Spiraea salicifolia
Η χημική ονομασία της ασπιρίνης είναι ακετυλοσαλικυλικό οξύ. Παλιά το σαλικυλικό οξύ λεγόταν σπειραϊκό οξύ· έπαιρνε το όνομά του από τη σπειραία, ένα γένος θάμνων με όμορφα λουλουδάκια το οποίο περιέχει διάφορα σαλικυλικά. Το αγγλικό ήταν spiraeic acid και στα γερμανικά το ακετυλοσαλικυλικό οξύ ήταν Acetylirte Spirsäure. Από το A- της πρώτης λέξης, το Spir- της δεύτερης και το τέρμα –in βαφτίστηκε το 1899 η ασπιρίνη στα εργαστήρια της γερμανικής Bayer. (Άρα δεν είναι γαλλική λέξη όπως ανακάλυψα ότι
Το 1999 η εταιρεία γιόρτασε τα 100χρονα της ασπιρίνης και έντυσε το 30ώροφο κτίριό της στο Λεβερκούζεν με αυτό το πακετάκι που διαβάζω ότι μπήκε και στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες.
Σύμφωνα με τη Wikipedia, κάπου 40.000 τόνοι ασπιρίνης καταναλώνονται διεθνώς κάθε χρόνο. Στις χώρες όπου η Aspirin παραμένει σήμα κατατεθέν της Bayer, ο κοινόχρηστος όρος είναι ακετυλοσαλικυλικό οξύ. Ωστόσο, η Bayer φαίνεται ότι έχασε τα δικαιώματα της στη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ σαν μέρος του πακέτου των πολεμικών αποζημιώσεων που όρισε η Συνθήκη των Βερσαλιών για τον Πρώτο παγκόσμιο. Στη Wikipedia αναφέρει σε ποιες χώρες είναι κοινόχρηστη ονομασία σήμερα η ασπιρίνη, με πεζό αρχικό, και σε ποιες παραμένει σήμα κατατεθέν της Bayer και άρα γράφεται με κεφαλαίο και ®.
Πάντως στα ελληνικά έχει κατοχυρωθεί η μεταφορική χρήση (ΛΚΝ: «(μτφ.) για να χαρακτηρίσουμε ένα μέτρο που αντιμετωπίζει προσωρινά και όχι ριζικά μια δύσκολη κατάσταση: Προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας με ασπιρίνες»), είναι γνωστή από ανέκδοτα για το στρατό όπου σου έδιναν ασπιρίνη για πάσα νόσο, και υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο για το ρόλο της ως αποτελεσματικού προφυλακτικού μέσου («κρατάτε μια ασπιρίνη σφιχτά με τα γόνατα»).
Πληροφορήθηκα λοιπόν, μια και ήμουν μικροπελάτης (το ένα πακετάκι των 20 το βάζω κάτω μέσα σ’ ένα χρόνο), ότι χάθηκαν οι ασπιρίνες από τα φαρμακεία επειδή δεν συμφέρουν. «Φαρμακοποιοί εκφράζουν την πεποίθηση πως το τελευταίο τετράμηνο οι ελληνικές ασπιρίνες καταλήγουν σε ράφια κυρίως γερμανικών φαρμακείων, όπου η τιμή της είναι 4 ευρώ το κουτί όταν στην Ελλάδα πωλείται προς 0,63 ευρώ, ενώ ένας ακόμη προορισμός είναι η Ιταλία όπου το κουτί κοστίζει 2,5 ευρώ», έγραφαν μεταξύ άλλων τα Νέα στις 22/2/2011.
Ρε Γερμανοί, εμείς έχουμε τους πονοκεφάλους, μας παίρνετε και τις ασπιρίνες τώρα;
Τέλος πάντων, σήμερα πήρα ένα πακετάκι Σαλοσπίρη (στη χώρα των σαλών, Σαλοσπίρη): 20 δισκία των 100mg προς €1,06. Στου Boots 100 δισκία των 75mg στοιχίζουν £1.11. Κάντε σύγκριση.
Στη χώρα όπου η υγεία έγινε το μεγαλύτερο χρηματιστήριο, με τη μεγαλύτερη ίσως σπατάλη, διαφθορά και φοροδιαφυγή, που πρέπει να ορκίζεται όχι στον Ιπποκράτη αλλά στον φαυλοκράτη, εγώ ασχολούμαι με ασπιρίνες. Αλλά εξ όνυχος τον λέοντα. Και είχε και ενδιαφέρουσα ετυμολογία. :)