμος, αν και πρέπει να υπερτερεί η γραφή με ήτα.
Το κακό είναι ότι τα google books, και αρπάζω την ευκαιρία να πω το παράπονό μου, πέφτει έξω όταν ο όρος αναζήτησης έχει σίγμα τελικό ή γενικά τελειώνει σε σίγμα, διότι τότε σου βγάζει μόνο τις ατόνιστες (= με κεφαλαία) ανευρέσεις της λέξης. Έτσι, για να δούμε ανευρέσεις πρέπει να πάμε π.χ. στο ουδέτερο, νηστίσιμα / νηστήσιμα.
Για να ανακεφαλαιώσω, κτγμ σωστά γράφουν νηστίσιμα τα φασφουντάδικα. Και επειδή αν είναι να υιοθετήσεις ένα σύγγραμμα να το έχεις ως πηγή αναφοράς για την ορθογραφία που θα ακολουθείς, εγώ έχω αποφασίσει να ακολουθώ το ΛΚΝ όπου μία μόνο λέξη με ενοχλεί, παρά τον Μπαμπινιώτη όπου με ενοχλούν εκατοντάδες. Διότι, αν είναι να κορφολογείς, στο τέλος χάνεις τον μπούσουλα. Υιοθετείς μία πηγή και το πολύ-πολύ έχεις μετρημένες στα δάχτυλα εξαιρέσεις.